Het meisje waar niemand naar kijkt

Hoofdstuk 30

Solène

Ik heb gedaan wat ze vroegen.

Nu ben ik weg.

Ik heb een smartphone, maar dat betekent niet dat ik die ga gebruiken. Het is beter als ik ze nooit meer zie. Daarom moet ik meteen de trein nemen en naar een andere stad vertrekken. Ik zie er enorm tegenop. Ik had immers net besloten om hier de rest van mijn eenzame dagen te slijten. Jammer genoeg kan het niet anders. Het is voor mijn eigen veiligheid. Voor mijn eigen bestwil. Ik ben niet bedoeld om met andere mensen te zijn.

Nesmiah

Ze is weg.

Verdwenen.

We hadden onze ogen maar een paar seconden afgewend. Nu is het te laat. Ik heb het vreselijke gevoel dat ik haar nooit meer zal zien. Ik denk niet dat ze de smartphone gaat gebruiken. Zelfs als ze van gedachten veranderd heeft het geen zin. Ik heb haar mijn nummer niet kunnen geven. Wie weet heeft ze mijn volledige voornaam niet eens onthouden. Op basis daarvan zou ze me kunnen vinden. Er zijn nu eenmaal niet veel Nesmiahs. Ze weet mijn adres. Ze kan me vinden. Ik vrees alleen dat ze dat niet wilt. Ze wou weg. Ze is weg. De Zonnester komt niet terug. Solène verlichte mijn dagen en laat me nu achter in het duister.

Senan

Ik heb een hekel aan mezelf. Als ik niet had getreuzeld dan zouden we haar niet zijn kwijtgeraakt. Al mijn hoop op wraak is met haar meegegaan. Ik had beter moeten weten. Waarom heb ik ooit gedacht dat ik een magisch wezen zou kunnen temmen? Waarom dacht ik dat alles goed ging komen? Waarom dacht ik alles te kunnen controleren? Zou Warboel zijn gebleven moest ik mijn ware ik niet hebben getoond? Ik kon me gewoon niet inhouden. Ik was te enthousiast. Te naïef om te denken dat mijn dromen waar werden. Ik had haar beter moeten behandelen. Ik weet het, maar zou dat wel een verschil hebben gemaakt? Ik heb ooit eens gelezen dat magische wezens leugens kunnen ruiken. Het is dus niet mijn schuld. Ik ben als sinds mijn twaalfde niet meer zo oprecht geweest als tegen haar. In zeker zin was dat het meeste respect dat ik haar kon tonen. Niet dat het er toe doet. Ik ben mijn enige hoop verloren.