She Who Was A He (Hacienda Series #1)

Chapter 19

Tuluyan na ngang umalis ang sasakyan kaya naiwan ako ritong pinagpapawisan.

"What you waiting at?" I heard him said. Nakasakay na ito sa kabayo kaya napatingala ako sa kanya.

"Ayoko ho Sir." I courteously said with a hint of sarcasm.

"Maglalakad nalang ho ako. Tutal malapit lang naman ang hacienda."

"Walking? It's getting late." He said irritatedly.

"Sanay na ho akong magl-."

"Suit yourself." Sabi nito saka pinatakbo si Caspian.

That evil jerk.

Okay Seff malayo malayo ang lalakarin mo kaya umpisahan mo na.

It's been five minutes since I started walking when I heard a small ruckus behind me kaya tumingin ako sa likod.

"Sino yan?" tanong ko. Nothing happened.

Ilang hakbang lang ang ginawa ko ng marinig ko na naman ang kaluskos. Kaya dali dali akong naglakad.

After a while may narinig akong yabag ng kabayo. Then again I saw Aragon.

"Why are you so slow! Hinihintay ka na nila doon! He hissed.

"Pauwi na nga diba." Bulong ko.

"Sumakay ka na."

"Ayoko."

"Wag ka ngang maarte!" galit nitong sabi.

"Eh ayaw ko nga!" giit ko.

"Give me one reason!"

"Ba-ka... mahulog ako." I said hesitantly. Tumahimik naman ito.

"Mauna ka na." Nagsimula na akong maglakad at makalipas ang ilang sandali ay wala akong narinig na mga yabag ng kabayo na palayo. Tumalikod ako. I saw Aragon riding Caspian at nakatingin ito sa papalubog na araw. Bumaba ito sa kabayo hawak hawak ang tali. Kalaunan ay tumangin ito sa akin kaya napa kunot ako ng noo.

"Wag kang assuming. Kailangan ni Caspian na magpahinga kaya maglalakad nalang ako." sabi nito sabay tingin sa daraanan.

"Wala akong sinabi."

"Psh." tanging sagot nito.

As the setting sun wave its goodbye, the darkness eaten all the colors around. But on that narrow road, there was me and Aragon separated by Caspian. The north wind kissed the tall grasses and blew warm air that pushes us closer.

It's past six when we reached the gate of the hacienda.
Nang matanaw kami ng guwardiya ay agad nitong binuksan ang tarangkahan at dali dali namang lumapit ang isa sa mga nag aalaga ng mga kabayo at kinuha nito si Caspian.

"Where have you been son, bakit ka bumalik sa Sitio?" wika ni Don Antonio ng bumungad kami sa sala ng mansyon.

"Sinundo niya si Seff Antonio dahil masikip daw ang sasakyan kanina." sagot ni Donya Elena.

"Pasensya na ho natagalan ho kami dahil sa akin. Dahil takot akong sumakay sa kabayo." Paghingi ko ng paumanhin.

Wala namang sinabi si Aragon at diretso lang ito sa pag halik sa ina at pagtapik sa balikat ng ama.

"It's okay Iha. Tamang tama at maghahapunan na." Donya Elena uttered.

"Sino ang takot sa kabayo?" Kuya Anthony said as he went down the stairway. Ngumiti ito sa akin.

"I'm free tomorrow. I can teach you how to ride one." Kuya Anthony spoke.

"Kuya is right Seff. You should practice. Limitado lang ang sasakyan sa hacienda at di pa gaanong maganda ang mga daanan pero kung kabayo ang gamitin, kaya mung malibot ang buong hacienda." mahabang explanasyon ni Selena.