Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 1ο] / Vampire Academy Fanfiction

Kεφάλαιο 15

Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου, ένιωθα ακόμα αδύναμη όμως. Όταν ο κόσμος γύρω μου σταθεροποιήθηκε πρόσεξα που βρισκόμουν ...δηλαδή στην κλινική της ακαδημίας. Ανά κάθισα στο κρεβάτι του νοσοκομείου και επεξεργάστηκα τον χώρο. Πόσος καιρός είχε περάσει που βρισκόμουν εδώ άραγε; εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα. 

«Ρόουζ! Επιτέλους!» η φωνή του Άντριαν ακούστηκε ανάλαφρη και στο πρόσωπό του είχε σχηματιστεί το χαμόγελο της ανακούφισης.

«Άντριαν!» ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε προσεκτικά , μετά έκατσε στην καρέκλα δίπλα μου.

«Ανησύχησα πολύ για σένα, πως είσαι;» με ρώτησε.

«Πιστεύω ότι είμαι καλά» είπα σκεπτική. «Νιώθω ακόμα πολύ αδύναμη αλλά είμαι καλά. Η μάχη ήταν εξουθενωτική» εκείνος μου έπιασε το χέρι.

«Το ξέρω και χαίρομαι πολύ που είσαι καλά»

«Άντριαν πόσο καιρό είμαι εδώ μέσα;»

«Τρεις μέρες» μου απάντησε και μετά έκανα την ερώτηση που πραγματικά με έκαιγε.

«..Ο Ντιμίτρι;» ο Άντριαν χαμογέλασε.

«Αναρωτιόμουν πότε θα με ρωτούσες. Λίγο μετά αφού έχασες τις αισθήσεις σου ήρθε με την Σίντνεϊ, εγώ είχα ήδη συνέλθει, η Σίντνεϊ με βοήθησε να σηκωθώ και να περπατήσω. Ο Ντιμίτρι μόλις σε είδε αναίσθητη έτρεξε στο πλάι σου, με ρώτησε τι είχε συμβεί αλλά δεν είχα δει πολλά, ούτε θυμόμουν. Σε πήρε αγκαλιά και φύγαμε για την ακαδημία την ίδια στιγμή.» Έκανε μια μικρή παύση. «Όλες αυτές τις μέρες έρχεται συνέχεια να δει πως πάει η υγεία σου, η Σίντνεϊ και οι υπόλοιποι ανησυχούν πολύ αλλά δεν μπορούν να έρχονται συνέχεια όπως εγώ και ο αγαπημένος σου.»

«Και γιατί άφησαν τον Ντιμίτρι να έρχεται συνέχεια;» είχε κολλήσει η βελόνα.

«Επειδή είναι ο εκπαιδευτής σου, τι να πω».

«Κατάλαβα» είπα. Για κάποιον λόγο, το μόνο άτομο που ήθελα να δω μετά τον Άντριαν είναι ο Ντιμίτρι, μόνο αυτόν μπορούσα να σκεφτώ.

«Θα έρθει να με δει σήμερα;» ρώτησα.

«Ο Ντιμίτρι; λίγο πριν ξυπνήσεις ήταν εδώ. Δεν ξέρω σε πόση ώρα θα ξανά έρθει, αλλά ξέρω ότι θα έρθει. Αν δεν είχε υποχρεώσεις δεν θα έφευγε καθόλου από το πλευρό σου, ανησυχεί περισσότερο και από μένα -για σένα-» μου απάντησε και στο τέλος πρόσθεσε «Ξέρεις..νοιάζεται πολύ για σένα» χαμογέλασα πλατιά.