The Nerd's Revenge (COMPLETED) [UNDER MAJOR EDITING]

Chapter 41: The Her Now (a trip to the past)

Miyuki's POV

"Ohayou gozaimasu Yuki-san, Ms. Park is waiting for you," sabi ni Claire. Tumango naman ako at dumiretso na sa mesang itinuro niya.

Habang naglalakad ako ay hindi napigilang mapangiti. Kahit ano talagang mangyari, hindi magbabago ang reyna ng mga bubuyog.

"You're late," sabi niya. I rolled my eyes at her.

"One minute lang naman, ba't bawal ba?"

Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, oo si Therese nga ang kausap ko sa ngayon. Nakakapanibago no? Yung dating mortal enemy mo sa highschool siya pa yung naging bestfriend mo ngayon, and yung dating bestfriend mo, ayun, naglalaglag na sa kagubatan.

Kung puwede lang sana. Unfortunately, hindi ganon kapangit ang kinahantungan ng babaeng sumira sa dating ako.

"What do you want to talk about today anyway? Is it about business?" Itinaas niya ang tingin mula sa menu na hawak niya at saka tumingin sa akin ng diretso. "Or is it about something else?"

Napangisi ako, alam niya na talaga kung ano ako sa ngayon.

"Let's discuss about work first, saka na yung ibang mga bagay."

Therese is now a known designer and model not just here in Japan but especially in America. Dahil nga doon siya nag-aral ay doon siya unang sumikat. After establishing her own fashion house there, naisipan niyang palawakin ito sa Asia, kabilang na doon ang Pilipinas, Korea and Japan. So bale, bigtime na ang reyna. She holds the title of "Fashionista Queen" at the moment.

Pero tulad ng dati, siya pa rin naman ang stylist ko. Sabi sainyo eh, reyna ang nagsisilbi sa Diyosa.

"...so kailangan mo ulit ng model para doon sa new book cover? Okay I can arrange that with someone. And about your dress on this opening event, is it alright if we go with that fitted blua silk dress?"

"Ikaw bahala, your the genius in that area," I said while sipping my iced tea.

"Well, okay. No more objections I guess..." I took a bite of my steak habang tiningnan niya ako ulit ng isang weird look.

"What?" Napabuntunghininga naman siya at uminom ng tubig. May problema ba siya?

"Alam ko ang dahilan kung bakit tayo may meeting na tayong dalawa lang at pinaalis mo pa ang secretary mo. Just spill, nakakainis kang tingnan, akala mo naman kung masyadong mabait."

I laughed.

"Alright, alright, I'll spill. How are the phonies?" I asked habang nakangiti pero kitang-kita sa mga mata ko ang mainit na galit na nagbabaga at gustong pumatay. Pero ayaw ko pang maging kriminal, so I guess emotional torture is the best.

"Wala akong ibang maibabalita sa'yo ngayon, they're all the same. Mayaman, arogante at well, good looking. Same old, same old."

Napatango ako. So mukhang masaya na nga ang mga taong yon. They're very successful after all.

Sa nakalipas na mga taon ay nagkalap ako ng mga impormasyon galing sa kaibigan ni Therese na isang private investigator, and I was shocked to know a lot of things.

Sobra pala talaga ang pagkabaliw ng Stephanie-ing yon. Nakakatawa kasi para lang siyang isang bata na hindi binigyan ng lollipop. Seeking for attention kaya nagmamaktol at sobrang pasaway. Kailangan niya talaga ng disiplina, I think I'll suite the job of being her baby sitter!

Marami akong nalaman mula sa nakaraan.

Una, the friendship was all fake. Hindi na rin naman nakakabigla. Wala na yon, I already knew about that.

Ikalawa, siya ang tumulak sa akin sa pool. Ang galing diba? Tinawag niyang pasaway yung mga taong nasa party kasi sobrang malilikot, siya lang naman pala ang may kasalanan.

Ikatlo, she asked someone to hit me with that volleyball. Ang saya diba?

At ikaapat, she was the reason why I fell off the boat. Yung akala kung langgam, karayom pala mula sa babaeng nawalan na ata ng konsensya. Konti na lang ang puwede na siyang maging isang mamamatay tao.

Well, mamamatay tao ngayp siya. Pinatay niya ang dalawang taong naging masaya sa piling lalaking minamahal niya.

Right now, sikat na ang ahas. I don't know how she did it pero isang sikat na actress na sa Pinas ang Stephanie Clifford na nakilala ko noong highschool. Bagay nga naman sa kaniya, masyadong mapagpanggap. Plastic na nga, ahas pa.

So ano siya ngayon? Yung matingkad na toy snake na pinaglalaruan ni Akira noon? Ako kaya ang maglaro sa kaniya, siguro masaya yon diba?

"So what now? Alam kong may binabalak ka naman." Iba pa rin ang mga tingin na ibinibigay sa akin ni Therese. Alam niya kasi kung anong klaseng tao ako kapag nagagalit at napupuno na, natikman na niya yon dati eh. Ang kaso nga lang ay mild pa lang yon dahil hindi niya naman ako nagagawang saktan ng pisikalan, pero ibang usapan na ngayon.

"We're going back, and sasama ka sa akin."

Napatayo siya dahil sa gulat. "What?! No way!"

"Uh, yes way. Sa susunod na Linggo ay kakailanganin kong bumalik sa Pilipinas para sa darating na opening ng bagong branch ng publishing house namin, yun yung opening na inaasikaso and ginagawan mo ngayon ng damit. Isa pa, filming na rin ng libro ko and they need me para sa mga opinions. They don't really need me on a personal basis but I'll still go."

Napailing si Therese ng kaniyang ulo and I rolled my eyes for the second time.

"Oh come one Therese, gusto mo rin namang makita yung boyfriend mo diba?" I smirked. I hit a nerve once again.

"For the last time Laylah, hindi ko boyfriend ang tukmol na yon!!!" Tinakpan ko ang aking mga tainga dahil sa lakas ng sigaw niya.

"Can you please shut up! Ang ingay mo! And dont ever call me that again!"

She pouted and crossed her arms over her chest. "Hmph, it's your fault!"

"We're going and that's final, no more buts!"

Tumango naman siya bilang sagot at dahan-dahang umupo. Tahimik niyang kinain ang vegetable salad sa kaniyang plato na para bang isang batang nagtatampo. Dealing with this childish Therese is so bothersome.

Pero di bale, nakahanda na ang lahat.

Maghintay ka lang Stephanie, parating na ang baby sister mo. Just a little bit longer.

Oh, and Bryan, ihanda mo na ang puso mo.

~~*~~
Translation:
Ohayou gozaimasu Yuki-san (Goodmorning Miss Yuki)

~ao_hime😘💙~