Tutku Meyvesi | Taşıyıcı Anne Serisi 1 ღBİTTİღ

❦ Tutku Meyvesi | 25/1

-25/1-

Kapattığı telefonu çenesinde hafifçe ritim tutarken düşünüyordu Aylin. Bu bebeği isteyip istemediğini çok düşünmüş, kendine net bir cevap veremese de evliliği için iyi bir adım olabileceği kararına varmıştı. Heyecanlıydı. Kocasıyla eski güzel günlerine döneceğini düşündükçe keyfi yerine geliyordu. Bunun için bazı fedakârlıklar yapması gerektiğinin farkındaydı. Yağız bu taşıyıcı annelik mevzusunu kontrol altına aldığınd,a ben uygun birini bulacağım dediğinde tüm hazırlıklar hızla sürmüştü, Aylin kocasının da onayıyla kendine ait örnekleri klinik ortamında vermişti. Şimdi ise tüm çabaları meyvelerini veriyordu. Yağız'la bir bebekleri olacaktı. Bu heyecan vericiydi. Öte yandan Yıldırım'la geçmişini aklından çıkarmaya çalışırken bu pek de mümkün olmuyordu.

Bir yanda mutsuz evliliğini eski güzel günlerine geri döndürmeye çalışırken diğer yanda eski aşkının oluşturduğu kafa karışıklığını yok etmeye çalışıyordu. Neden yıllar sonra ortaya çıkmıştı ki? Anlam veremiyordu. Neden şimdi? Araftaydı ama dışarıdan mükemmel görünen evliliğini öyle kolay kolay bitirmeye niyeti yoktu artık. Bir bebekle evlilik bağları daha sıkı bağlanacaktı bu kez. Asıl her şey yeni başlıyordu.

●●●

Bir gözü telefonda konuşan Yağız'ı ararken düşünceliydi Nağme. Ne konuşuyordu bu kadar zamandır? Kiminle konuşuyordu, Aylin'le mi? Elbette karısıydı, konuşacaktı ama ister istemez merak ediyordu bu kadar ne konuştuklarını. Bu sırada kulağı Sonia'daydı. Akşam boyunca Sonia'nın aksine sevgilisi Marco daha sessizdi.

Anlayışlı bir edayla yaklaştı Nağme'ye. "İçinde bulunduğun durumun tamamına vakıf olmasam da ne kadar zor olduğunun farkındayım, inan bana. Seni anlayabiliyorum. Ama Yağız'ı uzun zamandır tanırım, iyi bir dostluğumuz var. O merttir, sevdiklerini korumasını bilir. Dış dünyaya ne kadar belli etmemeye çalışsa da merhametlidir." Bu konuda kafası karışık gibi duran Nağme'yi anlayabiliyordu aslında. Gerçekten. Bu kadar sert ve çözülmesi zor bir adama güvenmek güç olabilirdi. Ama hayatında güvenmesi gereken sayılı insanlardan biri olduğu da bir gerçekti. Bunu Nağme'nin de görmesini sağlamak istiyordu. Kafasındaki tüm soru işaretlerini yok etmek için bu konuşmayı yapması şarttı. "Yağız iyi biridir ona güvenebilirsin." Kararlı bir bakışla "Her konuda." diye ekledi. Bilmesi gerekenden fazlasını biliyordu ve bunu Aylin'e karşı kullanmak için doğru zamanı bekliyordu Sonia. Ancak şimdilik Nağme'nin bir sır gibi kalması herkes için en iyisi olacaktı.

Telefon görüşmesinin ardından misafirlerin yanına döndüklerinde herkes yemeğini bitirmiş, tatlılara geçmişlerdi. "Beklettiğim için üzgünüm, önemli bir görüşmeydi."

Yağız gelir gelmez yüzünden bir terslik olduğunu sezen Nağme ise kısık bir sesle "Her şey yolunda mı?" diye sormadan edemedi.

"Evet, yolunda." Güven veren bir ifadeyle verdiği bu yanıta keşke kendisi de inanabilseydi. Karısı Aylin, Nağme'nin karnındaki bebeği kendisinin sanıyordu ve gerçekleri öğrendiğinde ne kadar kötü biri hâline geleceğini ise Yağız hayal dahi edemiyordu. İnanılmaz tehlikeli olabilirdi. Elbette onun herhangi bir şey yapmasına izin vermezdi fakat kontrolden çıkıp işleri karıştıracağına dair de kuşkusu yoktu doğrusu.

Nağme adamın cevabı karşısında kabullenir gibi başını sallasa da hâlâ bir terslik olduğu kanaatindeydi. Fakat şuan üstelemek için doğru zaman değildi, yalnız kaldıklarında bu konuyu tekrar gündeme getirecekti.

Öte yandan Sonia'nın ne kadar sağ duyulu biri oluşu da şaşırtmıştı Nağme'yi. Hemen hemen her şeyi bilmesi dışında insanların aklını okuma gibi bir yeteneği mi vardı acaba? Yağız hakkında düşündüklerini yüz ifadesiyle bu kadar belli ediyor muydu gerçekten? Yoksa bu Sonia'nın insanların aklını okuma yeteneğiyle mi ilgiliydi?