DİLEM

29.Bölüm ~ Evlilik

Multimedya: Dilem & Barlas

Keyifli okumalar...

Aynadaki görüntüme gülümsedim. Büyük bir özenle hazırlanmıştım. Birazdan Barlas gelecekti. Evlilik yolunda bir adımı daha geride bırakacaktık bugün.

"Dilem, hazır mısın canım?"

"Hazırım Sevda teyze." Yanıma gelip sol arkamda durdu. Aynada bakışlarımız birleşti.

"Çok güzel oldun. Yıldız da keşke bu günleri görseydi eminim senin adına çok mutlu olurdu." Sevda teyzeye gülümsedim. Gerçekten mutlu olur muydu? Barlas'la tanışıncaya kadar sevildiğimi hiç hissedememiştim. Gerçek annem beni sever miydi? Anlattıklarına göre annem çok iyi insandı. Çiçeklerine özenle bakıp onlara kıyamayan kadın beni de severdi değil mi? Severdi bence.

"Keşke burada olsaydı." diye mırıldandım. Sevda teyze hüzünle gülümsedi.

"Bu kadar hüzün yeter. Bugün mutlu günün Dilem. Barlas'ın kahvesine ne atmayı planlıyorsun bakayım?"

"Sürpriz." dedim ve güldüm.

Bugün isteme günüydü. Düğün için bütün hazırlıkları yapmıştık. Hatta iki gün sonra düğünüm vardı. Halil dede yani Çağrı'nın dedesi bunu duyunca karşı çıkmış ve o lavuk kızımı benden istemeden hayatta evlenemez demişti. Artık bir ailem olmadığından böyle bir şeyi hiç yapmayı düşünmemiştim. Ancak şimdi burada, Sevda teyzelerin evinde, Barlas'ın gelmesini bekliyordum.

Zil çaldığında gerilmiştim.

"Barlas geldi sanırım. Hadi gidelim bakalım." Birlikte Çağrı'nın bu evdeyken kullandığı ancak bir süredir benim olan odadan çıktık. Büyük bir heyecanla kapıya ilerledim. Yanıma Yaren geldiğinde bana gülümsedi. Tek kız arkadaşım olarak onu da davet etmiştim. Tabi Çağrı'nın yaptığı ilanı aşk sonucu biraz zor ikna etmiştim. Yaren köşe bucak Çağrı'dan kaçıyorken benim sayemde şimdi Çağrı'nın ailesiyle tanışmıştı. Gülümsememe zorlukla karşılık verdiğinde Çağrı'nın yine onu sıkıştırdığını anlamıştım. Daha sonra sormak adına bu konuyu erteledim.

Kapıyı açarak karşımdaki kişilere baktım. En önde Barlas'ın babası Doruk Bey, hemen arkasında annesi Nehir Hanım, onun arkasında Barlas'ın ikiz kız kardeşi Arya ve onun da arkasında bütün yakışıklılığı ile Barlas vardı. Onlarla doğum günümde tanışmıştım. Çok iyi insanlardı. Barlas yaşadığım şeyleri üstü kapalı bir şekilde onlara anlattığından bu kadar geç tanışmamızı anlayışla karşılamışlardı.

"Hoş geldiniz." dedim sakin olmaya çalışarak ancak heyecandan sesim titremişti.

"Hoş bulduk kızım." Barlas'ın babası ve annesi içeri geçtiğinde Arya karşıma dikildi.

"Çok güzel olmuşsun Dilem." dedi gülümseyerek ve kulağıma eğilerek fısıldadı.

"Barlas'la evlenme konusunda emin misin? İkizim diye demiyorum ama biraz gıcık bir insandır."

"Seni duyuyorum Arya." Barlas'ın sinirle konuşmasına güldüm.

"Eminim Arya. Barlas'ı seviyorum."

"Sen bilirsin. Ben uyarmak istedim sadece." dedi ve elindeki çikolataları bana uzatarak içeriye geçti.

"Ben şunları alayım." Yaren ben bir şey demeden elimdekileri almış ve gözden kaybolmuştu. Şimdi sadece Barlas ve ben kalmıştım.

"Gözlerimi senden alamıyorum. Çok güzelsin ve sadece iki gün sonra bir daha hiç ayrılmayacağız." Gülümsedim.

"Bakıyorum çok eminsin Halil dedenin beni vereceğinden?"