အပိုင္းခြဲ ( ၁ )
တိုက္ခိုက္ရွင္သန္ျခင္း..
......................................................................
အတိတ္သို႔ေရာက္ရိွျခင္း...
[ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ေတာင္တတ္တဲ့အပိုင္းကို မွတ္မိဦးမယ္ထင္ပါတယ္၊ အဲ့ဒီ့အပိုင္းမွာ မျပခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကို ျပန္ျပတာပါ၊ မမွတ္မိရင္လည္း စာေက်ေအာင္ ျပန္ဖတ္လိုက္ပါေတာ့ update ျမန္လြန္းေတာ့ ေမ့ေနေလာက္ၿပီ 🤣 ]
" အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး.. "
ဆယ္ဟြန္းက ႐ြက္ဖ်င္တဲနံရံကို ေငးေမာၾကည့္ရင္းကေန တိုးတိုးေလးညည္းတြားတယ္၊ အဲ့အသံကိုၾကားတဲ့ ဟယ္ခ်န္းက အိပ္ေပ်ာ္လုနီးပါးျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို အတင္းၿဖဲဖြင့္ၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးဘက္ကို လွည့္ၾကည့္တယ္၊
ဆယ္ဟြန္းက ဟယ္ခ်န္းနဲ႔ မင္ေဟ်ာင္းတို႔ နွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာ ေနရာယူ၀င္အိပ္ေနတာျဖစ္တယ္၊ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟြန္းငယ္ရဲ႕ဘယ္ဘက္က မင္ေဟ်ာင္းကလည္း အေစာကတည္းက အိပ္မေပ်ာ္တဲ့လူလိုမ်ိဳး မ်က္လံုးပြင့္လ်က္သားနဲ႔ ေတြေတြေလးၿငိမ္လို႔ေကာင္းေနတယ္...
" ဒီအတန္းေခါင္းေဆာင္က အေတြးမ်ားၿပီး အရမ္းကိုေအးလြန္းတယ္၊ သူစကားမေျပာတာက ပံုမွန္ဆိုေပမဲ့ အလြန္႔အလြန္ကို ပ်င္းစရာေကာင္းလြန္းတယ္" လို႔ ဟယ္ခ်န္းက ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္၊ ၿပီးတာနဲ႔ ၀ွားခနဲ သန္းေ၀လိုက္ရင္း၊ မ်က္ခံုးေလးနွစ္ဖက္ႀကံဳ႕ေနတဲ့ ဟြန္းငယ္ဆီ အၾကည့္ျပန္ေရာက္သြားတယ္၊
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. "
" ေလတိုက္တဲ့အသံႀကီးကေလ... ေဝါင္း..ေဝါင္း..ေဝါင္း..နဲ႔ ေၾကာက္စရာႀကီး.. "
သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကို ျပန္ေျဖလာတဲ့ ေတာင္ကိုရီးယားျပည္သားေလးရဲ႕ မပီ့တပီ ခ်စ္စဖြယ္ေဖာ္ျပခ်က္ေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနတဲ့ မင္ေဟ်ာင္းကေတာင္ ဟက္ခနဲ ခပ္တိုးတိုးရယ္တယ္၊ ဟယ္ခ်န္းကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးဘက္ကို ေစာင္းလွည့္လိုက္တယ္၊
ေက်ာင္းသားေလးေတြဆီက လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြအသံေတြေၾကာင့္ ႐ြက္ဖ်င္တဲေရွ႕မွာ မီးလႈံရင္း ေစာင့္ၾကပ္ေနတဲ့ လုဟန္က တဲဘက္ကို ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၿပီးမွ၊ မီးပံုဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားတယ္၊
DU LIEST GERADE
" ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ျဖစ္ခဲ့သည္ " [ Zaw × Uni ]
Fanfiction[Unicode]ဆူးအပြည့်နဲ့ နှင်းဆီ ဖြစ်ဖြစ်၊ စိမ်းဖန်တဲ့ နွယ်ခက် ဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်သူ့လက်နဲ့ ထိခတ်မိလျှင်တော့.. အကြင်နာဆွတ်သည့် ပန်းလေးတစ်ပွင့်သာ..။ [Zawgyi]ဆူးအျပည့္နဲ႔ ႏွင္းဆီ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိမ္းဖန္တဲ့ ႏြယ္ခက္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်စ္သူ႔လက္နဲ႔ ထိခတ္မိလွ်င္ေတာ့.. အၾကင္...
![" ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ျဖစ္ခဲ့သည္ " [ Zaw × Uni ]](https://img.wattpad.com/cover/98135684-64-k202339.jpg)