Dating Frost Fajardo | Fin

Chapter 20

#DFF20

The past few days, tulala lang ako. Hindi rin muna ako uma-attend ng taping or shooting. Pinasabi ko nalang na masama ang pakiramdam ko.

After what happen in my unit last saturday? Hindi ko alam kung paano ko pa haharapin si Troy. Gusto kong humingi ng tawad, I know he can't forgive me, and I understand that. Gusto ko lang naman sabihin lahat-lahat sa kaniya, to clarify things. Ako ang may kasalanan. Not Troy, Not even Frost. Involve lang sila, but It's my fault.

Hindi ko rin kinakausap si Frost, I just need space, for the meantime.

Nakapagdesisyon na ako, I will talk to Troy, whether he like it or not. I quickly take a bath and drive myself to his condo.

Halos magdasal na ako sa lahat ng santo n'ung nasa tapat na ako ng unit niya. Hoping that he didn't change his passkey. Alam ko naman kasing hindi niya ako kakausapin o papansinin man lang.

But he really need this, he really need my explanation and reasons.

"Thank god," I said. Salamat at hindi pa niya naisipang magpalit. But when I enter his unit, pagpasok ko palang sobrang makalat na, marami ring basag na gamit.

I shut my eyes. Look what you did to him. Said in the back of my mind.

Nakita ko kaagad siya sa bukas niyang kwarto. Alam kong ang tanga ko, kasi nagpunta ako dito. I know the he might kill me, or do something. But he's Troy. Kilala ko siya.

"Troy...."

"Get out of here,"

No. Kailangan mag-usap kami. Kailangan linawin ko na lahat. No matter what happens, hinding-hindi ako aalis. Hangga't hindi ko nasasabi lahat ng gusto kong sabihin.

"Listen to me, Troy. Pl-----"

"Listen? Are you stupid, Zendrea? Pakikinggan pa ba kita matapos ko kayong makita? Gagawin mo pa ba akong tanga? Ginago mo na nga, e. Gagawin mo pa ako ngayong tanga? Hah! Don't, please." Lumapit ako kay Troy, kung gusto niya akong saktan? Fine. I'll let him, because I deserve it, for what I did to him. I fool him, I lied and I cheated.

Hinawakan ko 'yung kamay niya, pero iniwas niya lang. I sighed.

"I'm sorry, Troy." I started. "I know, you don't want to hear it from me, but I know I'm obligue to explain this things to you."

"Shut up, Zendrea. Freaking shut your mouth!" Hindi ako nagpatinag sa sigaw niya. Kahit naatatakot na ako. Nakita kong namumuti na 'yung kamay niya. Nagpipigil lang siya, he wants to hurt me.

"Troy, pakinggan mo ako. Please." Alam kong sarado ang tainga niya para makinig, pero hindi naman 'yun dahilan para hindi ko aminin 'yung totoo. I fall out of love. And it was true, because I let myself.

"Wala akong panahon, Zendrea. Umalis ka nalang kung ayaw mong masaktan lang kita." Pero wala akong paki.

Nasasaktan rin akong makitang nagkakaganiyan si Troy. Kasalanan ko talaga ng lahat ng 'to. Kung sana, kung sana lang hindi ako nagpadala kay Frost. Maayos pa kami.

"Then hurt me, if you want. I deserve it. I cheated, I lied, sorry for everything that I've done, pinagsisihan ko naman,"

Napapikit nalang ako ng mahigpit niyang hawakan 'yung magkabilang braso ko.

"I want to hurt you, but you know I can't! Sisi? Mukhang hindi, nag-enjoy ka pa nga habang nasa ibabaw ka ng kapatid ko? Nagsisi ka sa lagay na 'yun?" Nasaktan ako sa sinabi niya.

Alam ko, kung ako ang nasa sitwasyon niya. Mas triple pa yata ang sakit na mararamdaman ko, ang makita 'yung girlfriend mo na may ginagawang milagro kasama ang kapatid mo, habang wala ka o kaya nakatalikod ka? Who wouldn't be hurt? Kahit sino naman ang malagay sa sitwasyon na 'yun, isa lang ang mararamdaman.

"I was, Troy. Kinakain rin naman ako konsensya ko, but what can I do? I love your brother." Nagulat ako ng ihagis niya lahat ng gamit na nadampot niya sa loob ng kwarto.

"So, you love my brother? Kailan pa, Zendrea? Kailan mo pa ako sinimulang gaguhin?!" I looked away.

"Matagal na," Minura niya ako. Muntik na rin niya akong matamaan ng lamp shade.

"Tangina! Hindi ka ba man lang nakonsensya? Hindi mo ba binalak na makipag break?" Tumayo ako.

"Binalak ko, Troy. Ayoko naman na kasing patagalin pa, but whenever I try to break up with you on that day, lagi nalang may nangyayari. I tried my best, n'ung araw na sinurprise mo ako, our anniversary. Dapat makikipagbreak na ako, but I can't. Ginulat mo ako sa g----" He cut me off.

"Ang gago ko! Kaya pala umiiyak ka n'un? Tapos paulit-ulit ka pang nag-sorry. Ang galing mo talagang artista, Zendrea. Wow." Masakit 'yung mga sinasabi niya, pero hindi lang triple ang sakit na nararamdaman niya sa mga naririnig niya mula sa'kin. Alam kong mas grabe 'yun.

"Tangina!" Nagulat ako ng hilahin niya ako palabas ng kwarto saka itinulak sa may living area.

"Umalis ka na bago pa magdilim ang paligid ko. I don't want to hurt you, Zendrea. Kaya umalis ka na!" I shooked my head.

"Patapusin mo muna ako, please." Sinabunutan na ni Troy ang sarili niyang buhok. Nagtitimpi lang talaga siya. I'm sorry, Troy.

"Minahal mo ba talaga ako?" Pain is the thing that I see in his eyes.

"Yes, minahal kita Troy. But I fall out of love, mahal ko na si Frost. I'm sorry," Ayoko ng magsinungaling, he needs to the truth.

"Ang bobo ko, ang tanga ko! Bakit ba nagpakatanga ako sa'yo, Zendrea. Tangina, nagmahal lang ako. Minahal lang kita. Pero puta, hindi ko alam na 'yung pagmamahal ko ang papatay sa'kin. Damn! Zendrea, I hate you for doing this things to me." Lumapit ako sa kaniya, I cupped his face.

"I'm so sorry Troy, but believe me, ginawa ko naman ang lahat. Iniwasan ko siya, but hell I can't. Troy, you doesn't deserve this, I'm sorry. Hindi dapat kita sinaktan ng ganito," Damn! Nasaktan ako lalo ng umiyak si Troy. Gosh! Iniwas ko 'yung tingin ko, naiiyak ako. Nahahawa ako sa pag-iyak ni Troy. Urgh! Ano ba 'tong nagawa ko sa kaniya?

Napaupo na siya sa sahig. Tumingala nalang ako para hindi maiyak at tumulo ang luha ko. Damn! Pero hindi ko napigilan, naawa ako kay Troy. He was crying, for fuck sake. Ang sakit marinig ng iyak niya.

Gusto kong patayin ang sarili ko. Kaya takot ako, kasi ayoko ng ganito. Hindi ko kakayanin once I saw him in this kind of... Ah shit!

I hugged him, I think he need this. Ito naman na 'yung huli. He can't forgive me. Alam ko 'yun. I know this will happen, alam ko naman 'yung magiging consequence ng ginawa ko.

"Please Troy, tama na." Para kaming tangang dalawa na umiiyak ngayon. Shit!

"Minahal lang naman kita," I wipe his tears. Kaya ayokong makipagbreak sa kaniya, pero hindi na pwede. Kailan ko na talagang gawin 'to.

Tama na nasaktan ko siya, tama na pina-iyak ko siya, tama na, na pinagmukha ko siyang tanga.

"Troy, minahal kita. Hindi ka nagkulang. Ako ang nagkulang. I'm really really sorry, pero hindi ko na talaga kakayanin, pati narin ng konsensya ko. Tama na 'yung isang beses, Troy." I faked a smile. Hindi ko kayang ngumiti ng totoo. He was hurt, sobra ko siyang sinaktan.

"Zendrea, please..." I shooked my head.

"This is for your good, Troy. I'm ending this relationship, sorry, but I'm breaking up with you." Tumayo ako sa nag-umpisa ng naglakad.

Niyakap niya ako. "Troy, please."

Tinanggal ko 'yung kamay niya. "Please, Zendrea. Hindi ko kaya, don't... I can accept that you cheated on me, but not this..."

So, kahit nasaktan ko na siya, okay lang? Kahit niloko ko siya? Pero mali 'yun, that's so stupid.

I once again looked at him. "I'm just doing the right thing, Troy. Hanggang dito nalang tayo, we can't continue our realtionship. We're over." And sometimes, words can break a person.