Dating Frost Fajardo | Fin

Chapter 30

#DFF30

"Get out,"

"This is your favorite right, queen?" I sighed. Ayoko na. Now he's here insisting us to be back together. What for?

Sira na kami. Matagal na. Kaya pa bang ibalik? Hindi na. I'm tired. I'm fucking tired. There's no use if we'll be together. He can hurt me again. I can say. Kaya tama na.
Nakakapagod na ng sobra. Kung siya hindi pa pagod sa sitwasyon namin, then bahala siya. Basta ako I just want a peace of mind. Gusto ko na munang mawalan ng koneksyon sa kaniya. Everything was too tiring.

I thought I can wait but damn I reached my limits. Hindi naman ako tanga. I wasn't born to be stupid. Ayoko na. I once become stupid and that's enough.

"Just leave, Frost,"

Lumapit siya saka hinawakan ang kamay ko.

Pinapahirapan niya lang ang sarili niya.

"Zendrea, please stop acting like this." Tinanggal ko ang kamay niya.

"It wasn't acting, Frost. Totoo 'to. Bakit ba bumalik ka pa? I told you that we're over. So what are you doing here?"

"No, Zendrea. Hindi pa tayo tapos. You're just saying that thing because you're mad. I kno----."

"You know nothing. So shut up! Yes, I'm mad. Galit ako sa'yo kasi pinabayaan mo ako... you ignore me. Masakit Frost. Lalo na nung nasa hospital tayo. You pretend that you didn't see me? Naghintay ako Frost ng tawag mo... ng text mo. But you didn't do anything. Wala kang paramdam pagkatapos mong gawin yun."

Hahawakan niya sana ako. "No. Don't touch me. Umalis ka na, please..."

"Zendrea,"

"Please, Frost! Umalis ka nalang!" I shouted pero bigla akong naiyak ng sumakit ang tiyan ko.

God, my baby.

"Damn."

"Frost, ang sakit ng tiyan ko." Kumapit ako sa braso niya. Oh gosh. Ang sakit ng tiyan ko.

"I'll bring you to the hospital, Zendrea. Shit." Binuhat niya ako and went to his car immediately.

"Oras na may mangyaring masama sa baby ko, Frost. Sisisihin kita kahit ikaw pa ang daddy niya. Damn you!" Hindi ko alam kung paano ko pang nagawang takutin siya kahit namimilipit na ako sa sakit ng tiyan ko.

Baby, please be strong.

"The baby was fine. You don't need to worry," I feel relief. Thank god! At walang nangyaring masama. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag may nangyaring masama sa baby ko.

The doctor just give some instructions and after he left.

"You can leave now."

"How can I leave you kung ganiyan."

"Paano naman ang Keira mo? Baka hinahanap ka na nun," I said. Saka humiga sa kabilang direction.

Why he was always making things hard for me, for us.

"You need me,"

"Not anymore."

Narinig kong nagbuntong hininga siya. Matigas ang ulo ko. Kapag sinabi ko sinabi ko. Sawang-sawa na talaga ako sa sitwasyon namin. Who wouldn't. Ang tanggapin ngang nabuntis niya din ang kapatid mo ay isang malaking katangahan. Ito pa?

"Okay. What do you want?" Bumangon ako sa pagkakahiga saka siya tinitigan ng diretso sa mata.

"Mawala ka na sa buhay ko, habang buhay."

I know it hurts him. Pero ayoko na talaga. In the very beginning everything is so painful.

"Is that you really want?"

"Oo."

He smiled. A fake one. Damn. Masakit pero ayoko na talaga. Malabo na maayos pa namin ang gusot. Sirang-sira na kami.

Akala ko aalis na siya. Pero mas nagulat ako ng yakapin niya ako ng mahigpit. I didn't move.

"I'm sorry if I hurt you, I'm sorry for giving you a pain. I love you. That will never be change, if you want this? I'll do this for you. For your happiness my, queen. Because I'll do everything for you as long as I can." And I feel him kiss the top of my head.

I guess. This is the most painful part.

Lumuwag na ang yakap niya. He turn his back and started walking.

I cried when he left. Naiiyak ako, okay naman na sana. Pero ganun talaga. May mga bagay na mahirap ibalik sa dati. I know, I really know. Ayokong umalis si Frost. Ayokong iwan niya ako. Pero kung... hindi. Pagod na ako. Mas mabuti pang mag-umpisa na akong kalimutan siya.

The faster I accept everything? The faster I can move on.

Nakalabas na rin ako sa hospital after and then I went home. I feel empty. Pero makakabangon rin ako sa lahat ng 'to. Everything will be back again.

I just need to erase and delete some memories. It's for my good.

The next, next month. Kabuwanan ko na. Naghahanda na ako. Zendro is here in my house. Ang sabi niya bumalik na ako sa mansion but I refuse it.

"I'll be here later. Mabilis lang 'to. Just call me if something happen, okay?"

"Yes, Zendro. You better go. Baka ma-late ka." I told him.

"Ah yeah. Call me, okay?" My big bro is really... whatever. Basta ang OA niya lang.

I wave my hands at pagkatapos hinintay kong mawala sa paningin ko ang sasakyan niya. Papasok na sana ako sa loob ng bahay pero may humintong sasakyan sa harap ng gate at bumababa si Keira.

I frown. What the hell are she doing here?

"Look at him." Mas lalong nangunot ang noo ko.

"Halika, tingnan mo si Frost," Lumabas ako ng kaunti sa gate. Natutulog si Frost. Anong gagawin ko? At nakuha niya pang magmaneho sa lagay niyang 'yan? Sa laki ng umbok ng tiyan niya? Wow. I must give her an award.

"So?"

She slapped me. Nabigla ako dun.

"Ano bang problema mo? Pinabayaan ko na siya sa'yo. What else do you want?"

"Pinabayaan mo nga siya sa'kin. Pero lagi siyang uuwing lasing. I can't talk to him. Palagi siyang tahimik. Minsan umiiyak. He's physically mine but his mind and heart. Still yours, bitch." Ano bang pinagsasabi niya?

"So anong pinalalabas mo?"

"Bakit hindi ka pa mamatay? You're hurting Frost so much." Hindi ko na kasalanan pa 'yun.

"You're wasting your time, Keira."

"Galit ako sa'yo. Galit ako sa'yo dahil nagiging masama ako kay Dad. Galit ako sa'yo kasi si Zendro inagaw mo. Pati ang lalaking mahal ko inagaw mo. Mang-aagaw ka!"

I shooked my head. Baliw. Baliw na nga siya.

"Hindi ko kasalanan kung ako ang pinili nila. Well, why would they chose you in the first place?"

"Hah. Ang sabihin mo mang-aagaw ka. Nang dahil sa'yo hindi ako matutunang mahalin ni Frost!" Kawawa ang magiging anak niya.

"It's not my fault, Keira. 'Wag mo kasing ipilit kung ayaw. Nagmumukha ka lang tanga. Desperada." Nasalag ko ang kamay niya na dapat ipang-sasampal niya.

Mapapaanak ako sa kaniya ng 'di oras.

"Kung hindi lang din naman ako mamahalin ni Frost? Might as well we die together," natatawa ako. Bakit niya sa'kin isisisi ang bagay na 'yun? Stupid and insane woman.

Napailing nalang ako. Akala mo hindi niya kabuwanan. Nakuha pang sumugod dito at manakot.

See. How desperate person she is? Love, can make a person desperate. That's why... I hate love. Nakakasira ng ulo..