Το Κρυφτό 2: Ένα τελευταίο τραγούδι

Άνω Κάτω part1

*ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ*

Πρώτων.

Η είκόνα παραπάνω είναι το καινούριο εξώφυλλο που θα μπει στο βιβλίο μας. Ελπίζω να σας αρέσει.

[Θα έβαζα καλύτερη αλλά το wattpad δεν την φορτώνει]

Δεύτερων.

Παιδιά επειδή έχω κουραστεί πολύ και δεν έχω πια όσο χρόνο είχα θα αναγκαστώ μειώσω τις μέρες που ανεβάζω τα παρτ.

Καινούρια παρτ κάθε: Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή-Κυριακή

Πίσω στην ιστόρια μας τώρα!

[Λίνα]

Μα: Πως είσαι;

-Μέσα σε λίγα λεπτά έμαθα ότι το υποτιθέμενο αγόρι μού μου είπε ψέματα και πως το πρώην αγόρι μου που μισώ γιατί με απάτησε, έχει κοπέλα και μάλιστα ένα μοντέλο. Εσύ πως νομίζεις πως νιώθω;-

Λ: Κ-Καλά είμαι...

Είπα κατεβάζοντας το βλέμμα μου. Τραβήχτηκα κάνοντάς την να με αφήσει και πήραμε τις υπόλοιπες βαλίτσες μου. Ναι την εμπιστευόμουν τη Μαρία αλλά δεν ήξερα ακριβώς τι ένιωθα εκείνη τη στιγμή κι ούτε ήμουν και σίγουρη οπότε το μόνο που μπορούσα να πω ήταν αυτό. Πριν περάσω την εξώπορτα κοίταξα το σπίτι.

Οκ δεν ήταν κάποιο μικρό σπίτι όπως θα ήθελα να μείνω αλλά μέσα σ'αυτούς τους τοίχους υπήρχαν χιλιάδες αναμνήσεις με μένα, την Ελεάνα και τον βιολογικό μου πατέρα. Ναι... Αυτό ήταν το σπίτι στο οποίο έμενε πριν φύγει για Θεσσαλονίκη και 5 χρόνια αργότερα ξανά φτιάξει τη ζωή του. Τα γέλια κι οι φωνές απ'τις χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις αντηχούσαν στ'αφτιά μου κάνοντάς με επιτέλους να χαμογελάσω για λίγο. Η Ελένη στάθηκε δίπλα μου και κοιταχτήκαμε χαμογελόντας στραβά η μία στην άλλη.

Ξανακοίταξα το σπίτι παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και μπήκαμε όλες μέσα.