ခ်စ္ရပါေသာ ကြၽန္မကေလးငယ္၏ ပံုရိပ္မ်ားကို fb မွ သတင္းထဲတြင္ ျမင္ရသည့္အခါ ျပံဳးမိ၏။ သည္ေလာက္ ထက္ျမက္သည့္ ကေလးေလးက ကြၽန္မ၏ ခ်စ္သူတဲ့လား...
ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ မိန္႔ခြန္းေျပာေနစဥ္ နားေထာင္ေနသည့္ သူမ်ားစြာထဲကမွ ကင္မရာဆရာသည္ ထိုကေလးငယ္ကို ကြက္၍ ႐ိုက္ထားသလားပင္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ သတင္းထဲမွ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ျမင္ရေသာအခါ ျပံဳးလိုက္မိေလသည္။
ည႐ွစ္နာရီ ခြဲေနေခ်ၿပီ။ တစ္ေနကုန္သင္ထားသည့္ စာမ်ားကို ျပန္လည္ဖတ္ေနေသာ္လည္း စိတ္ကေတာ့ အားသြင္းထားသည့္ဖုန္းကိုသာ အာရံုေရာက္ေနေလသည္။
မိုး - " မႀကီး ဒီဖက္မွာ လက္ဖက္သုပ္ လာစားဦးေလ... "
ေဘးကုတင္မွ မိုးမိုးဆိုသည့္ တစ္ေယာက္က စကားလွမ္းေျပာမွ အသိဝင္မိေလသည္။
ကြၽန္မ - " ဟင့္အင္း... မစားေတာ့ပါဘူး... ဘာမွ စားခ်င္စိတ္ သိပ္မ႐ွိလို႔... "
မိုး - " အံမယ္... ၾကည့္ရတာ တို႔အစ္မက အခ်ိန္မွန္ လာေနက် ဖုန္းေလး မဝင္ေသးလို႔ ေမွ်ာ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕..."
မိုးက ရယ္ရင္း ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေဘး၌ ထိုင္ေနသည့္ ယမင္းက လက္ဖက္သုပ္ တစ္ဇြန္း ခပ္စားလိုက္ကာ
ယမင္း - " ဟုတ္ပ ... ဟုတ္ပ... မႀကီးကို သတိထားမိသေလာက္ ဒီကို စေရာက္ကတည္းက ညတိုင္းအခ်ိန္မွန္ ဖုန္းလာတယ္... အင္းေနာ္... ဒီေန႔ ဖုန္းလည္း မလာေသးဘူး ဆိုေတာ့ ေမွ်ာ္ေနတာလား... "
ယမင္း၏ စကားေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေခါင္းငံု႔ကာ ျပံဳးလိုက္မိေလသည္။
ကြၽန္မ - " မေမွ်ာ္ပါဘူး... ဒီလိုပါပဲ... "
ကြၽန္မ၏ စကားအဆံုး မိုးက ႐ုတ္တရက္ ထရယ္လိုက္ေလသည္။
မိုး - " ဟားဟား... ယမင္းကလည္း စမေနနဲ႔... ဟိုမွာ အပ်ိဳႀကီးက ႐ွက္ေနၿပီ... "
ကြၽန္မ - " ဟယ္... ႐ွက္တာ မဟုတ္ပါဘူး... မေမွ်ာ္လို႔ မေမွ်ာ္ဘူး ေျပာတာ... "
YOU ARE READING
The Rope (Own Creation)
Teen FictionAs my own style, I rated this story as 13 yrs old & above. (Zawgyi) တခ်ိဳ႕ေသာ ၾကိဳးေတြက မထံုးႏိုင္ေပမယ့္လည္း ႐ုန္းႏိုင္ခဲတယ္ေလ... Summary အလြန္ထက္ျမက္တဲ့ သန့္ၾကယ္စင္ဆိုေသာ မိန္းကေလး ရည္းစားေဟာင္းႏွင့္ ျပႆနာတက္ကာ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္လာရင္း သႏၱာ...
