Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 1ο] / Vampire Academy Fanfiction

Κεφάλαιο 27

Έφτασε η μέρα που θα φεύγαμε από το σπίτι των Μπέλικοφ. Τους αποχαιρετήσαμε και αποχωριστήκαμε αυτή την υπέροχη οικογένεια με βαριά καρδιά.

Πρέπει να είχε περάσει πάνω από μια ώρα όταν κατάλαβα ότι δεν πηγαίναμε από την ίδια κατεύθυνση από όπου είχαμε έρθει, όταν είχαμε φτάσει με το αεροπλάνο Ρωσία με είχε πάρει ο ύπνος μετά από κάποια στιγμή αλλά από την διαφορά ώρας που βρισκόμασταν στο αυτοκίνητο μπόρεσα να καταλάβω ότι πηγαίναμε κάπου αλλού.

«Που πάμε;» τον ρώτησα τελικά.

«Στην πόλη»

«Μα δεν έχουμε ξανά κάνει την διαδρομή αυτή!» είπα σκεπτόμενη τις επισκέψεις μας σε μία πόλη σχετικά κοντά στο χωριό που έμεναν οι δικοί του. Οι δικοί του έμεναν στην Μπάια, ένα χωριό μακριά από την πόλη που νόμιζα αρχικά ότι θα πηγαίναμε -το Νοβοσιμπίρσκ-, είχαμε επισκεφτεί μία πόλη που ήταν σχετικά κοντά στο χωριό αλλά για να πω την γνώμη μου πιο πολύ με μεγάλο χωριό έμοιαζε παρά με πόλη.

Δεν έχω συγκρατήσει το όνομα της δυστυχώς αλλά και πάλι. Όντως με πήγαινε στο Νοβοσιμπίρσκ; Και αν ναι γιατί; «Μα δεν πρέπει να γυρίσουμε στην ακαδημία;» ρώτησα πάλι.

«Έχουμε λίγες μέρες περιθώριο» είπε απροσδιόριστα. Η αλήθεια είναι ότι μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον, δεν είχα περάσει τις "ονειρικές" διακοπές που φανταζόμουν αλλά είχα περάσει αρκετά όμορφα με εκείνον και την οικογένειά του αν παραλείψουμε την αιμοποσία με εκείνο το στριγκόι που και μόνο στην ανάμνηση ρίγησα.

Ήθελα να του κάνω ένα σωρό ερωτήσεις, πώς αποφάσισε να αποδράσουμε και να μείνουμε για λίγο μόνοι μας, που ακριβώς με πήγαινε, παρόλα αυτά κρατήθηκα και παρέμεινα σιωπηλή. 

Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά, ακόμα και για μένα, η περιέργεια με σκότωνε.

«Γιατί πάμε εκεί;» ρώτησα τελικά, αφού αυτή την ερώτηση την θεώρησα πιο σημαντική από το "πού πάμε;", εκείνος μου χαμογέλασε.