To Love Again [TSCM series 2]

To Love Again - cHappy thirty-one

Galit ako sakanya. Sobra. Walang araw noon sa Canada na hindi ako umiyak. Hanggang sa tumigil na lang ako at tanggapin ang lahat. 'Yun lang naman ang choice ko. Magmove on. And so I did, didn't I?

I sighed deeply. I don't know what to do.

"What's with the long sigh?" ani ng tinig sa tabi ko. Napalingon naman ako kaagad at hindi masyadong pinahalata ang disappointment sa mukha ko.

"Darren."

"Obakit? Sinong akala mo?" natatawang upo niya sa tabi ko. "Wala sa mukha mo pero ring ko naman sa boses mo."

"I'm sorry." Nahihiya kong sabi at napayuko. "Kamusta?"

"I miss you." Sumandal siya sa balikat ko at bumuntong-hininga. "Let's get a vacation next-next week. I want to relax."

"Just the two of us?" sinandal ko 'yung ulo ko sa ulo niya.

"Just the two of us."

"I see."

"After that, we'll choose your gown."

Napatuwid ako ng upo at kinabahan. Is this it? "What do you mean?"

"He'll be coming. I want to be married before he comes."

Napalunok ako at hindi naka-umang ng sasabihin. Naging blangko ang isip ko at sumikip ang dibdib ko. Napainom ako ng kape at huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili.

I can't do this.

Pero... naka-oo na ko. Dati pa. Ayokong biguin si Darren. Pero pano naman ang— Oh God. Naguluhan ako lalo.

"Having second thoughts, aren't we?"

"Hindi ah." Sabi ko na lang para pagtakpan 'yung namumuong kalungkutan sa loob ko. No, why would I be sad? I should be happy because I'm gonna marry someone who wouldn't hurt me in the long run.

Pero sapat ba 'yun na dahilan para magpakasal ka? Pumayag ako. Noon. At ngayon ko lang na-realize kung gaano kamali na um-oo ako.

Umalis sa pagkakasandal si Darren. Isinuksok niya ang kamay niya sa bulsa ng suot niyang doctor's robe at tumayo.

"You promised me, Lauren."

"I know." Yumuko ako ulit ako. Naririnig ko kasing nagdadalawang-isip din siya.

"We already discussed this."

"I know."

"Don't make me wait at the altar." His voice hardened like something is hurting him. And I know what it is. Just like me, may past din siya. Kaya ako pumayag na magpakasal sakanya. I mean, we're comfortable at each other. The flaws, negatives and fetishes, tanggap naming sa isa't-isa. We clicked. And that's all we need.

Hindi ko na nagawang sumagot dahil umalis na siya ng walang paalam. Nagtatampo 'yun. Haay. Bakit kasi!

Bakit pinapagulo mo 'yung isip ko Arwill? Nakakainis ka.

_____________

The next day, hindi nakapasok si Arwill kasi nabinat. Pinagpahinga ko lang siya sa kwarto niya. According to him, binigyan siya ng pain killer ni Darren. Tapos niresetahan ng bagong gamot. Tinawagan ko naman si Darren pero tinext niya na lang ako sa naging check-up kahapon ni Arwill. He's still mad at me. I felt his hostility. Haay.

Buong maghapon, wala kong ginawa kundi pababain 'yung lagnat niya. Lagi lang naman siyang nakahiga. Minsan maglalaro sa apple niya tapos maya-maya makikita mo tulog na. Gigisingin ko para kumain at uminom ng gamot. Napansin ko rin na hindi niya ko masyadong kinakausap. It's like he became cold. Again. Hindi ko maiwasang masaktan sa simpleng pananahimik niya lang.