Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 1ο] / Vampire Academy Fanfiction

Kεφάλαιο 23

«Γιατί τσακωθήκατε;» αναφώνησα «Πως; πότε; γιατί;» ρώτησα.

«Νόμιζα ότι γλυκό κοιτάζει την Μία, και εκείνος, επειδή έκανα φασαρία θύμωσε γιατί λέει δεν τον εμπιστεύομαι» είπε με θλιμμένο ύφος.

Την αγκάλιασα «Μην ανησυχείς Λιζ, όλα θα φτιάξουν».

Αφού έφυγα από τον κοιτώνα της Λίζας πήγα στον Κρίστιαν, ευτυχώς έκατσε να με ακούσει .

«Ζηλεύει γιατί σε αγαπάει βλάκα» του εξήγησα.

«Το ξέρω αλλά δεν μου αρέσει που δεν μου δείχνει εμπιστοσύνη, ούτε μου αρέσει να προσβάλει την Μία χωρίς λόγο, η Μία είναι καλή μου φίλη» ο τόνος της φωνής του πρόδιδε τον θυμό και την λύπη που ένιωθε όπως και τα μάτια του.

«Μίλησε της».

Όταν ξεμπέρδεψα και από την συζήτηση που είχα με τον Κρίστιαν είχε έρθει η ώρα του σιωπητήριου. Πήγα στον κοιτώνα μου, έκανα ένα ζεστό μπάνιο, στέγνωσα τα μαλλιά μου, έβαλα πρόχειρα καλοκαιρινά ρούχα, έφαγα ένα μήλο και ξάπλωσα στο κρεβάτι για να κοιμηθώ. Λίγα λεπτά αργότερα ακούω το κινητό μου να χτυπάει, το πιάνω και βλέπω ότι έχω ένα νέο μήνυμα από τον Ντιμίτρι.

«Ελπίζω να μην σε ενοχλώ. Τελικά ισχύει για την παρασκευή, σε επτά μέρες φεύγουμε για Ρωσία!» Τα χείλη μου σχημάτισαν ένα μεγάλο χαμόγελο μαθαίνοντας τα ευχάριστα νέα.

«Έγινε, ανυπομονώ» απάντησα, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είχα πάλι μήνυμα του.

«Και εγώ. Καληνύχτα!»

«Καληνύχτα :-* <3» πήγα να αφήσω το κινητό αλλά ήρθε και άλλο μήνυμα

«Σ' αγαπάω!» μόλις το διάβασα ήθελα να πάω στο δωμάτιο του, να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω αλλά συγκράτησα αυτή μου την επιθυμία και αρκέστηκα σε ένα απλό «Εγώ να δεις» και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν θα έστελνε άλλο μήνυμα βυθίστηκα σε έναν ήσυχο ύπνο.

Το επόμενο πρωί ήρθε η Λίζα από το δωμάτιο μου κλαίγοντας «Τι συνέβη;» την ρώτησα.

«Ο Κρίστιαν.. Με παράτησε για την καινούργια μαθήτρια» είπε μέσα από τους λυγμούς της.

«Ποια καινούργια μαθήτρια;» εγώ δεν είχα μάθει τίποτα για καινούργια μαθήτρια.

«Δεν τα έμαθες ε; Εχθές ήρθε, την λένε Μπέλα Μαζούρ, είναι νταμπίρ» «Χμ, και σε άφησε για μία κοπέλα που δεν την γνωρίζει καθόλου;» η Λίζα έσκυψε το κεφάλι.

«Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω αν έφταιγε αυτό».

«Ωχ, τι του είπες Λιζ;»