DİVANE ✔️

DİVANE- BÖLÜM 34-

• Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.

☆

İnsanın en temel ihytiyacıydı yaşamak, nefes alıp vermek kadar basit görünse dahi ciğerlerinin onu reddetmesiyle soluğun kesiliyordu.

Ciğerlerim bana oksijen için yalvarırken alamadığım o nefes soluk borumu yakıyordu, peki ya ben nasıl yaşıyordum?

Hislerimle.

Duygularımın yardımı organlarımın işini görüyor karşımdaki adam ise bunlara istediği gibi yön veriyordu yıllardır. İzni olmadan, farkında bile değilken. Kalbimin kendini ona mühürlemesiyle gerçekleşmişti teslimiyetim. Bende kabullenmiştim.

Akan suyun sesi aramızdan süzülüp duvarlara çarparken dudaklarından bana ulaşan sıcak nefesi bacaklarımı titretiyordu. Ya da az evvel açılan dış kapının gürültüsünden korkuyordum.

Güler teyze.

"K-kuzey ne yapacağız?" Sırılsıklam olan bedenimi ondan uzaklaştırırken çabam yetersiz kalmıştı çünkü bileğimi tutmuştu. Kalbim endişeyle çarpıyor şu durumu açıklayabilecek tek cümle bulamıyordum zihnimin ücra köşelerinde. Evde yalnızdık ve banyoda su savaşı yaptığımıza kim inanırdı ki?

"Şşş sakin ol. Birşey mi yaptık sanki, hem yapsak ne olacak?"

Ulaşılabilecek rahatlığın en zirvesini yaşayan bu herif kesinlikle bir gün beni delirtecekti. İri iri açtığım gözlerimle ona inanamıyor gibi baktığımda sadece gülmüştü.

"Ne sakin olması ya, yazın ortasında yağmurdan ıslandım mı diyeceğim?" Diye söylendim hırsla. Elimi kurtarıp hızla küvetten çıkmış ama sonra ne yapacağımı bilemeyip durmuştum.

"Nerdesin çikolata canavarım?" Diye bağıran Simge karnıma oturan öküzü kaldırmış derin bir oh çekmiştim. Galiba boşuna telaş yapmıştım.

Kuzey'in yeniden kemerini çözdüğüne dair işittiğim ses yanaklarımı kızartırken arsızlığına asla alışamayacaktım. Hala duş alma derdindeydi. Ona hiç bakmadan kapıyı aralamıştım ki başka bir ses yine beni dondurmuştu.

"Güzel temizlemiş hakkını yemeyeyim." Dedi Güler teyze kısık bir memnuniyetle.

Şu an mutlu olmam mı gerekiyordu?

"Azra kapı kolunu sıkmayı bırakır mısın güzelim, çekil şöyle neyden utanıyorsun?" Kuzey bıkmışlığını yansıtan bir tınıyla boyalı tişörtünü üzerine geçirip yanıma gelmiş ve fark etmeden sıktığım kapıdan narince elimi çekip kendi eliyle kenetlemişti.

Islaktım işte kim bilir ne düşüneceklerdi?

"Yaptığım temizliği beğenmiş." Diye fısıldadım her şeyin üzerine içimde yaşamakta olduğum garip bir sevinç ve şaşkınlıkla. Kuzey'in gergin bakışları bir süre yüzümde gezinip yavaşça kaşları gevşerken dudağıma küçük ama etkisi büyük bir öpücük bırakıp geri çekildi.

"Evet güzelim, senin minik ellerinle yaptığın hiç birşeyin beğenilmeme ihtimali yok." Diye mırıldandı keyifle aynı benim sessizliğimde sır verir gibi. O böyle konuşursa ben mantıklı düşünemezdim. Üzerine geçirdiği tişörtü ise bir işe yaramıyordu çünkı saçları ve pantolonu ıslaktı.