Dochter van de Maan #Netties2016

Hoofdstuk 4.1

'Hunter! Hunter!' Ik liep door de gangen met mijn handen aan mijn mond en schreeuwde zijn naam keer op keer. Het was bijna middernacht en ik had hem de rest van de dag niet meer gezien. Hij leek wel van de aardbodem verdwenen. 'Hunter!'
'Ben je nu eindelijk klaar met schreeuwen?' vroeg een geïrriteerde stem.
Ik draaide me om. Daar stond hij dan met zijn handen in zijn zakken en een verveelde blik op zijn gezicht. 'Waar was je? Ik heb je overal gezocht.'
'Ik was gaan rennen met Chris.' Hunter haalde onverschillig zijn schouders op. 'Wat maakt dat uit?'
'Het is verdomme bijna twaalf uur! Straks is Adrian vertrokken!' Ik sloeg hem tegen zijn arm en hij gromde. 'Waag het niet om nog een keer te grommen! Dat was je eigenschuld! Ik ben de hele dag binnen gebleven, zodat jij me naar Adrian zou laten gaan, en dan vertik jij het om jezelf te laten zien. De hele dag! En als Adrian er straks niet meer is omdat we te laat zijn wordt ik echt boos!'
Hunter snoof geamuseerd. 'Volgens mij ben je al boos. Hoe dan ook, we kunnen gaan. Wijs de weg maar naar die berkenboom.'
'Eikenboom. Het is de oude eik.'
Hunter rolde met zijn ogen. 'Wat maakt dat uit? Een boom is een boom, dus kom op! Jij wil gaan, dus dan gaan we nu.' Hij drukte me voor zich uit door de gangen naar buiten. 'Oke, toe maar. Wijs de weg.'
'We moeten met de auto idioot,' zei ik.
'Ik dacht dat het in het bos was.'
'Dat is het ook, maar anders komen we nooit op tijd.' Ik draaide me om en liep naar de garage. Hunter kwam achter me aan. 'Kun je motor rijden?'
'Ja, waarom zou ik dat niet kunnen?'
Ik haalde mijn schouders op. 'Misschien waren die motoren van iemand anders van de roedel?'
'Eigenlijk wel, ze zijn van mijn moeder. Ze rijd al vanaf haar zestiende motor.' Hij kwam naast me lopen. 'Maar waarom wil je dat weten?'
'Omdat we er met een motor sneller zijn.'
Hunter trok me een deur door en grijnsde. 'Je liep te ver.'
'Kan me niet schelen, we komen zo te laat.' Ik liep naar een van de motoren. 'Helmen?'
'Ik dacht dat meiden een hekel hadden aan helmen? Vanwege dat hele helmkapsel gedoe.' Hunter liep naar een kast en pakte twee helpen. 'Dan gaan ze altijd van: oh nee! Mijn haar! Iedereen gaat me uitlachen omdat niet alle plukjes recht liggen!'
'Niet alles meiden zijn zo,' mompelde ik terwijl ik de zwarte helm uit zijn handen wilde pakken.
'Niet zo snel.' Hunter deed de zwarte helm achter zijn rug. 'Deze is voor jou.' Hij gaf me een grijze helm met roze motiefjes langs de randen.
Ik schudde mijn hoofd en snoof. 'Die ga ik niet op zetten! Die is voor kleine kindjes!'
'Dat ben je toch ook?' Hij lachte en ik sloeg hem. 'Oke, oke, pak maar een uit de kast.'
'Nee, ik wil de zwarte,' zei ik. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek hem aan.
'Schiet op en zet die helm op of ik rijd weg zonder jou.' Hij deed de zwarte help op en pakte het stuur van de motor vast. 'Moet ik gaan tellen?' Ik mompelde een scheldwoord en deed de helm op. Hij ging zitten en klopte achterop de motor. 'Ga maar zitten.'
Ik ging zitten en Hunter startte de motor. Ik greep hem stevig vast toen hij begon te rijden. 'Hunter!' gilde ik toen we over het bospad raceten. 'Niet zo snel! Straks krijgen we een ongeluk!'
'Het enige wat kan gebeuren is botsen tegen een boom en dat gebeurt me niet!'
Oke, zulke dingen moest je nooit zeggen. Dat loopt altijd verkeerd af.
'Bovendien,' begon hij. 'Jij zat te zeuren dat we te laat zouden komen, dus eigenlijk is dit jouw schuld en ik moest van jou opschieten dus eigenlijk -'
'Oh, houd gewoon je mond dicht!'
Ik voelde hem lachen. 'Kun je er niet tegen als iemand anders gelijk heeft?'
'Kun jij nou nooit stoppen met praten?'
'Datzelfde geldt voor jou. Jij praat ook de hele tijd door.' Hij begon langzamer te rijden en ik zag dat we bij een tweesplitsing waren aangekomen. 'Waarheen?'
'Links, over een paar honderd meter moeten we van het pad af. Dus dat wordt lopen.' Een vluchtige blik op mijn horloge vertelde me iets wat ik liever niet had willen weten. Het was middernacht. Ik tikte Hunter aan. 'Het is twaalf uur.'
'Weet ik, we komen wel op tijd.'
Luisterde hij wel naar me? Het was twaalf uur. We waren al te laat!
Hunter maakte een scherpe bocht naar links en ik klampte me aan hem vast als een kat aan gordijnen. Met nagels en al. Hunter stopte de motor en zette zijn helm af. 'Die nagels van je doen best wel pijn.'
'Kan me niet schelen,' zei ik. 'Dat is je eigen schuld. Jij bent de idioot die op topsnelheid door het bos rijdt.'
'Ten eerste, dit was nog langer geen topsnelheid. Ten tweede, ik heb ons hier wel mooi in zeven minuten heen gebracht. En ten derde, kun je je nagels uit mijn vel halen?' Hunters blauwe ogen keken diep in mijn groene ogen. 'Alsjeblieft?'
Ik liet hem los en deed de helm af. 'Wauw, nooit gedacht dat een badboy als jij alsjeblieft kon zeggen.'
'Badboy?' Een van Hunters wenkbrauwen ging omhoog. 'Ik heb veel gehoord wat mensen over me zeiden, vooral meiden, maar een badboy zat daar nog nooit tussen.'
'Wat dan wel? Klootzak, aso, show off, patser, player -'
'Oke, oke, ik snap het!' Hij stapte van de motor af en hing de helm aan het stuur. 'Je denkt net zo over me als anderen, maar ik kan me ook gedragen als een echte heer.'
Ik fronste en kwam voorzichtig van de motor af, bang dat hij om zou vallen. 'Waarom doe je dat dan niet veel vaker? Je weet toch dat meiden helemaal niet van badboys en players houden?' Het bleef stil en ik zuchtte. 'Serieus? Je denkt dat ze daar wel van houden? Ugh, je bent echt een vreselijk persoon.' Ik begon te lopen en Hunter volgde me.
'Het is toch zo? Meiden houden toch van badboys? Dat zie je altijd in die films -'
'Klopt, in films! Films zijn niet echt. Het is echt vreselijk dat sommige jongens echt denken dat meiden precies zo zijn als in films,' zuchtte ik. 'Om nog niet te spreken over die afgezaagde pick-up lines!' We waren al een stukje verder toen het pas tot me doordrong wat hij net zei. 'Kijk jij die films?!'
'Nee! Nee! Nee! Nooit van mijn leven!' Hij zuchtte. 'Bethany kijkt ze, soms tien keer achter elkaar. Dus ik hoor wel eens dingen.'
'Smoesjes. Allemaal smoesjes.' Ik lachte toen ik Hunters gezicht zag. Echt het meest perfecte foto moment! Ik bleef stilstaan toen ik de grote eik zag. Adrian was nergens te bekennen. 'We zijn te laat. Hij is weg.'
'Sam! Samantha!'
Ik keek op toen ik mijn naam hoorde. Adrian rende naar ons toe tussen de bomen door. Ik rende op hem af en hij trok me in zijn armen.
'Gestoorde gek,' fluisterde hij zachtjes in mijn oor. Hij drukte me een stukje van zich af en ik zag iets van woede in zijn ogen. 'Ben je helemaal gek geworden! Je blijft bij die idioot terwijl je bij ons veilig bent?!'
'Adrian, je wilde uitleg. Laat me dan eerst uitleggen voor je conclusies gaat trekken!' Ik wurmde me uit zijn armen en had er direct spijt van. Zijn armen voelden vertrouwd, net als zijn geur en warmte.
'Nou, leg uit.' Adrian keek naar Hunter en ik kon aflezen uit zijn ogen dat hij Hunter niet vertrouwde. 'Begin maar met waarom hij mee is.'
Ik schudde mijn hoofd. 'Ik begin bij het begin.'

________________

TAM TAM TAMMMM CLIFHANGER!
Oke, eigenlijk niet, maar alsnog!
Sorry, ben een beetje hyper. *stuitert op haar stoel*
Ik ga met de hele familie =12 personen... Voor 5 dagen naar Athene!!! yeaaaaaay! Dus ik ben een beetje druk want we gaan tweede kerstdag al weg! Om 02:00 ongeveer in de auto en om 07:00 vliegen... Dat wordt dus een lange dag!

Hoe dan ook, ik kan komende maandag dus niet updaten, tenzij ik echt goed internet heb in het hotel en mijn telefoon het doet of ik een computer ter beschikking heb... Wish me luck!

En voor al mijn lieve lieve lezers alvast A MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR!!!!! En zie jullie in 2015!!!! 2⃣0⃣1⃣5⃣

Lots of love,
~ WriterGirlXXX