Dating Frost Fajardo | Fin

Chapter 26

#DFF26

I was about to leave him inside the restroom but he grabbed my arm.

"What?" I said. Annoyed.

"Anong ibig sabihin nito." I rolled my eyes. Anong anong ibig sabihin niya? I don't get him.

"I don't know what are you talking about, bitawan mo nga ako." But instead of letting my arm go, mas hinigpitan niya pa ang pagkakahawak sa braso ko.

"Nasasaktan na ako, Frost." Hindi ako nagbibiro.

"What is the meanin----"

"ANO BA KASING GUSTO MO!?" Sa inis ko, hindi ko na kinaya at napasigaw na ako.

May kinuha siya sa bulsa ng pants niya saka tinapat sa mukha ko. Nagulat ako, damn!

"You left it inside my car, you're pregnant?" Tinitigan ko lang siya. Ang pabaya ko talaga sa gamit ko! Of all things na maiiwan ko pa sa loob ng kotse niya 'yung ultrasound pictures pa.

Hinablot ko sa kamay niya 'yung ultrasound pictures. "So, what?" Damn. Nauubusan ako ng sasabihin. Wala talagang mga matinong salita ang gustong lumabas sa bibig ko.

"Sa'kin ba 'yan?" Hah! Talagang nagtanong pa siya kung sa kaniya 'to? Great.

"I need to go," I said. I turn my back pero hinatak niya ulit ako, ngayon sa balikat niya na ako hawak.

"Zendrea." Naiiyak na naman ako. For petes sake! Bakit ba tuwing kaharap ko siya ganito nalang lagi.

"Please, Frost. Ayoko na, bitawan mo na ako."

"Zendrea, bakit ba gustong-gusto mong bitawan kita? You know how much I love you, but you're provoking me t---shit!" Sinipa niya 'yung isa sa mga pinto ng cubicle.

"Nasasaktan lang kasi ako, everytime I see you, everytime I remember what yo----I don't know, Frost. Mahal naman natin 'yung isa't-isa pero nagkakasakitan na kasi tayo, ayokong araw-araw na magiging routine nalang natin 'yun." Pinunasan niya 'yung luha ko. Gosh. Bakit ba kasi siya pa ang minahal ko, lahat naging komplikado na sa buhay ko, n'ung bigla nalang siyang nanggulo.

"I'm sorry, If I hurt you, Zendrea. But believe me. Ayokong saktan ka." But you did.

I looked away, ayokong tumingin sa kaniya. "Tell me, sa'kin ba 'yan?" Napangiwi ako.

"You know that you're the only one, Frost. I never do that thing with other guys. Kahit kay Troy, you're my first. Then you'll ask me if the baby is yours? Fuck you!" Ang kapal talaga ng mukha niya. Dalawa pa talaga kaming binuntis niya.

"Kahit wala ka sa buhay namin, okay lang. My child, don't need a freaking jerk dad, Frost." Alam kong nasaktan siya, pero mas lalo ako.

"Zendrea, don't be like this, please..." Hinawi ko 'yung kamay niya.

"Ayoko na, Frost. You have given me a lot of heartaches. I recieved too much," He cupped my face.

"Kahit ano, 'wag lang 'to, Zendrea." Kahit ano?

"Then be gone, mawala ka na sana sa paningin ko. Your existence."

Damn. "Is that what you want?"

"Yes." The moment I say yes? Is the thing that I regret most in my life. Kasi alam kong hindi naman totoo 'yun, alam ko na sa loob-loob ko? Na hindi ang dapat na sinagot ko.

Mababaliw na yata ako. Ilang araw na akong nakakulong sa kwarto. Hindi rin muna ako nagpapapunta ng kahit sino sa bahay ko. I just need time para marealize ko lahat, as in lahat-lahat.

I was itching to dial his number, pero sabi ko nga. Mawala na siya sa paningin ko. I went down to the kitchen, to check kung may pwede kaming kainin ng baby ko. But the moment I open the fridge, hell na disappoint lang ako.

I don't know how to cook, kung umuwi ako sa mansion? Mom and dad came back to US, so it means si Zendro, ang nasa mansion? Malamang si Keira nas----nevermind.

"No, Oh hello, Zen." I rolled my eyes. May kausap pa yata 'tong big bro ko.

"Where are you?" Naririnig kong maingay, I glance at my wristwatch. Past 12 na, dapat lunch na niya.

"Office, sissy. Why?" I sighed. By the way. I know, I mention him last time. He has his own company and he is the CEO.

"I just need you, now. Kuya."

"Text me the place, Zendrea. Hintayin mo 'ko, alright."

I say yes then after the line went off.
I waited for Zendro, kanina pa talaga ako nagugutom. And I badly need someone, para makausap. Baka mabaliw ako at maging kawawa naman ang anak ko.

"Lumipat ka ng bahay, I thought your in the condo?" I immediately open the boxes, n'ung maibaba niya. Damn. He really knows, kung ano ang mga gusto kong pagkain.

"Seriously? Hindi ka ba kumain ng isang buwan at ganiyan ka kagutom?" I shrugged my shoulder.

"I'm damn hungry, Zendro. Hindi lang ako ang gutom, dalawa kami." I said. Pagkatapos pumunta ako sa kitchen para kumuha ng plate and fork.

"What do you mean, na dalawa kami?" Kinuha ko sa ilalim ng mini table ko 'yung ultrasound pictures ng baby ko.

"What!? Buntis ka?" I showed a small smile to him.

"Shit! Sino ang ama?" I don't know bakit bigla nalang naiiyak ako. Binaba ko 'yung plato ko.

"Si Frost," And after, a bunch of tears fell down on my cheeks.

Damn! Ang sakit parin, I love Frost. Pero kasi hangga't alam kong si Keira, nandiyan. Hindi kami matatahimik, lalo na't buntis rin siya.

"Siya rin ba 'yung nakabuntis kay Keira? Damn. Nakita ko sila last day sa mall." Mapakla akong ngumiti. Pinipiga 'yung puso ko sa narinig ko.

"Zendro, gusto kong lumayo rito. Ang sakit-sakit na talaga. Akala ko kapag lumayo ako, makakalimutan ko siya. I tried my best, pero hindi ko kaya." He hugged me. Nabawasan 'yung sama ng loob ko, kahit papaano.

"You just need time, Zendrea. Hindi mo kailangang madaliin," But damn! Ayaw ko siyang kalimutan, my heart doesn't want to forget him.

"Zendro, natapos namin 'yung issue kay Troy, but when Keira enter the picture, mas gumulo. Lalo na n'ung malaman kong, tangina. Buntis siya." He wipe my tears and after ginulo niya 'yung buhok ko.

"Truth be told, nakausap ko si Frost. Nasapak ko nga si gago, nang malaman ko 'yung nangyari. Sissy, mahal ka ng gagong 'yun." I smiled. Alam ko, pero kasi....

"Mahal mo si Frost, diba?" I nodded my head.

"Then you should do the right thing, Zendrea. Ikaw ang mahal niya, hindi si Keira. May responsibilidad lang siya but it doesn't mea----shit! Bakit umiiyak ka na naman?" Bigla tuloy siyang nataranta.

"Pero sinabi kong mawala na siya, ang sakit kasi. The hell. This is the very first time that I recieved too much pain, kuya." Pinantayan niya ako.

"Because it's part of love, sissy. Alam nating dalawa na mahal niyo naman ang isa't-isa. He just did a mistake, pero hindi niya naman ginusto." Hindi niya ba talaga ginusto? Lalo naman ako.

"Now, enough to the drama. Hindi ako sanay. Mas mabuti 'yung tinatarayan at inaaway mo 'ko. Kaysa sa umiiyak ka." I kissed Zendro's cheeks and mouthed thank you.

Bahala na. The thing that I know is, kailangan ko siya, namin. I realized how much important Frost in my life. Hindi ko pala talaga kayang mawala siya.