Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 1ο] / Vampire Academy Fanfiction

Κεφάλαιο 2

Κατά την διάρκεια της υπόλοιπης μέρας αποφάσισα να μπω στο e-mail μου, για να δω τα μηνύματα μου. Είχα ένα νέο μήνυμα από την Σίντνεϊ, την καλύτερη μου φίλη.

«Πως πάει ο κόσμος των βρικολάκων; Υ.Γ: λείπεις» χαμογέλασα και άρχισα να πληκτρολογώ.

«Όπως πάντα, τα μορόι νομίζουν ότι μπορούν να μας ελέγχουν..»

Η απάντηση ήρθε γρήγορα.

«Μα νόμιζα πως εσείς τα νταμπίρ ζείτε για τα μορόι»

Δάγκωσα το κάτω χείλος μου αμήχανα.

«Ναι, ναι, ξέρω, τα μορόι πάντα προηγούνται. Είχαμε νέα για κανέναν φόνο από τα στριγκόι;» η απάντηση της, ευτυχώς ή δυστυχώς, ήταν αρνητική. «Κατάλαβα, εσύ εκεί πως είσαι;» αυτή την φορά η απάντηση άργησε λίγο.

«Νομίζω πως είμαι καλά, με φωνάζουν τα λέμε»

«Bye» Ξανά ξάπλωσα στο κρεβάτι και χάθηκα στις σκέψεις μου.

Σίγουρα αναρωτιέστε τι συμβαίνει στον κόσμο μου. Μάλλον είναι υποχρέωση μου να σας εξηγήσω.

Είμαι νταμπίρ, όπως ο Έντι, και πολλοί ακόμα μαθητές στο σχολείο μου. Εκπαιδευόμαστε για να γίνουμε φύλακες των Μορόι -και πιο συγκεκριμένα εγώ του αδερφού μου-.

Τα Μορόι είναι καλοί βρικόλακες. Εμείς, τα νταμπίρ, είμαστε κατά το ήμισυ βρικόλακες. Έχουμε τα καλύτερα στοιχεία από συνδυασμό ανθρώπου και βρικόλακα. Έχουμε τέλειες αθλητικές ικανότητες (αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο γινόμαστε φύλακες), πολύ καλή όραση (αλλά όχι όπως οι κανονικοί βρικόλακες), δεν αρρωσταίνουμε, ούτε τρεφόμαστε με αίμα.

Επίσης, όπως και τα μορόι δεν ζούμε για πάντα.. Τα μορόι τρέφονται και με κανονική τροφή, αλλά για να ζήσουν -σε αντίθεση με μας- , χρειάζονται καθημερινά μικρές ποσότητες αίματος από τις τροφούς, δηλαδή ανθρώπους που δίνουν οικειοθελώς το αίμα τους. Γιατί ένας άνθρωπος να δώσει οικειοθελώς το αίμα του σε έναν βρικόλακα; Αυτό συμβαίνει γιατί το δάγκωμα από βρικόλακα δημιουργεί μία ευφορία. Οι ενδορφίνες που δημιουργεί είναι καλύτερες και από ναρκωτικό.

Εγώ είμαι λίγο διαφορετική από τα άλλα νταμπίρ. Το γιατί, στην αρχή μου ήταν άγνωστο. Κατέχω την στοιχειακή μαγεία -γη, νερό, φωτιά, αέρα και πνεύμα- όπως τα μορόι, και όπως μερικοί άνθρωποι.

Τα μορόι, αν σκοτώσουν κατά την διαδικασία τροφοδοσίας τους, μετατρέπονται σε "στριγκόι", νεκροζώντανα αθάνατα πλάσματα. Χάνουν την επαφή τους με την μαγεία της φύσης και με την ανθρωπιά τους...

Τα στριγκόι δεν έχουν καμία αδυναμία.

Εμείς τα νταμπίρ εκπαιδευόμαστε όλη μας την ζωή, μα παρόλα αυτά, οι περισσότεροι από μας πεθαίνουν στην μάχη εναντίον των στριγκόι. Επίσης, κάποιος μπορεί να γίνει στριγκόι με το ζόρι... Δηλαδή, αν ένα στριγκόι πιει όλο σου το αίμα, και μετά σου δώσει από το δικό του, τότε σε μετατρέπει σε στριγκόι. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε είσαι άνθρωπος, είτε μορόι, είτε νταμπίρ.

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να σκοτώσεις ένα στριγκόι. Αν πλησιάσεις ένα στριγκόι αρκετά κοντά -χωρίς να πεθάνεις- μπορείς, με ένα ασημένιο κοντάρι που είναι εμποτισμένο με την μαγεία των μορόι -γη, νερό, αέρα, φωτιά-, να το καρφώσεις στην καρδιά του στριγκόι.

Επίσης να προσθέσω ότι με την ίδια μαγεία έχουμε αόρατες μαγικές ασπίδες για την προστασία μας. Όπου υπάρχουν ασπίδες, τα στριγκόι -μη ζωντανά πλάσματα-, δεν μπορούν να περάσουν. Οτιδήποτε έχει ζωή, δεν μπορούν να το αγγίξουν, ή να το διαπεράσουν, διότι εκείνα δεν έχουν καθόλου ζωή. Στο θέμα μας όμως. Ο δεύτερος τρόπος, είναι να τα κάψουμε. Ο τρίτος τρόπος είναι ο αποκεφαλισμός.

Ο Κόσμος μου λειτουργεί με αντίθετο ωράριο από ότι οι άνθρωποι. Όταν για εκείνους είναι επτά το πρωί για εμάς είναι επτά το απόγευμα.

Επιπλέον μπορείς να αναγνωρίσεις ένα στριγκόι από την μορφή του. Έχουν κατά κόκκινα μάτια και...

Μια φωνούλα με επανέφερε στην πραγματικότητα.

Στριγκόι