Dating Frost Fajardo | Fin

Chapter 35

#DFF

"Saan ka na naman pupunta?" I rolled eyes. Ang paki-elamero nitong si Zendro. Nakakairita na.

"You know what? It's none of your business." I said. Before I left him.

Zendro is like our dad. Ang tanong. Kaya ayokong umuuwi sila ng pilipinas. Wala na silang ginawa kung hindi mag-tanong. Nakakasawa lang...

Anyways. I was planning to visit Rupert on his taping. Gusto ko lang ma-klaro iyong na sa utak ko.

Hindi talaga ako mapakali. Ayokong maging manhid. Alam ko... alam ko talaga na tama ang kutob ko.

So here I am...

Alam ko na mali na magpunta ako sa taping niya kasi baka may paparazzi, baka mabato pa ako ng tanong kung bakit halos wala na ako sa showbiz world for a long time. Siyempre I'll do a move na hindi ako mapapansin.

I parked my car malayo-layo sa area. Napansin kong tapos na silang mag-shoot. I guess for the scene. Break, so I dialed his number.

"Come on, pick it up."

After three rings sinagot na niya.

"Yeah,"

"Can we talk?"

"About what?"

Hindi kasi talaga ako sanay na iniiwasan niya ako. He's one my friend. Ayoko lang ng may ganitong issue.

"Why are you avoiding me?" I asked.

"I wasn't avoiding you, Zen. Busy lang ako." hah. Talaga lang huh?

"Really? Kung 'di mo ako iniiwasan? Meet me, I was here. Malapit lang ako. "

Silence...

Nilayo ko pa iyong phone ko. Hindi pa naman niya binaba.

"Rup----"

"Okay," then he drop the call. Maya-maya nakita ko na siya. Parang hinahanap niya ako so bumisina ako.

"I told you, I wasn't avoiding you." sabi niya pagkapasok niya sa kotse.

Pero 'di ako convinced.

"Yes you are, Rupert."

Nagbuntong hininga siya saka tumingin sa akin.

Okay... medyo awkward.

"I was really avoiding you,"

"Bakit?"

Hindi niya ako kaagad sinagot. Nanahimik lang siya. Kaya hinayaan ko.

"Bakit? Gusto na kita, pero 'di pwede. May usapan kaming magka-kaibigan. Walan---" I slap him. Oo. Sinampal ko siya pero 'di kalakasan.

"You shouldn't fall for me, Rupert."

"I know... pero mahirap, nung mga panahong nasasaktan ka 'di kita matiis. I want to wipe your tears away, I want to take care of you, but I couldn't."

Nagbuntong hininga ako. I feel so sorry for him.

"Sabi ko na nga ba may dahilan kung bakit ka umiiwas,"

"If I didn't avoid you, baka agawin lang kita kay Frost," nagulat ako sa narinig ko mula sa kaniya...

"You wouldn't do that."

"Kaya ko, kaya please lang... layuan mo muna ako. Ayokong makasira ng relasyon." and he went out of my car.

Ako? Tulala at halos laglag ang panga. I didn't know... bakit ganun si Rupert? My God! 'Di ko pa nga yata sila kilala ng husto.

I went home after that. Hindi ko na rin inisip. At mabuti na lang na lumayo ako. Ayoko ng ulitin. Baka mangyari na naman... baka ngayon? Sa kaibigan naman. And hell ayoko. Tama na iyong nangyari between Troy, Frost and I.

Nakakaloka.

Nakipaglaro ako kay baby Zy, at pagkatapos nakatulog din siya. I went downstair at nagpunta sa mini bar para uminom.

Naiinis ako. Kung hindi talaga dahil kay Keira okay lang sana ang lahat. But she ruined everything... 'di ko alam at wala akong paki kung nasaan siya. Sana 'di na siya magpakita.

I feel bad for her baby. Kawawang musmos. Pinatay siya ng sarili niyang nanay. She was crazy. Sa sobrang desperada niya. Gumawa lang siya ng pagsisisihan niya...

Ayokong sabihin 'to pero. Dapat siya na lang. May nawalang buhay at may muntik pang wala ng dahil sa katangahan niya. I really don't like her eversince. 'Di ako natutuwa. Anak lang siya sa labas pero ang hilig niyang ipagsisiksikan ang sarili niya.

She was pain in my head.

Naabala ang pag-inom ko ng magsulputan ang maids sa harap ko.

"Bakit?"

"May nanggugulo po sa labas, iyong kapatid niyo po." I stood up and went outside.

Naabutan kong nagwawala si Keira sa may gate at pilit na kumakawala sa mga security guards.

"What the hell are you doing here?"

"Where's Frost? Bakit wala na siya sa hospital? Saan mo siya dinala?"

Napa-iling ako. I told him not to show her thick face again. But she did it again.

"Why would I tell you?"

"Bitawan mo nga ako!" hah. Kapal talaga mg mukha niya.

"Saan mo dinala si Frost?" I told the security guards na palabasin siya. Nasubsob pa siya ng dahil sa kaartehan niya.

"You wouldn't see him again, Keira. Pwede ba? Kung ayaw mong ipakulong kita? Better to get off your ass out of here,"

Pero nagwala lang siya lalo. "I'll find him, Zendrea. Kukunin ko siya,"

I just made a face. Whatever. Baliw na siya.

"Umalis ka na, dumiretso ka na sa mental ha?" inis na inis niyang pinaharurot ang kotse niya. Tinawagan ko rin yung security sa may gate ng village para i-ban na siyang makapasok.

She was insane. Baka mamaya patayin niya na lang kami bigla.

And what? Kukunin? Hindi ba dapat ako ang may kuhain. I give her a chance but she just wasted it.

Hindi ako santa para pagbigyan siya ulit. Ayoko na. It's not my fault anymore. Sinayang niya lang ang pagiging mabait ko. Now, it's my turn.

Ibabalik ko na kung ano ang sa akin. Kukunin ko na ang para sa akin. I'll never let her get what she wants. Kung kailangang maging masama ako? Gagawin ko.

I'm not born to be a loser. At wala sa bokabularyo ni Zendrea ang salitang talo.

'Di na ako magpapaubaya. Wala ng magpapaubaya this time.

I'll make him mine again. I'll make Frost Fajardo mine again...