Encountering Min Yoongi (Wattys 2020)

Encounter 22

R E N

I'm famous already....

I really am!

Bloody hell!

I looked confusedly at Yoongi when he immediately turned off the breaking news playing on radio. "Let's just turn it off, it's not going to help" Seryosong sabi nito, hindi tinanggal ang tingin sa daan.

Binuksan ko ang aking social media accounts, doon nakakalat ang picture kong nakatalikod habang iniligtas si Yoongi sa pagtama ng bala.

Tangina.

Hindi ko alam na magiging ganito kagulo ang buhay ko, I never wish to be in this kind of platform.

Wala akong kaalam-alam na habang natutulog ako ng mahimbing sa hospital ay kumalat na ang picture kong noong gabi ng aksidenteng iyon, but there's a good thing, hindi nila ako kilala dahil nakatalikod ako. Hindi nila ako nakita.

Kaya ang mga nakalagay sa mga dyaryo at social media ay: "hero without a cape saved Bts Suga from a bullet"

What the heck!

Halo-halong reaksyon ang nakikita ko sa social media ko, may nagpapasalamat, may napaiyak at na-appreciate sa ginawa ko at may mga bida-bida namang nagsabing nagpapasikat lang daw talaga ako.

What the hell man! Ikaw kaya barilin ko para sumikat ka?

Hindi ko alam na magiging ganito ang buhay ko, ganito kagulo, ang hiniling ko lang naman ay magkaroon ng masayang alaala sa South Korea, pero hindi ko sinabing maging famous ako.

Tapos may nagsasabi pang, masyado lang daw akong pasikat para mapansin din ako. Bakit ba hindi nalang kayo manahimik kung wala kayong masabing matino diba? Bakit kailangan n'yo pang i-down at i-bully yung iba.

Kung dati wala akong pakialam sa mga taong nabubully sa social media, ngayon nararanasan ko na.

Life is really a shit.

And it knows how to play.

"Stop scrolling on your phone, it won't help you, it will just increase your stress"
Kinuha ni Yoongi ang phone ko, tinabi n'ya ito sakan'ya habang patuloy parin sa pagda-drive.

Inirapan ko s'ya at nag-crossed arm."oo nga, dahil hindi mo naman sa akin sinabing mangyayari pala ito, hindi mo sinabing may nangyayari na pala at nadadamay ang pangalan n'yo dahil sa akin"
I felt my heart ache dahil sa sinabi ko, all I want is for him to be safe, pero bakit mas lalo lang nagulo?

Kaya pala hindi rin ako pinabayaan ng bangtan lalo na ni Yoongi, dahil alam n'yang mangyayari ito.

"Katulad ng sinabi mo life is a shit, life gives a fucking shit Ren, huwag mong patulan yung sinasabi ng ibang tao, just focus on yourself"
Pagpapalakas nito ng loob ko, sinuot na n'ya ang kan'yang mask para hindi s'ya makilala pagka-park n'ya ng kotse.

"Ang importante alam mo ang totoo, ang importante ay maayos ka lang" His eyes smiled on me before finally getting out of his car.

Sinundan ko nalang s'ya patungo sa supermarket, nag-suot din ako ng mask at tinali ko ang buhok ko. Natatakot kasi akong makilala nila ako.

Hindi ko alam basta natatakot ako, I felt Yoongi's hand touched mine, "you're fine as long as you're with me" Paninigurado niya, pinisil niya ang aking kamay at hinila na ako papasok.

"May gusto ka pa bang bilhin Ren?" Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat nang marinig kong magtanong si Yoongi na nasa likuran ko lang pala, naghahanap ng masarap na lutuin para sa hapunan namin. Sandali akong nag-isip at tinignan ang paligid.