DİVANE ✔️

DİVANE- BÖLÜM 10-

Medya: Azra Sönmez
• Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.

☆

Çikolatadan daha çok sevdiğim bir şeyi mi soruyordu? Bu denli habersizdi işte benden, içimde her gün büyüyen hislerimden.

Kokusu beni sarhoş ederken gülüşüne kapılmamak için kendimle savaşıyordum. Bir bilseydi, o benim için tüm çikolatalardan değerliydi. Gözlerime bakmaya devam ederken az önce dokunduğu dudağımın kenarı yangın yeriydi. Ama unutamadığım bir şey vardı, Canan. Kim bilir o nasıl hissetmişti Kuzey'i öperken, ona dokunurken? 

Tüm mutluluğum bıçak gibi kesilirken ondan uzaklaşıp cevapladım.

"Yok galiba." Yoğun bakışlarından kaçarcasına bir iki adım geri çekildiğimde iştahım kaçmıştı.
Gül sevgilisine sarılırken Simge ellerini göğsünde birleştirerek sinirle yanımıza geldi. Alper abi ve Zeynep bir köşede suratları asık bir şekilde beklerken hala küs olduklarını anladım. Hepimiz ayrı alemlerdeydik.

"Gül, tutamadın çeneni dimi." Simge Gül'ün kolunu mıncıklarken Onur yavaş adımlarla onun yanına geldi. Gül ben bir şey söylemedim dercesine kaş göz işareti yaparken Zeynep'in yanına ilerledim. Kuzey'in etkisinden çıkmalıydım, ona söylediğim ilk yalan canımı acıtmıştı.

"Bizsiz eğleniyorsunuz artık galiba." Özgür söylenirken Kuzey eline bir top almış tek vuruşta tüm lobutları devirmişti. Gözlerimi zorluka ondan çektiğimde Alper abide tek kelime etmeden Kuzey'e katıldı.

"Zeynep, barışmadınız mı hala?" Diye sordum. Olumsuzca başını salladığında çok üstüne gitmek istemedim çünkü şu an hassastı, anlayabiliyordum.

"Nereden öğrendi bunlar burada olduğumuzu ya Gül ben söylemedim diyor." Simge homurdanarak geldiğinde omuzlarımı silktim, ben söyleyecek değildim sonuçta. Keşke olabildiğince uzak olsaydım ondan.
Zeynep elini usulca havaya kaldırdığında Simge hızla üzerine uçup onu gıdıklamaya başlamıştı.

"Sarışın yelloz diye boşuna demiyorum, ispiyoncu kız kıza eğlenecektik."
Komik görüntülerine kıkırdarken bir masaya oturmuştuk. Erkekler kendini bowlinge kaptırmış, Gül'de onlarla birlikteydi. Az önce sinemaya gitmek istiyordu ama sevgilisi gelince yüz seksen derece dönmüştü elbette.

"Ne gün içinde arıyor, ne güzel bir şey söylüyor. Senelerdir evli çiftlere döndük. Bir sorun varsa söyle diyorum ona da ses etmiyor sinirlerim bozuldu iyice." Zeynep gözleri Alper abide içini dökercesine konuşurken anlam veremiyordum.

"Vardır bir şey, yakında çıkar kokusu." Simge konuştuğunda alttan ayağına hafif sayılmayacak derecede vurdum. "Ne" dercesine kafasını salladığında "sus" diye fısıldadım, kız zaten sinirliydi onh daha da şüpheye düşürecekti.

Biraz sonra yanımda bir hareketlilik hissettiğimde Kuzey oturmuştu, ceketini çıkarıp kenara koyarken Simge ve Zeynep imalı bakışlarla bizi izliyordu. Stresten dudaklarımı kemirmeye başladım, oturacak başka yer mi yoktu gerçekten? Her şeyi zora sokuyordu bu davranışları. Kokusu yine burnumdaydı, çok yakınımdaydı.

Başımı ona çevirdiğimde pusula kolyesiyle oynadığını gördüm, içimde bir şeyler eriyordu. Bu görüntü kalbimi sıkıştırırken derin bir nefes aldım. Neden bu kadar zordu?
Onun için belki de basit bir öpücüktü ama Canan'a göre durum öyle değildi. Bunu bile bile yapması yanlıştı ve benim tek kelime etmeye hakkım yoktu. Daldığım düşüncelerden onun sesiyle sıyrıldım.

"Azra." Gözlerine baktığımda az önce masaya bıraktığım çikolatayı gösterdi.
"Yiyecek misin?" Diye sordu.
Bir süre sessiz kaldığımda kesin yine dalga geçecekti. Parmaklarımı ovarken üzerimdeki gözleri beni geriyordu, kekelemek istemiyordum.