•Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.
☆
"Alo." Dedi telefonun ucundan kırdığım kalbine taptığım kadın.
Sessiz bir mırıldanış az önce içime çektiğim nefesi boğazıma tıkarken sertçe yutkundum. Sesi ayrıldığımız gün kadar kırgın, üflesem uçacak solmuş bir yaprak kadar titrekti. İzlerimi silmesi için terk ettiğim şehirin tozlu yollarında uzun zamandır yalnızdı o, benim yüzümden.
"Alo? Kimi aramıştınız?" Biraz canlanan sesi hala yorgunluğunu bariz belli ederken telefon kabininin camına geçirmek üzere olduğum yumruğum havada donup kalmıştı.
Deli gibi değil, delicesine özlemiştim.
Özlemekten delirmiştim.
Sessizliğin en gürültülüsü dilime kilit vurmuş gözlerime tırmanan sikik yaşlar kastığım çenemi titretiyordu. İçim onsuz aldığım her nefeste cayır cayır yanarken çırılçıplak kalan pişmanlık duygumu kimse görmüyordu.
Kalbimdeki kimsem bir tek oydu ve ben çok uzun bir süredir kimsesizdim. Kabullenişin en ağırıydı bu.
Ben Azra'sızdım.
Pusulamın zinciri boynumu sıkarken artık nefeste alamıyordum. Hayatla ipini koparmış çaresiz bir adamın çırpınışlarını konuşmadan duymasını bekliyordum öylece.
Hiç mi özlememişti beni? Pusulası göstermiyor muydu Kuzey'i?
"Sesim gelmiyor mu? Kimsiniz siz?" Dedi bir kez daha yaşadığımı hissettiren naif sesi.
Sarıldığım telefon sanki onun güzel kokusunu getirmişti sesiyle birlikte. Ağlamanın eşiğinde olduğunu anlamamla sol yanağımdan kayan damlanın adı aşktı. Benim yaktıklarımdan arda kalan küllerin yapıştığı yüreğim amansızca haykırıyordu içine içine.
"Son kez soruyorum kimsiniz?" Dedi sabırsız sesi paslanan dudaklarımı öpmüş gibi buruk bir tebessüm kondururken.
Sustum.
Benim konuşmaya hakkım yoktu.
Dileyeceğim özürün bir teshiri kalmamıştı artık.
Saniyeler sonra kesilen sesi birkaç dakikalığına çarpmayı hatırlayan kalbimi yeniden ölüme terk ederken boğazımdaki düğümleri yutarak titreyen ellerimle sardığım telefonu boşluğa bıraktım. Her gece akıttığından emin olduğum gözyaşlarına öleceksem dünden razıydım.
Boynum kıldan inceydi onun için.
"Affet beni ruhundan öptüğüm kadın, kırdığım kanatların uçmana engel değil. Sen hala benim meleğimsin."
Kuzey Aslanel.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİVANE ✔️
Romance"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen...
