DİLEM

28.Bölüm ~ İtiraf

Multimedya: Yaren & Çağrı

Keyifli okumalar...

*Yaren Balcı'dan*

Taksi hastanenin önünde durduğunda parayı uzatıp indim. Büyük bir telaşla hastanenin acil kapısından girip danışmadaki adama yöneldim.

"Hakan Balcı, buraya getirilmiş."

"Koridoru takip edin ilk sağdan dönün."

"Teşekkür ederim." dedim ve hızlıca dediği yerden ilerledim. Karşımda yüzü yer yer morarmış kaşında yara bandı olan abim duruyordu.

"Abi bu halin ne?" Abim yüksek çıkan sesimle bana dönmüştü. Beni görünce kaşlarını çattı ancak canı yanmış olacak ki inledi.

"Sana kim haber verdi?"

"Şu an önemli olan cidden bu mu? Bu halin ne? Ne oldu sana?"

"Bir şey olmadı."

"Ne demek bir şey olmadı abi ya. Yüzünün haline bak!"

"Ne var kızım! Doğal makyaj işte. Sen anlamazsın." Abimin dediklerine göz devirdim. Hala aynıydı. Dayak yemişti belli ama yine de turp gibiydi maşallah.

"Senin gibi boksör bir adamı nasıl bu hale getirdiler abiciğim."

"Sen bir de onların halini gör."

"Tabi tabi. Klasik dayak yiyen adam tripleri."

"Lan tribine başlatma şimdi. On kişi gelmeselerdi halletmiştim. Adam bana nasıl kinlendiyse kaç tane adam bulabiliyorsa toplamış gelmiş. Ama ben ona ne yapacağımı biliyorum. Spor salonunun kapısının önünden dahi geçemeyecek o."

"Eskiden olsa on tane adam sana ne derdi be Hakan. Yaşlanmışsın valla."

"Lan!" Öfkeyle oturduğu yataktan kalkan abime gülmeye başladım.

"Neyse Hakan'cığım boş yere endişelenmişim. Turp gibisin sen turp. Görüşürüz canım." Abime gülümseyip arkama döndüm.

"Kaçma kaçma gel buraya bücür. Göstereceğim sana Hakan'ı."

"Hakan Bey. Lütfen durun. Serumunuz bitmeden gidemezsiniz."

"Bir dur hemşire. Sende geldiğimden beri kafamı şişirdin. Gitmiyorum bir yere." Abimle hemşire arasında olan konuşmaya güldüm ve hastaneden çıktım. Hastane önünde duran ve daha yeni içinden insanların indiği taksiye el ettim. Taksiye bindiğimde gideceği adresi söyleyip arkama yaslandım.

Abime bir şey oldu endişesi ile şirketten alelacele çıkmıştım. Gün içinde olacak olan toplantı bile aklımdan çıkıp gitmişti. Abime bir şey olmadığına göre gönül rahatlığıyla toplantıya gidebilirdim.

Aslında bu durum neredeyse her ay yaşanırdı. Abim boksördü ve spor salonu vardı. Orada boks dersleri verdiği oluyordu. Onun dışında pek ilgilenmezdi kendisi de sporla hala uğraştığı için. Spor salonunda arada bazı yürek yemiş adamlar abime dikleniyordu. Abim de karşılık verdiğinden genelde kişilerin adam toplayıp abimi dövmeye çalışması şeklinde gelişiyor ve abimin adamları dövmesi ile de sonuçlanıyordu. Zaten neye güvenip de abimi dövmeye çalışıyorlardı anlamıyordum. Abim biraz ayı gibi olduğundan ve çok fazla kası olduğundan korkutucu duruyordu. Aklıma Dilem'in arkadaşı Çağrı'nın abimden korkması gelince gülmeye başladım.

"Bacım bana mı güldün?" Taksi sürücüsünün sesiyle irkildim.

"Hayır beyefendi." Taksici dikiz aynasından bana garip garip bakıp yola geri döndü.