Friends for Keep (COMPLETED)

31

Oliver's POV

It's been a month nang mangyare kay papa iyon. And as of now, nasa hospital pa rin siya at nagrerecover.

"Ang tagal naman ni Kristan, akala ko ba 11 am andito na siya?" tanong ni Cassie habang nababagot na nakaupo sa couch. "Scam ata iyon ah. Prank lang ang pag-uwi niya ngayon ganon?" tanong ni Cassie.

"Nasa Clark pa raw siya nung tinanong ko siya kaninang 9 am." Sabi ni Mikay. "Baka andito na siya maya-maya.

Nagbuntong-hininga lamang si Cassie at nag-focus na muli sa cellphone niya. Si Mikay naman ay iniikot rin ang paningin sa palibot ng bahay nila Kristan.

"Sir, andito na po si Sir Kristan." Sabi nung isa nilang maid kaya excited na tumayo mula sa pagkakaupo si Cassie.

"Guys sorry natagalan ako." Sabi ni Kritan nung pumasok siya sa bahay nila. Kasunod niya namang pumasok yung ibang maids na dala yung ilan niyang gamit.  "Traffic kasi kanina kaya medyo natagalan ako."

"Ayos lang iyon Kristan, so kumusta sa States?" tanong ni Cassie at bumalik na sa upuan niya. Si Kristan naman ay umupo na rin sa isa sa mga sofa nila.

"It's pretty good actually. Pero mas gusto ko pa rin dito sa Pinas." Sabi ni Kristan. "Wala kasi kayo doon."

"Buti pinayagan ka ng parents mong umuwi na dito?" tanong ni Mikay. "They don't let you go back here before right?"

"Since I've taken all the subjects there naman, pinayagan na rin nila akong umuwi dito." Sabi niya sumandal sa upuan niya.

"Namimiss ko na rin kasi kayo. Kaya I worked harder para makauwi agad." Nakangiti niyang sabi.

"Good, now we're finally complete!" sabi ni Cassie at lumapit kay Kristan para yakapin ito.

Nagkatingin na lamang kami ni Mikay at lumapit sa kanila. Nakisama na rin kami sa pagyakap.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Mikay's POV

"So andito ka sa graduation namin?" tanong ni Cassie kay Kristan habang kumakain kami ng snacks dito sa bahay nila Kristan.

Naghanda yung mga kasama nila dito ng baked mac at nagtimpla rin sila ng juice for our beverage.

Nakikinig lamang ako habang kumakain.

Napakasarap talaga ng mga luto ng mga maids nila dito.

"Oo naman Cassie, in fact dito na rin ako magcocollege." Sabi ni Kristan at humarap sa akin. "Diba Mikay Medtech rin balak mong course sa college?" sabay tayong magpaenroll para magkaklase tayo."

Ngumiti naman ako at uminom ng juice.

"Oo naman. Pwede rin tayong magkakaklase sa mga minor subjects natin. Para magclassmates pa rin tayo." Sabi ko kila Oliver at Cassie.

"Ayaw ko nang kaklase si Cassie. Sobrang ingay niya." Sabi ni Oliver at kumain na lamang nung baked mac. "We've been classmates since elementary. Nagsasawa na ako sa kanya." Dagdag niya.

"WHAT?! ANG SAMA SAMA MO TALAGA SA AKIN OLIVER JOHN!" Sabi ni Cassie at hinampas ng malakassi Oliver.

"Oh tama na yan. Baka sumobra kayo" sabi Kristan na natatawa.

Nagkwentuhan lamang kaming apat hanggang sa lumubog ang buwan. Hindi namin namalayan yung oras kaya hindi namin napansin na it's almost 9 pm na rin.

Nagpasiya na rin naming tatlo na umuwi na para makapagpahinga naman si Kristan.

"Sige Oliver, thank you sa paghatid." Sabi ko nang nakarating na kami sa tapat ng bahay. Inihatid na rin ni Oliver si Cassie sa bahay nila at sasaglit lamang muna siya sa hospital para kumustahin yung lagay ni Tito Ralph. Hanggang ngayon kasi ay nasa recovery period pa rin ito kaya hindi pa siya nadidischarge sa hospital.

"Uhm....Mikay" tawag sa akin ni Oliver kaya humarap ako sa kanya.

"Ano iyon?" tanong ko at lumapit sa sasakyan niya.

"Pwede ba kitang yayain ng date sa Saturday?"

Ngumiti lamang ako sa alok niya at dahan dahang tumango.

"Sure, anong oras?" tanong ko.

Sandali naman siyang natigilan ngunit mabilis niya nabawi ang senses niya at ngumiti ng matamis sa akin.

"11 am. Will pick you up here na lang." sabi niya.

"Sige, so see you sa school bukas?" tanong ko at lumayo na sa sasakayan niya.

"See you!" nakangiting sabi niya at isinara na yung bintana niya. Pinaandar niya na rin yung kotse at umalis na.

Napabuntong hininga naman akong pumasok sa bahay at tumungo sa kwarto ko.

Nagshower lang ako then nahiga na sa kama ko.

I don't know if worth it ba itong ginagawa ko.

I sighed and took my meds for the night.

I lay down in my bed, still thinking what will happen in the future.

Ito yung sinasabi nilang late night thoughts.

Ever since I've discovered my condition, lagi na akong may malalim na iniisip.

Like kung anong magiging future ko

Paano kaya kung may mangyare sa akin sa mga susunod na mga araw.

Paano kung...

Bigla na lamang akong sumuko at nawala na lamang bigla.

Madidisapoint nga kaya sa akin sila Cassie?

Masasaktan kaya sila?

Pero siguro kapag nawala na ako hindi ko na makikita ang magiging reaction nila.

I've been battling against it, but unfortunately...

Matatalo ako.