sweet chaos, yoonmin✔

1: sevgilim olur musun

"Jimin! Buraya gelsene!" Kampüste yalnız başıma yürüyorken arkamdan gelen ses ile etrafıma bakınmaya başladım. Bahçedeki her bank doluydu ve görünürde arkadaşlarım da yoktu. Bana kim seslenmiş olabilirdi ki?

"Jimin oppa, buradayım." Etrafa bakınmaya devam ederken yanıma gelen Yoojin ile kaşlarımı çattım. Bir günüm bu kızı görmeden geçmiyordu ve ben artık bundan rahatsız olmaya başlamıştım.

"Efendim Yoojin?" diye sordum, düz tutmaya çalıştığım ifademle. Dersim yeni bitmişti ve diğer ders başlayana kadar arkadaşlarımın yanında vakit geçirmeyi düşünüyordum. İstediğim buydu, Yoojin ile vakit kaybetmek değil.

"Oppa, senin için bir hediye hazırladım ama herkesin içinde vermek istemiyorum. Benimle gelir misin?" diye hevesle konuştuğunda her ne kadar gitmek istemesem de onu kırmak istemediğimden başımı sallayarak onayladım.

Onun peşinden bahçenin diğer ucundaki masaya geldiğimde çantasından bir kutu çıkarıp bana verdi. "Yoojin, benim için bu kadar uğraşmana gerek yok." dedim, paketi ellerinin arasından alırken. Dönem başlayalı beş ay oluyordu ve neredeyse dört aydır Yoojin benim için birçok şey yapmıştı. Başta bunlar hoşuma gitmiyor değildi fakat bir süre sonra sıkılmaya başlamıştım. Beni seviyordu, bense ona karşı aynı hisleri hissetmiyordum. Bana ilk açıldığında ona bunu söylemiştim fakat Yoojin bunu pek umursamadan benimle ilgilenmeye devam etmiş ve hediyeler almıştı. Onu böyle seveceğimi düşünüyordu sanırım fakat düşündüğü gibi bir şey olmamıştı. Ona karşı hislerim hiçbir zaman aşk boyutunda olmadı.

"Sana hediye hazırlamayı seviyorum ama. Eğer bir gün sevgili olursak bunların daha güzelini yapacağım." dediğinde tek kaşımı kaldırarak baktım ona. Beni seven birini kırmak isteceğim bir şey değildi fakat ona gelecekte sevgili olamayacağımızı söylemekten başka çarem yoktu. Hoseok ve Taehyung ona karşı kaba olmamam konusunda beni uyarsa da içinde bulunduğum durumdan sıkılır olmuştum ve artık buna bir son vermek istiyordum.

"Yoojin benim bir sevgilim var." dediğimde gülen yüzü soldu. Pekala, bu cümleyi isteyerek söylememiştim.

"Oppa, sen doğru mu söylüyorsun? Sevgilin kim, bizim bölümden mi?" diye sorduğunda onu ikna edecek bir isim düşünmeye başladım. Yoojin'in gözüyle görmeden sevgilim olduğuna inanmayacağını adım kadar biliyordum fakat şöyle bir bakınca da üniversitede sahte sevgilim olacak bir kız aklıma gelmiyordu. Seulgi'nin bir sevgilisi vardı, o yüzden onu söyleyemezdim. Ryujin ve Sana da kendilerine flört yapmışlardı, eğer onların adını verirsem gelecekteki ilişkilerine zarar vermiş olurdum.

"Oppa, kim olduğunu söylemeyecek misin?" Yoojin benden bir cevap beklerken ciğerlerime derin bir nefes doldurdum.

"Yoongi. Sevgilim Yoongi." deyiverdim. Benim cevabım ile gözleri kocaman açıldı. "Nasıl yani, sen eşcinsel misin?" dediğinde başımı salladım. Tanrı aşkına, hiç arkadaşım yokmuş gibi neden Yoongi demiştim ki?

Bir şey demek için dudaklarını araladı fakat tek bir kelime bile etmeden geri kapattı ve masanın üzerindeki çantasını alarak benden uzaklaşmaya başladı.

Onun arkasından bakarken kendi kendime düşünmeye başladım. Eşcinsel olmamama rağmen bunu onaylamamda bir sorun yoktu. Asıl sorun Yoongi ile sevgili olduğumu söylememdeydi. Aslında bizi çok tanımayan biri için de Yoongi ile sevgili olmamda bir sorun yoktu. Fakat Yoongi ile ben iki yıldır aynı odayı paylaşan ve birbirinden nefret eden iki insandık.

İki yıldır aynı yurt odasını paylaşıyor olsak da bir türlü birbirimize alışamamıştık. O çok huysuz ve dağınıktı. Hiçbir şeye tahammülü yoktu. Bense onun tam tersiydim. Düzenliydim, güler yüzlüydüm. Başta ona alışabileceğimi düşünsem de bir süre sonra ona hiçbir zaman alışamayacağımı fark etmiştim.