My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 111 •

Dit was dan echt het einde van ons. Ik heb het al beëindigd voordat het echt begonnen was. Ik heb precies gedaan wat ik hem beloofd had om niet te doen. Ik heb vannacht niet geslapen. Ik heb gehuild, gehuild, geschreeuw en vooral veel gehuil. Waarom doet een heartbreak zo veel pijn?

Ik heb een joggingsbroek aangetrokken en draag een trui, niet bepaald de dresscode voor werk. Maar wat maakt het uit... het is maar werk.

Eenmaal op werk zie ik Emily. Ik heb zo geen zin om met haar te praten en dus doe ik mijn best om haar voorbij te lopen, maar ze heeft me al gezien. "Goedemorgen schat," zegt ze op een sarcastische toon, "oh god je ziet er verschrikkelijk uit. Bedankt trouwens dat je je aan de afspraak gehouden hebt, maar probeer niets geks, want ik heb een back-up van de video. Ik kan nog altijd op 'verzenden' klikken als dat nodig is."

"Whatever Emily..." zeg ik haar terwijl ik weer verder loop. Ik voel me aangekeken door iedereen van het kantoor terwijl ik over de etage loop, maar het boeit me niet. Wat me wel boeit is het feit dat Nathan's kantoordeur dicht zit. Dat kan niets goeds betekenen.

Ik start mijn computer op en open mijn mail. Nathan heeft me de wekelijkse cijfers niet gemaild en dat betekent dat ik contact moet opnemen met hem.

-
Beste meneer Koster,

Ik wil u door middel van deze mail laten weten dat u mij de wekelijkse financiën nog niet gestuurd heeft waardoor ik niet kan beginnen aan het overzicht. Zou u deze alstublieft kunnen sturen als u de tijd heeft?

Met vriendelijke groet,
Mila de Bruijn
-

Ik druk op de 'verzendknop' en voel mijn maag meteen fijnknijpen. Ik ben zo nerveus...

Ondertussen bekijk ik mijn social media om de tijd te doden. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik een pop-up kreeg van een nieuwe mail. Mijn hart begon sneller te kloppen en ik voel mijn handen erg klam worden. De mail is van Nathan en ik heb het gevoel dat ik weer terug op dat feestje ben.

Ik klik op de mail om hem te openen en sluit mijn ogen direct om mezelf voor te bereiden op zijn antwoord.

-
Beste mevrouw de Bruijn,

Sorry voor de vertraging. Ik zal ze over 10 minuutjes langs brengen

Met vriendelijke groet,
Nathan Koster, CEO Koster&Co
-

Hij is weer terug naar zijn formele, ijskoude zelf en ik... wacht wat? Hij komt ze brengen? Ik ben er nog niet klaar voor om hem te zien. Haal adem, Mila, gewoon ademen. Voor de tweede keer deze week begin ik mezelf weer erg benauwd te voelen. Nate kan me niet zien, niet hoe ik er nu uit zie. Haal adem. Ik neem de controle over mijn gevoelens weer terug en kan uiteindelijk weer normaal ademhalen. Misschien moet ik gewoon een relatie een met een dokter zodat hij me kan helpen tijdens mijn paniekaanvallen.

Of misschien moet ik Nathan gewoon weer hebben. Terwijl ik wegdommel in een dagdroom over Nate en ik die op het strand wandelen, voel ik dat er iemand achter me staat. Een grote map wordt op mijn bureau neergelegd en ik schrik van de klap. Nathan...

Voordat ik iets kan zeggen, loopt hij al weer terug naar de deur. "Nate, wacht." Zeg ik hem. Hij staat even stil voor de deur, maar loopt dan toch verder. Mijn gebroken hart kan dit niet meer aan.

Plots komen alle emoties van gisteravond mij te boven. Woede stapelt zich op in mijn lijf. Hij kan niet zo gemakkelijk bij mij vandaan lopen. Wie denkt hij wel niet dat hij is?