My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 20 •

De volgende ochtend heb ik mezelf gedoucht en aangekleed voordat ik Steef wakker maak. Hij lag nog zo vredig te slapen dat ik hem dat laatste kwartiertje slaap nog gunde.

Als ik hem wakker maak, biedt Stefan meteen zijn excuses aan voor gisteravond. Hij vindt het erg dat ik op de bank heb geslapen, maar ik zeg hem dat het niets uit maakt. Hij frist zichzelf een klein beetje op in de badkamer en dan gaan we samen naar werk.

Op het werk staat Nathan bij de ingang met Lauren te praten. "Daar zijn de tortelduifjes!" Roept Lauren zodra ze ons ziet.

Ik schrik ervan en Nathan werpt ons een boze blik toe. Ik weet precies waar dit nu op lijkt en hij gaat er niet blij mee zijn, want dan overtreden we zijn regels. "Hou je mond Lau," moppert Steef, "ik heb de ergste kater ooit en jouw geschreeuw helpt daar niet echt bij." Hij loopt meteen verder naar de lift.

"Hij is chagerijnig," zegt ze tegen mij, "ik wil straks alle details horen tijdens de lunch." Ze knipoogt naar me en volgt Stefan dan naar de lift waardoor Nathan en ik samen achterblijven. Ik wil ook naar de lift lopen, maar Nathan zegt dat hij me in zijn kantoor wilt spreken. Nu meteen.

Stilletjes volg ik hem naar zijn kantoor. Hij laat mij als eerste binnen en trekt de deur achter zich dicht.

"Heb je seks met hem gehad?" Vraagt hij heel koeltjes. De vraag overvalt me een beetje, want ik had een preek verwacht. "Pardon?"

"Doe nou niet alsof je dom bent, Mila. Het hele kantoor weet het al." Zegt hij terwijl hij zijn stem verheft.

"Wat maakt het uit of we dat hebben gedaan of niet?" Zeg ik op dezelfde harde toon als hij. Hij begint me nu op mijn zenuwen te werken.

"Het is onprofessioneel!" Roept hij boos terug. Ik heb Nathan nog nooit zo boos gezien. Hij was bijna rood van de boosheid, maar dat stopte mij niet van mijn mond open trekken.

"En Emily op je bureau neuken terwijl de deur open staat is niet onprofessioneel?!," kaatst ik terug, "Je bent hypocriet en het is niet eerlijk dat jij wel met iedereen naar bed mag en ik niet. Ik weet niet wat er omgaat in dat messed up hoofd van jou. Je denkt vast dat je elk meisje op deze aardbol kan krijgen, maar je hebt het mooi fout, want mij krijg je nooit-"

Nog voor ik mijn zin af kan maken, duwt Nathan me tegen de muur en begint hij me te zoenen. De zoen is hard en zit vol boosheid. Ik wil hem zo graag terug zoenen, maar dat voelt niet goed...

Ik duw hem van mij af en vraag hem waar the fuck hij mee bezig is. Hij lijkt zelf ook geschrokken te zijn van zijn actie en slaat hopelijk zijn hand voor zijn gezicht. "Shit, sorry, ik wou gewoon, fuck. Mila wat doe je met me?"

"Wat bedoel je? Ik doe helemaal niets."

"Je maakt me gek!," zegt hij gefrustreerd met zijn handen in zijn haar, "ga mijn kantoor uit".

"Niet totdat jij zegt wat er aan de hand is." Zeg ik bijdehand. Ik sla mijn armen over elkaar en ik ga hier niet weg totdat ik een antwoord heb.

"Ik weet het zelf ook niet, oké," weet hij te zeggen, "Ik denk dat ik gewoon wou dat je je mond hield."

Ik staar hem vol ongeloof aan, maar ik denk niet dat ik nog een normaal antwoord uit zijn mond ga horen. "Weet je wat, laat maar meneer Koster."

Ik draai me om en storm zijn kantoor uit. Wie denkt hij wel niets dat hij is.