Friends for Keep (COMPLETED)

30

Kristan's POV

He's been a tough type guy mula pagkabata namin. I didn't expect na iiyak siya ngayon sa harapan ko.

Nilapitan ko siya at umupo sa tabi niya. Gusto ko siyang yakapin, but I hesitated.

Baka ayaw niya ng comfort.

Nagtatalo pa rin yung isipan ko kaya siguro yung katawan ko na yung gumalaw.

Inakbayan ko siya at dahan-dahang hinaplos ang likod niya.

Maski ako nagulat sa ginawa ko.

"Iiyak mo lang. I'm sure you've been hiding those tears for a long time." Sabi ko sa kanya.

"You know I'm your little brother, you can talk to me about your problems."

"But I can't..." Kuya Greg said while sobbing. "I've done a lot of shits to you. So I assumed that you will not listen to me."

"Ano ka ba naman kuya." Sabi ko at hinawakan siya sa balikat. Humarap naman siya sa akin, at nginitian ko siya.

"Kahit patayin mo pa ako ngayon, hindi pa rin magbabago yung tingin ko sa iyo."

Nanahimik lamang siya pero ramdam ko pa rin yung panginginig niya.

"I know you've been hiding that pain for a long time. While I'm here, you can release those pain away from you." Sabi ko.

Siguro ilang minuto ring umiyak si Kuya Greg, nung tumigil siya ay hindi ko pa rin inaalis yung pagkakayakap ko sa kanya.

"I'm so sorry for what I've done to you before. I'm so sorry Tan-tan" sabi ni Kuya after niyang makarecover mula sa pag-iyak niya.

Napangiti lamang ako nang narinig ko yung sinabi niya.

It's been a long time since I've heard him calling me Tan-tan.

"It's okay Kuya, I will always forgive you." Sabi ko.

"Maybe I'm a jerk for blaming you sa pag-abandona sa akin ni daddy." Sabi ni Kuya habang nakayuko. "You always gaining praises from them, samantalang ako lagi na lamang mura ang natatanggap ko."

"Pero kahit na ginagawa iyon sa akin ni Daddy, you're always there trying to comfort me. But I'm stupid to push you away."

"Kaya ba you're always mad at me? Because you're jealous of me?" tanong ko sa kanya.

Tumango lamang siya at iniiwas ang tingin sa akin.

"Pero Kuya......I always envy you." Sabi ko. "You can do everything you want to do. Samantalang ako, I have to follow everything our parents ask me to do."

"Kuya Greg you don't have to feel jealous of me. You are special for the way you are." Sabi ko sa kanya. "Hindi ka naman pagagalitan ni Daddy if you don't do........something reckless."

"Jacob, tapatin mo nga ako...........do you believe that I'm taking drugs?" tanong ni Kuya sa akin.

"Sa totoo lang kuya, hindi ako naniniwala. Because naniniwala akong hindi mo magagawa ang bagay na iyon."

"Thank you for believing me, yeah I don't take drugs. They just invited me to a party and I found out that they are using drugs." Sabi niya. Napabuntong hininga siya at ipinagpatuloy ang pag-sasalita. "Sumasama pa rin ako sa kanila dahil wala akong mapagsabihan ng frustrations ko kila daddy. I didn't realized na meron pa lang isang taong handang makinig sa akin." Sabi niya at tumingin sa akin.

"I'm always here Kuya. I've been here way before." Sabi ko at inakbayan siya. "If you want, I can ask our parents to talk to you."

"I don't know if may patutunguhan yung pag-uusap namin nila dad." Sabi niya "Ever since we grew up he treated me as a trash. He keeps reminding me that I'm a failure."

"No you're not. You may not the best, but I can't live without you kuya." Sabi ko. "So don't be sad. I' always here."

Tumingin lamang siya sa akin at ngumiti ng napakatamis.

Isang gesture na matagal ko nang hindi nakikita mula sa kanya.

"Thank you Tan-tan."