DİVANE ✔️

DİVANE- FİNAL

•Son kez, hep birlikte büyük final için dolduralım mı yıldızımızı? ⭐️

•Keyifli okumalar...✨

•Sizi çok seviyorum...İyi ki varsınız. 🤍

                              DİVANE

•••

KINA GECESİ

Zamanında en çok sevdiğim insanlar tarafından dalga geçilen yanaklarımın renginde bir elbise, başımda yine aynı renkte bir örtü, bir şenlik. Kalbimi sonsuz bir okyanusun serin sularında dalgalandıran sevdiğim adam ve benim için hazırlanan bir eğlence, bir coşku. Her şeyin bir olduğuna bakmayın, içime sığmıyor verdikleri mutluluk, kalbimden taşıyor yılların üzerine serdiğimiz tüm emek. Hayatımı dolduran acılar, anılar ve daha nicesi.  Hayatın ta kendisi, benim hayatım. Benim masum aşkım.

Yalnız küçük kız çocuğu, her gece ağlamasının nedeni, kazağının koluna sildiği gözyaşlarının sahibi olan adamın göğüsünde yatacaktı artık. Mışıl mışıl uyuyacaktı tertemiz yaşlarının geçmişte kalışının huzuruyla.

Ben evleniyordum.

Pusulamın tek yönüyle, kalbime, yere göğe sığdıramadığım tek aşkım Kuzey Aslanel'le.

Bu yolun başındaki küçük kız çocuğuyla barıştım. Aşkıma düşman olan herkesle savaştım, sevdiğim adamla savaştım kendimle dahi savaştım ve nihayetinde kazandım.

Ben onun karanlık gözlerindeki küçük kız çocuğu, aşkıyla olgunlaşan bir kadın olup kalbine ışık saçtım. Kalbi olduğunu hatırlattım. Onu kendi ateşime ortak edip birlikte tutkuyla yanmaya davet ettim ve o kabul etti.

İşte tamda şimdi Azra Sönmez oldum.

Kanatları yansa bile daima küllerinden doğan umutlarına, inancına sımsıkı tutunan sevdiği adamın tabiriyle melek. Onun meleği, ona ait olmanın neşesiyle içi içine sığmayan aşkıyla güzelleşen kadın. Aşkına karşılığını bulan ve karşısındaki adamı daha şanslı hissettiren kadın.

İmkansızın içindeki imkanı bulan kadın.

Sadece kadın işte, başka sıfatlara ihtiyacı bile yoktur bir kadının. Gücünün kaynağı zaten yaratılışındadır. Değerli varlıklarız biz.

Tıpkı bu yolda daima yanımda duran üç kız kardeşim gibi çok değerli.

"Ağlarsam dayak yerim, ağlarsam dayak yerim." Kendime bakmayı kesip arkamda gözlerini yelleyen Simge'ye döndüm. Yatağıma oturmuş resmen kendisiyle konuşuyor, sesi titriyordu. Zeynep kucağında balonla oynayan Nazlı ile birlikte hayran hayran bana bakarken Gül ise hemen Simge'nin başına üşüşüp ona sarılmıştı.

"Ağla kız ağla, valla vurmayacağım." Kıkırdaman onları da güldürdüğünde şu içinde bulunduğumuz oda benim, bizim tüm acılarımıza şahitti. Biz çok şey yaşamış ve konuşmuştuk bu evde.

"Çok güzel oldun ya, yemin ederim iyi ki dostumsun iyi ki abimle evleniyorsun. İyi ki ondan hiç vazgeçmedin Azra." Simge artık tutmadığı gözyaşları içinde bana sıkıca sarıldığında beklemeden karşılık verdim. Titreyen omuzları ve sözleri burnumun direğini sızlatmıştı bile. Onlar benim ailemdi, bu kızlar benim gerçekten kan bağına ihtiyacım olmayacak kadar kardeşimdi.

"Gelin buraya." Dediğim an Zeynep ve Gül aramıza katılmış hatta Nazlı bile balonunu bırakıp boncuk boncuk bakan gözleriyle bizi izlemeye başlamıştı. Her olayda soğuk kanlı olan Gül dahi ağlıyordu, bende makyajımı umursamadan ağlıyordum.