Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 1ο] / Vampire Academy Fanfiction

Κεφάλαιο 8

Οι μέρες πέρασαν και ήρθε η μέρα που θα βγαίναμε στην πόλη, οι φίλες μου για ψώνια και εγώ για πρακτική.

Θα πηγαίναμε όταν έξω θα είχε ήλιο -δηλαδή νύχτα για μας - αυτό σήμαινε "όχι στριγκόι" αλλά επίσης σήμαινε ότι θα έπρεπε να χάσουμε τον ύπνο μας. Ντύθηκα στα γρήγορα και πήγα να βρω τους άλλους. Είδα τα κορίτσια να μπαίνουν στην λιμουζίνα μαζί με άλλους δύο φύλακες -αυτούς που μου είχε αναφέρει ο Ντιμίτρι-.

Μαζί τους ήταν και ο Ντιμίτρι αλλά ήταν με γυρισμένη την πλάτη προς το μέρος μου, δεν γινόταν να αφήσω αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έτρεξα κατά πάνω του... το αποτέλεσμα ήταν να βρεθώ ξαπλωμένη κατά γης. Φυσικά με βοήθησε να σηκωθώ και κανένας από τους δύο δεν συγκράτησε το γέλιο του αυτή την φορά.

Στην διαδρομή για το εμπορικό οι άλλοι φύλακες μου εξηγούσαν τι έπρεπε να κάνω, και όταν ένας είπε ότι θα είμαι ζευγάρι με τον Ντιμίτρι, το μυαλό μου πήγε πάλι άλλου -και πρέπει να ομολογήσω ότι μου άρεσε αυτό το αλλού-.

Ψάχναμε για αρκετή ώρα διάφορα καταστήματα στο εμπορικό.

Τα κορίτσια κάποια στιγμή είδαν ένα φόρεμα που τους άρεσε πολύ και επέμεναν να μου το αγοράσουν. Το φόρεμα ήταν κολλητό στο χρώμα του κόκκινου αλλά σκούρο κόκκινο -το κόκκινο, όπως έχετε καταλάβει, είναι το αγαπημένο μου χρώμα και το ξέρουν και οι φίλες μου αυτό- , είχε ανοιχτό V για να τονίζει το εμπλουτισμένο μου στήθος και ήταν εξώπλατο. Το φόρεμα αυτό πήγαινε σετ με μια άσπρη γούνινη ζακέτα, το μάκρος του φορέματος είναι αρκετά πιο πάνω από το γόνατο και γενικώς θα ήμουν τυχερή αν δεν έτρωγα αποβολή για τον ενδυματολογικό κανόνα που σκόπευα να παραβώ.

Όπως ήταν προφανές μου έκαναν δώρο το φόρεμα.

Στην συνέχεια είδα ένα υπέροχο μενταγιόν σε σχήμα καρδιάς και μέσα είχε σμαραγδένια τριαντάφυλλα, ευχόμουν να μπορούσα να το αγοράσω αλλά δεν είχα αρκετά λεφτά μαζί μου ούτε και οι φίλες μου γιατί ήταν πανάκριβο. Το κοίταξα μια τελευταία φορά και έφυγα.

Ψάξαμε λίγη ώρα ακόμα τα μαγαζιά γιατί η Τζιλ δεν έβρισκε φόρεμα και εγώ ήμουν συνεχώς σε επιφυλακή για τυχόν "κίνδυνο" και νομίζω ότι είδα τον Ντιμίτρι να το απολαμβάνει.

Όταν τελειώσαμε τα ψώνια μπήκαμε στην λιμουζίνα για να γυρίσουμε στην ακαδημία, είχε νυχτώσει πια στον κόσμο των ανθρώπων αυτό σήμαινε ότι τώρα για μας ήταν πρωί και είχα αρχίσει να νυστάζω.