Z DISASTER BOOK 1 (COMPLETED)

ZHAPTER 12 : Uncomfortable Feeling

Nath

"Nasa'n na ba tayo?" Reklamong tanong ko sa kanilang lahat.

Nandito kasi kami ngayon sa isang tapat na building and 'di ko alam kung saan na ba kami napadpad sa pag lalakad namin.

Sobrang tirik ang araw ngayon at para kaming nasa disyerto sa sobrang init, pinunasan ko naman kaagad ang bawat pawis na napatak sa gilid ng mukha ko at sabay inom ng tubig, mas lalo pang nakakauhaw ang pag inom ko ng tubig dahil para na rin siyang pinakuluan sa sobrang init.

I miss blackie pangalan nung van ni Clark. Ewan ko wala kasi akong maisip na pangalan sa van niya e.

Nakitang kong lumapit si Clark sa isang sign board at tinignan naman niya ito, 'di ko na rin kasi makita e. Halos pati pawis ko e kumo-cover na sa pilikmata ko.

"Nasa tapat tayo ng hospital, halika silong muna tayo, mainit na rin e." Sabay aya ni Clark at nag sipasok naman kaming lahat.

Thank God!

Umupo ako sa ilalim ng puno at agad na pinatong ko ang dala kong bag sa tabi ko. Ipinikit ko muna ang mga mata ko at sabay singhot ng malalim sa masarap na simoy ng hangin, mabuti't 'di affected yung hangin kung 'di, naku matagal na akong gumagala sa lansangan kasama nila.

Naka ramdam ako ng pag tabi sa gilid ko kaya agad naman akong na alerto. I saw Dave sitting beside me at niyuko nito ang kaniyang ulo.

I want to talk to him pero... di ko alam kung anong sasabihin ko, I am not good enough at any conversation, mas magaling akong makipagkaibigan pero sa silencer type of person mahihirapan ata ako nito.

Think... Think...

"Ahm, hi." Panimula ko. Bigla siyang tumingin sa'kin, oh no, his looking at me. Think... "Ayos kalang?" What question is that? I'm sure his ok.

"Maybe?" He said, but it's a type of asking.

My God nag salita na siya, and he have a nice voice. Para na talaga siyang adult na and I think nasa 18 na 'yung age niya, ako kasi seventeen palang hays.

"Sorry I am not talking to a person that I'm not too interested, except if I am the one who started the conversation." Sabi niya ng nakatingin sa akin ng seryoso.

Gulp, I swallowed all my pride, for what he said.

"Ba't ka biglang tumabi sa'kin? If your not interested to a person, I'm sure 'di ka tatabi sa akin." Saad ko.

"It's none of your business." He said in a small voice.

Aalis na sana ako sa kinauupuan namin kasi 'di ko kaya kung paano niya ako titigan, he looked at me like he wanted to eat all the person, beside on him.

"Nath!" Rinig kong sigaw mula sa kanan ko and I know who it is. As always si... Dan.

"What?" Tanong ko agad nang makita kong nakalapit na siya sa akin.

"Akin na 'yung mga bottled water, lalagyan namin ng tubig." She said at ginawa ko naman, binigay ko sa kaniya 'yung tubigan at saka rin umalis si Dan sa harap ko.

Tumayo na ako para na rin maka alis sa puwesto ko, this is my chance, Dan is my savior. I look at him at kita ko ang pag titig ni Dave ng sumabay ako sa pag alis ni Dan. Pumasok naman kaming dalawa sa hospital at nag tungo kami sa banyo sa may first floor nito, dahil nandoon daw ang gripong pag kukuhaan namin ng tubig. 'di na kami maarte noh kahit nawasa pa 'yan basta makainom lang kami. Kaming dalawa lang ni Dan ang nandito 'yung iba daw ay nag hahanap ng meds, para in case na mapahamak kami. 'yung mga meds kasi na nakuha namin no'n sa supermarket, nasa loob ng kotse ni Clark.

Para sa akin si Clark na ang leader namin he have brain tho, at kahit naman sinong may gusto, gu-gustuhin nilang siya ang maging leader ng isang grupo.

It's kinda quite here sa comfort room, dahil dagdag sa creepy ko ang nakasulat sa pinto, hays naalala ko tuloy yung highschool classmates ko. Alam niyo ba 'yung mga girls ng ibang section nilalagyan nila ng lip mark yung salamin, para daw remembrance haha.

One time nga nag cr ako tapos naabutan ko silang ginagawa 'yon, at saktong pumasok naman 'yung janitor para mag linis kaya nung naabutan niya yung mga ginagawa ng mga babae, 'yun agad niyang nilinis. Pero take note hindi tubig yung pinanglinis niya kundi tubig sa bowl, ewwww. Haha gulat na gulat nga sila sa ginawa e, pati sila na duwal. Haha

That is the best remembrance para sa akin. Hahaha.

"Uy, lutang ka na naman diyan, may pangiti-ngiti ka pang nalalaman ha." Singit ni Dan sa iniisip ko.

Nakita niya ata 'yung pag ngiti ko kaya pinutol niya 'yung naalala ko.

"Gusto mo si Clark noh." Sabay ngiti niya ng nakakaloka.

What the fuck, sinong kaluluwa ang pumasok sa 'yo.

"Lah hindi ah, may naalala lang ako." Pag tatanggi ko. Totoo naman diba? Hindi si Clark 'yon.

"Wag ako, 'yung iniisip mo 'yung dumag-an ka kay Clark kanina. Haha kilig much ako doon 'di ko lang pinakita." Sabay tawa niya sa harap ko.

No mali ang pag kakaintindi mo.

"Hindi nga baliw ka ba?" Pag de-depensa ko pa rin, totoo naman kasi na 'yung highschool days ang iniisip ko 'di siya.

"Ahm, guys nakuha na namin 'yung mga kailangan, aalis na tayo as soon as possible." Bungad ng isang boses mula sa pintuan.

Lumingon naman ako para tignan kung sino ito at si Clark pala ang nag salita. Nakaramdam naman ako ng pag kainit sa aking mukha at ramdam ko rin ang pagka pula ng pisngi ko. The fuck this feeling.

Nakaramdam ako ng pag sundot sa tagiliran ko kaya napa giling ako ng onti, onti lang naman.Tinignan ko si Dan ng mag kasalubong ang kilay, pero still kinikilig ang bruha.

"Sige palabas na rin kami." Dan said at umalis na si Clark sa pintuan.

"Ikaw ha, don't make me fool Nath alam kong may feelings kana don kay Clark akala ko ba kay Dave kalang?" Dagdag niya pa sabay labas na ng cr.

"Ewan sayo, Dan." Tanging naging saad ko sa sinabi niya. "Eeeeeee." Gigil na bulong ko sa sarili ko ng makalabas na si Dan.

Tinignan ko ang sarili ko sa repleksiyon ng salamin at kita ko sa maputi kong balat ang pag ka-mula ko. Napahilamos nalang ako ng sarili ko at gumawa ng isang malalim na buntong hininga.

What kind is this feeling, ngayon ko lang naramdaman 'yung ganitong pakiramdam na- kiligin.

Third's POV

"The fuck ba't mo ginawa 'yon? Nahihibang kana ba?" Sigaw nito mula sa kausap nito sa kabilang linya.

"Look kuya, kapag pinilit mo na sumama sa kanila. Kukunin ko ang lahat ng bagay na puwedeng bumuhay sa inyo. Katulad nalang ng van." Saad nito ng natatawa pa ng konti.

"Listen carefully you piece of shit! Hinding-hindi ako sasama kay dad. Kaya please leave me alone and my friend." Sigaw ulit nito.

"I will not listen to you. Ikaw din, bahala ka diyan." Pag babanta pa nito at ngayon ibinaba na nito ang linya.

"God damn it!" Sigaw nito sa sarili.

Lumabas na siya sa hospital na parang walang nangyari. At ngayon sinimulan na naman nilang mag lakad sa mahabang distinasiyon na pupuntahan nila.