Chapter 49: Basketball

333 12 2
                                    

JANA

HINDI pa man din ako nakakababa ng hagdan ay may naririnig na akong ingay sa baba. I went downstairs and went at the kitchen with furrowed brows. Nang makita ko kung sino ang nag-iingay, I can't help but to smile. They are really here. "Good morning." Bati ko at agad na napalingon sa akin ang mga Kuya ko at si Yaya.

"Good morning, Baby!" Kuya Jake vigorously said and stood up. Lumapit siya sa akin at akmang yayakapin ako pero sinamaan ko siya ng tingin.

"Don't call me Baby, K-kuya." He just smiled widely when I called him 'Kuya'. Ginulo niya ang buhok ko at umirap na lang ako.

"Good morning, Princess. How's your sleep?" Kuya John asked while properly seating and reading a newspaper. Woah. Para siyang matanda sa itsura niya ngayon. Oh well, matanda naman na talaga sila.

"Good." Sabi ko at tumango na lang siya.

Nilagyan naman ni Yaya ng pagkain ang plato ko and I smiled at her after she did that. "Thanks 'ya." Tinanguan niya lang ako.

Nag-iingay lang si Kuya Jake sa pamamagitan ng pagsasabi ng kung ano-ano. Sinisita naman siya ni Kuya John but he's not listening. Well, what do I expect? Still the hard headed one. Pero kapag si Papa naman, tumitiklop siya agad. Hindi ko naman siya masisisi, Papa will always have this intimidating aura at nakakatakot talaga kapag nagalit.

"So Princess, how's school?" Napaangat ang tingin ko kay Kuya John ng nilapag niya ang dyaryo sa lamesa at tumingin sa akin. Kuya Jake looked at me too and  suddenly fell silent.

"School's fine. I have no problem with my studies so far, Kuya." Sagot ko. Tumango-tango naman silang dalawa. Susubo pa lang sana ako ng magtanong naman si Kuya Jake.

"Your studies is fine. How about your classmates? Wala kang problema tungkol sa kanila?" Natigilan ako doon sa tanong na 'yon and only one person came in my mind. That tiger. Tsk.

"None." I simply said at naramdaman kong tinitigan ako ng mga kapatid ko. Yaya went at the living room after she said na may gagawin daw siya doon. But I think she's just giving us some time to talk as a siblings.

"Sure?" Tanong ni Kuya John. I didn't looked at them but I nodded. My brothers really know me so well.

"Sure." Sabi ko.

Ilang minuto din kaming natahimik at ang tanging maririnig lang ay ang tunog ng mga tinidor at kutsara.

Then, Kuya John broke the silence. "We heard the news about the University and that two young men. And it looks like you volunteered yourself to help them, don't you?" Sabi ko na eh. Imposibleng hindi nila alam ang nangyayari ngayon. Well, my family have a share on Alvarez University. Actually, my father is one of the directors of the school at isa sa mga nag-i-sponsor kapag may mga event. But the students doesn't know about that. Like, the hell they care? As if namang may magbabago kahit malaman nilang gano'n kataas ang posisyon ng Papa ko sa AU. Kaya din alam ni Papa ang lahat ng nangyayari.

"Gusto ko lang tumulong."

"Woah! That's our Baby!" Tuwang-tuwa na sabi ni Kuya Jake. Kuya John only shook his head and I smirked. Ang ingay niya talaga.

I finished my food and stood up. "Kailangan ko ng umalis mga tanda, baka ma-late ako eh." I said with a teasing tone and Kuya Jake immediately reacted.

"Sinong tanda?! Ha?! Baby?!" Tinawanan ko na lang siya. Ayaw na ayaw niya talagang nasasabihan na matanda dahil 'baby face' pa daw siya, sabi niya.

Aalis na sana ako ng maalala kong may nakalimutan pala akong itanong. "Hmm, Kuya? You told me you went here and rest when I called you yesterday, 'di ba? You said you're home. Pero bakit wala kayo ng umuwi ako?" Nagtatakang tanong ko at napansin kong pareho silang natigilan.

Finding Ms. RightWhere stories live. Discover now