Tutku Meyvesi | Taşıyıcı Anne Serisi 1 ღBİTTİღ

❦ Tutku Meyvesi | YENİ SEZON ALINTISI

YENİ SEZON ALINTISI

Envai çeşit acı tatmış, defalarca canı yanmıştı. Ona göre hayatta kalma mücadelesi bundan ibaretti. Acılarla savaşıp onlara göğüs germek ve bu mücadelede gösterdiğin dayanıklılıktan ibaretti işte. Hayat buydu. Yaşadıklarından edindiğin tecrübeler, aldığın derslerdi. İnsanlar neden gereğinden fazla abartırdı ki yaşam denen şu engebeli yolu? Bir türlü anlamazdı.

Bugüne dek her türlü acı ve sıkıntıya sabır göstermişti. Ta ki verdiği bu kararın sonucunda düştüğü kuyunun derinliğinde çığlığını duyuramadığını fark edene dek. Bir annenin evladını acımasız bir anlaşma sonucu kendi elleriyle vermesi, böylesi bir teklife zehirli bir evet demesi muhakkak acı verici olacaktı. Bu kaçınılmaz bir gerçekti ve hiç kimse için de sürpriz olmayacaktı. Ancak bilmekle yaşamak arasında öyle büyük bir fark vardı ki. Bu acının sanal gerçekliği bile insanüstü bir acı eşiği gerektiriyordu ve Nağme'nin bunu anlaması uzun zamanını almıştı. Uzun ve sancılı bir zaman.

Gözkapakları tonlarca ağırlığı taşırcasına aşağı süzülürken kapı sesi kendine getirdi kadını. Kucağında inanılmaz küçük ve güzel bir bebekle içeri giren hemşire olağan bir tebessümle "Küçük bir ziyaretçiniz var." dedi. Usulca Nağme'nin kucağına bıraktı minik bebeği.

Kollarında tuttuğu mucizeye istemeden de olsa zarar verme korkusuyla bakıyordu. Annelik böyle bir şey olmalıydı. Böylesi mucizevi bir duyguyu bu denli acı bir tecrübeyle taçlandırmak istemezdi ancak şuan içinde bulunduğu acınası duruma dikkat kesilmektense bebeğinin müthiş varlığına odaklanmak istedi kadın. ışıltılı gözleri ona umutla bakarken yumuk yumuk elleri, yumuşacık teni ve sıcaklığı kalbini ısıtmıştı.

Minik eli kızın parmağını kavradığında hayranlıkla tebessüm etti Nağme. O an hemşirenin odadan çıkışını fark etmeksizin kucağındaki minik şeyi seyretti sevinçle. Hiç tahmin etmediği bir biçimde bağlanmıştı ona. Bebeğe. Bebeğine. Onun bebeğiydi kollarında tuttuğu mucize.

Eğilip nazikçe büyülü kokusunu içine çekerken hışımla açılan kapı odanın atmosferini tamamen değiştirdi. İçeri giren genç adam acımasız bakışlarla kendisine doğru yürüyordu.

Hazin son gözünde canlanıyordu. Çenesi titriyordu Nağme'nin. Ağlamamak için zor tuttu kendini. Güçlü durmalıydı. Sıkı sıkı sardı yavrusunu.

Bu bir anlaşmaydı.

Acımasız bir anlaşma.

Ancak hesaba katmadığı bir şey vardı; günbegün içinde büyüttüğü o evlat sevgisi. Hiçbir anlaşma umurunda değildi o an.

Böyle sonlanacağını bildiği hâlde acı veriyordu. Yapamazdı. Veremezdi bebeğini. Henüz ortada bile olmayan bir bebeği vermek kolaydı. Ama şimdi kanlı canlı kucağındaydı gerçek. Annesi olduğu bebeği vermek zorundaydı. Yapamayacağını bildiği hâlde içinde bulunduğu anlaşmanın mecburiyeti altında eziliyordu. "Hayır." dedi acı dolu bir mırıltıyla. "Lütfen..." diye yakardı.

Yağız ise duygusuz ve ruhsuz bir edayla bebeği annesinin kucağından koparmakta bir an bile tereddüt etmedi. Arkasında bıraktığı enkazı umursamadı bile.

Hıçkırıkları arasında kesik kesik nefesler almaya çalışan Nağme ise "Bebeğim!" diye başlayan acı dolu inleyişleri canından can koparcasına yükselen bağırışlara dönüştü. O an vücudundaki acılardan çok manevi bir acıyla kıvranıyordu.

...

*
YAZAR NOTU: Arkadaşlar, yeni sezona hoş geldiniz! 🌸
Ne zamandır bugünü beklediğinizin farkındayım. Uzun bir aradan sonra ben ve hikâyemin bölümleri artık her Çarşamba buradayız. Öncelikle bu sezon için oldukça heyecanlı olduğumu belirtmek isterim, zira önceki sezonda kendini tekrarlayan ve moral bozan bir sürü yorum yüzünden yazma isteğim hepten gitmişti. Kendimi zar zor toparladım, umarım enerjim tekrar düşmez. Sizleri çok seviyorum ve sizlerden ayrı kalmak beni de hasrete boğdu ama bölümü sabırsızlıkla beklediğinizi biliyorum, bu yüzden kısa kesmeye çalışacağım.
Önceki sezonda sürekli ama sürekli tartışılan bir konuya nokta koymaya geldim. Son kez açıklama yapacağımı umuyorum. Bu sezondan itibaren araştırdığım üzere bölümlerimiz uzamakla birlikte olaylar daha hızlı şekil alacak çünkü asıl olaya girmiş bulunmaktayız.
Çeşitli yerlere ve kişilere danıştım ve normal bölüm uzunluğu olarak sabit bir fikre varıldı, 1000-2000 kelime arası olacak bundan sonraki bölümlerimiz. Bunun altına düşmeyecek. Ve buna rağmen bölümler çok kısaydı denildiği takdirde bu soruyu tekrar yanıtlamayı düşünmüyorum. Zira elimden geldiğince araştırmalarım doğrultusunda ideal bir bölüm uzunluğu belirledim ve sizler için emek harcadım. Umarım karşılığını aynı tür şikâyetler şeklinde almam.
Bu hafta yeni sezon alıntısı yayınladım, önümüzdeki hafta Çarşamba gününden itibaren her Çarşamba yeni bölümlerimiz burada olacak.
Keyifli okumalar diliyorum. Sevgiler, bol kokulu öpçükler. 😘