DİVANE ✔️

DİVANE- BÖLÜM 30-

• Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.

☆

Ben korkak bir insandım. Her duygu kadar yoğun her duygu kadar güçlü hissedilen korkum aslında sadece kendime, duygularıma duyduğum korkunç bir korkudan ibaretti. Çoğu zaman kaybedeceğimi sanmam, bunun için korkmam ise en gülünç olanıydı.

Çünkü ben Kuzey'i hiç kazanmadan sevmiştim.

Kazanmak için çabaladım dersem de yalan olurdu, tek yaptığım onun için tüm hiçliğime rağmen sevmiştim. Kalbime iyiliğinden çok kötülüğü dokunan adamı gerçekten çok sevmiştim. Şimdi ise herkesin ortasında bir anda kalbi olduğumu söylüyordu.

Kalbi bana ait değildi, kalbinin ta kendisi bendim.

Karnım korkuyla kasılırken zavallı kalbim çocuk gibi seviniyordu sesine. Bu hikayenin sonunu bilmiyordum ama yazmaya kendim başlamış ve birilerini dahil etmiştim.

Kuzey'i aşkıma dahil etmiştim.

Zamanın durduğunu hissettiğim nadir anlardan birini yaşarken boğazımdaki düğüm çözülse dahi ağzımdan tek kelime çıkmayacaktı sanki. Kuzey çok normal birşey söylemiş kadar rahattı, ben ise sessizlik dikeninin üstünde adeta can çekişiyordum.

"Kuzey iyi misin, ne diyorsun sen evladım?" Güler teyze yaşadığı şoku resimlemek ister gibi şaşkın ve garip bir tonda sormuştu en doğal sorusunu.

Kuzey iyi miydi?

Boğazımı temizleyip oturuşumu dikleştirirken utancım zirvede gözlerim doğrudan bana bakan Kuzey'in kararlı gözlerindeydi. Simge'yi görmesem bile bir köşede deli gibi tırnaklarını kemirdiğine emindim.
Bir ilişkiyi aileye açmak zaten yeterince zorken, zamanında abi dediğim insanla yaşadığım ilişkiyi insanlara nasıl anlatacaktık?

"Hayalini kurduğun gelinin Azra olacak anne, bir daha tekrar etmeme gerek var mı?" Dedi Kuzey masanın üzerine gelişi güzel attığı anahtarının sesi kulaklarımı çınlatırken.

Başımı sola çevirdiğimde Güler teyze şokunu atlatamasa bile şaşkınlığının önüne geçen sinirle ayağa kalktı bir anda. Dudaklarıma işkence ederken stresle ovduğum ellerimin üzerinde Simge'nin elini hissetmemle durdum.

"Saçmalamayı kes Kuzey! Azra ve sen kardeş gibi büyüdünüz, elaleme ne derim ben?" Diye bağırdı Güler teyze canımı yakan gerçekleri bir bir döküp Kuzey'in de canını sıkarken.

"Kuzey ve Azra birbirine deli gibi aşık dersin." Kuzey sinirlense bile ses tonu annesine saygısından oldukça düşük ve tavırları sakindi, ya da öyle görünmeye çabalıyordu.

Simge çok kısık bir şekilde kıkırdamış annesinin hızlı ve öfkeli solukları arasında gülüşünü frenlemişti, ben ise bunların kötü bir kabus olmasını deli gibi istiyordum. Bir anne ve oğul sebebinin ben olduğum büyük bir kavga içerisindeyken konuşmak zor, susmak daha zordu.

"Ben gelin istiyorum çocuk değil, Azra daha çocuk! Bu evin küçük kızının arkadaşı senin de kardeşin!" Güler teyzenin ağzından çıkan her kelime tokat gibi yüzüme çarparken Kuzey onun beş katı büyüklüğünde yumruğunu sertçe geçirmişti masaya.

Benim bile inanmakta zorluk çektiğim ilişkimizi kimsenin hemen kabullenmesini zaten beklemiyordum ama bu tepki gereğinden fazlaydı, canımı çok yakıyordu.