Si Author naging EXTRA?!

Chapter 22: Kiss

Kay Cecil?! nanlalaki ang mata nito at nakaawang ang bibig ngayon. Napuno muli ng malakas ng bulungan dito sa pinagganapan ng event.

"Hoy babaeng morena at cute, i-date mo ako."

Napamaang ako sa sinabi nito kay Cecil. Yung tono at pagkakabigkas kasi ng salita niya akala mo tauhan niya si Cecil at sure ako sa narinig ko, hindi niya tinanong si Cecil kundi inutusan niya ito.

"A..Ako? cute? date? bakit ako?" gulat na gulat na tanong ni Cecil.

"Wag ka ng m..magtanong," tila nagmamadali na sabi nito.

"Nasisiraan kana talaga." nanggagalaiti na sabi ni Kristine kahit ako galit na din, nagpipigil lang ako kasi...kung may mas nakakalam man ng kondisyon ni Hendrix dito, ako lang, ako lang yun, kaya mas dapat habaan ko ang pasensya ko sa kaniya. Nagtama ang mata namin ni Hendrix...Ngayon hindi ko mabasa ang ekspresyon nito.

Nandon ako sa posisyon na'yon ng biglang may humatak sa kamay ko at nagmamadali akong hinala paalis sa lugar na iyon.

F...Franz...

Pero hindi pa man kami nakakaalis sa dikalayuan nakita ko si RM, Oo yung renmark! kahit iba ang ayos niya ngayon nakilala ko siya. Aminado ako na gwapo siya, kaya naman siguro nababaliw sa kaniya si Cecil. Ang kaso nga lang bakla siya! pero ngayon kitang-kita ko ang mapungay na mata nito at ramdam ko din ang lungkot nito, Nako mukhang nasaksihan at narinig niya ang lahat.

Hindi ako nakapagreklamo at hinayaan ko ang sarili ko na hatakin, hilahin at kaladkarin paalis sa lugar na yun. Tahimik kong pinagmamasdan si Franz habang walang kapaguran niya siyang naglalakad habang hawak ang kamay ko. Ibang-iba siya sa Franz na nakilala ko. Tumigil kami sa paglakad sa lugar na walang katao-tao.

"Franz...." imik ko. Sa tingin ko kailangan niya ng malaman ang totoo, he deserves to know the truth. Ma's mabuting maaga kaysa naman patagalin ko pa.

"Why?"

"Y..Yung sinabi mo kanina dapat hindi mo na yun ginawa." pagkabitaw ko ng mga salita na ito, agad ng napakagat ako sa ibaba ng labi ko para pigilan ang nagbabadyang emosyon ko. Mababaw lang kasi akong tao, iyakin kahit na maliit o simpleng bagay iniiyakan ko.

"Anong sabi mo?" hindi makapaniwala na sabi nito. Pilit akong ngumiti sa harap niya.

"Mabuti pang hanggat maaga, sabihin mo na at ipaliwanag mo sa lahat na hindi totoo ang sinabi mo."

"Alin don' ang hindi totoo? Tell me?"

"Yung dine-date kita."

Kita ko kaagad ang pag-awang ng bibig nito dahil hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. Naguguluhan niya akong tinignan at laking gulat ko ng hawakan niya ako sa magkabilang balikat ng sobrang higpit. Pakiramdam ko babagsak na ang mga luha ko.

Kasalanan ko dapat nong una pa lang, inalam ko na ang lugar ko dito, dapat hindi na ako nagpadala sa tukso o kung ano pa man.

"Tingin mo ba hindi ako seryoso? tingin mo pinaglalaruan lang kita?" diretsong pagtatanong nito sakin na ng kinalaglag ng munting luha ko. "Tell me!" sigaw nito at wala sa wisyong napatango ako. Dahan-dahan nitong binatawan ang magkabilang balikat ko. Lumayo siya sakin ng kaunti at tinalikuran ako. Lalong bumagsak ang luha ko ng makitang nahilamos na nito ang palad sa mukha niya. Mamaya lang hinarap niya ako, nasaktan ako ng makitang namumula na ang mukha nito. Nakailang malakas na buntong hininga na rin siya.

"Damn I'm so dissapointed, I really want to court you, I want to date you and mostly I want you to be my girlfriend." paliwanag nito sakin. Napailing na lang ako sa sinabi niya.