အခ်စ္ဆိုတာ ျပန္လည္ ေပါက္ဖြားတတ္ေလသလား...
ႏွစ္ႏွစ္တာ တမ္းတေနခဲ့ရသူႏွင့္ ျပန္လည္ ေျပလည္မည္ဟု ကြၽန္မ မထင္ခဲ့႐ိုး အမွန္ပါ...
အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္ေတြ ၾကာသြားတာေတာင္ မေျပာင္းလဲတတ္တာမ်ိဳးလား...
ကြၽန္မ သန္႔ေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ခဲ့ရပါေစ၊ မမုန္းႏိုင္ဘူး... မမုန္းရက္ဘူး...
ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ၾကာသြားတာေတာင္ သန္႔ရဲ႕ စကားသံေတြ ၾကားရရင္ ရင္ခုန္ေနဆဲ... ကြၽန္မ အသက္အရြယ္ အေနျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ စိတ္ကစားရေတာ့မည့္ အရြယ္၊ ရင္ခုန္ေနရဦးမည့္ အရြယ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ႀကိဳးစားၿပီး ေမ့ေဖ်ာက္ ထားခဲ့ေလေသာ အတိတ္တို႔ကို တရိပ္ရိပ္ ျပန္လည္ေတြးေတာ မိေလသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေဝးကြာခဲ့ရသည့္၊ ေငးၾကည့္ေနခဲ့ရသည့္ ထိုကေလးမေလးက ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြၽန္မဆီ ျပန္လာသည္တဲ့လား....
..................
သန္႔ - " ရန္ကုန္ ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္လဲ... "
ကြၽန္မ - " အင္း... ေန႔လယ္ကတည္းက ေရာက္တယ္... ေရာက္ကတည္းက ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး နားေနတာ... ခုန အေဆာင္မွာ လူစစ္ခါနီးမွ ႏိုးတယ္... ဪ... အသန္႔ေလး... အခု ဘယ္မွာ ေနေနလဲ..."
သန္႔ - " မမကို အသန္႔ေလး ေျပာဖူးတယ္မလား... အသန္႔ေလးကို ေမြးစားထားတဲ့ မိဘေတြ ႐ွိတယ္ဆိုတာ..."
ကြၽန္မ - "အင္း... ေျပာဖူးတယ္ေလ"
သန္႔ - " သူတို႔နဲ႔ အတူေနတာေလ..."
ကြၽန္မ - "မဟုတ္ဘူးေလ... ဘယ္ေနရာလဲ ဘာလဲ ေမးတာေလ"
သန္႔ - "ဪ... ဗဟန္းမွာ ေနတာ"
ကြၽန္မ - " မမတို႔ အေဆာင္နဲ႔ ေဝးလား"
သန္႔ - " ဟင့္အင္း... နီးတယ္ရယ္... ဪ မမတို႔ အတန္းခ်ိန္ေတြက ဘယ္ခ်ိန္ကေန ဘယ္ခ်ိန္ထိလဲ"
ကြၽန္မ - " အင္း... မနက္ ၈ နာရီ ကေန ေန႔လယ္ တစ္နာရီေလာက္ အထိ..."
သန္႔ - " ဟယ္... အေစာႀကီး ထရမွာေပါ့..."
ကြၽန္မ - " တအား မေစာပါဘူး... ေျခာက္နာရီေလာက္ ထရင္ မီတာပဲေလ... "
ESTÁS LEYENDO
The Rope (Own Creation)
Novela JuvenilAs my own style, I rated this story as 13 yrs old & above. (Zawgyi) တခ်ိဳ႕ေသာ ၾကိဳးေတြက မထံုးႏိုင္ေပမယ့္လည္း ႐ုန္းႏိုင္ခဲတယ္ေလ... Summary အလြန္ထက္ျမက္တဲ့ သန့္ၾကယ္စင္ဆိုေသာ မိန္းကေလး ရည္းစားေဟာင္းႏွင့္ ျပႆနာတက္ကာ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္လာရင္း သႏၱာ...
