Ablasının ölümüyle hayatı elinden alınan Dilem, ablasının ismiyle onun hayatını yaşamaya zorlanır.
Ailesinin baskılarına daha fazla dayanamayan Dilem'in rakip şirkete ihale bilgilerini vermesiyle hayatı değişmeye başlar.
Yeni hayatına dostluk, sev...
Öncelikle herkese merhaba. Bölümle gelemediğim için alıntı ile geldim.
Alıntılar kısa da olsa keyifli okumalar dilerim. Umarım beğenirsiniz...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Fotoğrafta yazan yazı için de gelecek bölümlerden alıntı diyebiliriz.)
*Barlas Karahan'dan*
Gözlerimi Dilem'in yüzünde gezdirip bir elimi kızarmış alnına götürdüm ve yavaşça okşadım.
"İyi misin? Ne oldu?"
"Merdivenlerden yuvarlandım." Kaşlarımı çattım.
"Çınar denen adam mı yaptı?" Öfkeyle dişlerimi sıkıp cevabını bekledim.
"Hayır. Ben takıldım." Gözlerini kaçırdı. Başka bir şey vardı, belli. Daha fazla üzerine gitmemek için kendimi frenledim. Sinirden kasılan bedenimi, Dilem'in yanımda olan bedenini düşünerek sakinleştirdim.
Derin bir nefes aldığımda Dilem'in kokusu burnuma dolmuştu. Kokunun bana verdiği huzur tarifi imkansızdı.
Hâlâ çatılı duran kaşlarımın arasına parmağıyla bastırıp düzeltmeye çalıştı. Bu haline gülümseyip kaşlarımı düzelttim. O da gülümsedi. Gülümsemesi öyle mutlu ediyordu ki beni..
"Ah be güzelim. Neden dikkat etmiyorsun?" Hızla benden uzaklaştı. Telaşla bana bakmaya başladı. Bu halini 'güzelim' dediğim için olduğunu düşündüğümden sinirlenmiştim. Sonuçta bazı şeyleri konuşmamıştık. Olanlardan sonra birbirimizi ilk görüşümüzdü.
"Ne oldu?" Sakin tutmaya çalıştığım sesimle konuşmuştum fakat yine de sesim sinirli çıkmıştı.
"Barlas benim sana söylemem gereken bir şey var!" Güzelim dediğim için değildi. Bunu duymak sakinleşmeme neden olmuştu.
"İkimizin de konuşması gereken şeyler var. Duygularımız, hissettiklerimiz hakkında... Ama daha da önemli bir konumuz var şimdi. Seni oradan kurtarmalıyız." Ufak bir tebessümle bana baktı. Bunu görünce bende gülümsedim. Seviyordum işte. Hissettiklerimin başka açıklaması olamazdı..
"Evet Barlas, konuşmamız gereken şeyler var ama bunlar daha sonra. Zaten şu anki tavırlarımızla birbirimiz hakkında bazı şeyleri anladığımızı düşünüyorum." Gülümseyen yüzü bir anda kararmıştı. Bu hali beni korkuturken dikkatlice yüzüne baktım.
"Benim söylemem gerekenler daha önemli. Ben merdivenlerden düşmeden önce babamla Çınar'ın konuşmasını dinledim. Tamamını duyamadım ama duyduklarımdan sonra düştüm zaten."
...
Yeni bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın...
