Finding Ms. Right

Chapter 52: Out

JANA

PUMASOK ako sa classroom and the boys immediately greeted me good morning. I greeted them back. Akala ko titigil na sila pero bigla na lang silang nagkumpulan sa harap ng upuan ko.

"Okay ka na ba?" Tanong ni Luke.

"Para kang may sakit! Umuwi ka na lang kaya?" Tanong naman ni Christian and many questions followed.

Natawa na lang ako sa kanila. "Boys, I'm fine. I only fainted because of the heat brought by the atmosphere. Okay?" Tumango-tango lang sila pero napansin kong tinakpan nila ang ilong nila. I frowned. "Bakit?"

"Nosebleed." Sabay-sabay nilang sabi kaya natawa na lang ako. They went back to their seats.

After a minute, Jay entered the room. "Good morning betlogs!" Sigaw niya at binato siya agad ni Tom ng libro. "Woah!" Naiwasan niya naman agad 'yun. Tumayo si Tom at kinuha ang libro then went back to his seat like nothing happened. None of them greeted Jay a good morning kaya lumapit siya sa akin at umupo sa upuan niya which is the chair beside me. Inakbayan niya ako. "Good morning, best friend!" He greeted vigorously. Napatingin sa kanya ang boys at kumunot ang noo ko.

"Best friend?" Takang tanong ko at agad siyang tumango-tango habang nakangisi.

"You're my Baby's best friend kaya best friend na din kita!" Masaya niyang sabi kaya binato siya ulit ng libro nila Lucas at Rico. He only hissed at them. "Inggit lang kayo!" Then he stuck his tongue out.

"Best friend, huh?" Tanong ko at tumango-tango siya ulit. Ngumisi naman ako. "Do you even know how I treat my best friends?" Tanong ko at doon ko siya nakitang natigilan. Dahan-dahan na siyang tumingin sa akin so I grinned from ear to ear. "I treat them brutally." Sabi ko at agad na hinawakan ang braso niyang nakaakbay sa akin. Pinilipit ko 'yon at agad siyang napatili na parang babae.

"Wah! Ang sakit! Tangina!" Napapamura na siya kaya humagalpak ng tawa ang boys.

I let go of his hand and he immediately held it and glared at me. Ngumiti lang ako. "Okay, you're my best friend now." Sabi ko at natawa na lang ako no'ng nakita kong nangilabot siya.

"Ginusto mo 'yan, panindigan mo!" Sigaw ng boys and he just hissed at them. I laughed once again but I stopped when someone suddenly spoke.

"Where's Zild?" Lahat sila ay napalingon sa pinto maliban sa akin. I just rolled my eyes when I heard her voice. Kahit hindi na ako lumingon, alam ko na kung sino 'yon.

"Bakit kami tinatanong mo?" Masungit na tanong ni Jay sa kanya. I looked at him and I can vividly see his annoyed face. Woah. He's just smiling a while ago tapos ang sungit na niya ngayon?

"I'm just asking Ja—oh hi Jana!" When she said my name, doon na ako napalingon. I saw her smirking while standing beside the door. Nakita ko ang pasimpleng pagbulong-bulong ni Jay.

"Hello." Walang ganang bati ko sa kanya.

"Where's my Zild?" She asked once again at pinigilan ko na lang na mapairap ng in-emphazize niya pa talaga ang pagkakasabi ng 'my'. Naiinis na naman tuloy ako. I dunno why. Siguro dahil nakakairita ang mukha niya?

"Kung tama kami, Zild is not yours. And isa pa, bulag ka ba? Nakikita mo bang nandito?" Masungit na tanong din ni Lucas at tumango-tango naman ang iba.

Nawala ang ngisi ni Celestine at tinaasan ng kilay ang boys including Jay. "I'm just asking! Bakit ba ang sungit niyo?!" Napairap na lang ako. Para na siyang bulkang sasabog dahil sa inis. Well, serves her right. Duh? It's so obvious that she's trying to annoy me again. And yes, she did a great job about that. Pero mukhang napansin iyon ng boys.