ကြၽန္မ - " ကိုယ့္ရဲ႕ ဘဝလက္တြဲေဖာ္လိုမ်ိဳး ခ်စ္တာ..."

သန္႔ - " မမကို စ ရတာ မတန္လိုက္တာ... လမ္းၾကံဳ ရည္းစားစကားပါ အေျပာခံေနရတယ္..."

ကြၽန္မ - " လမ္းၾကံဳလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးကြယ္..."

ကြၽန္မ - " ေျပာခ်င္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ... မေျပာရဲလို႔..."

သန္႔ - " အင္း... သိပါတယ္... "

ကြၽန္မ - " ညီမေလးက သိေနခဲ့တာလား... "

သန္႔ - " အင္း... မသိဘဲ ဘယ္ေနမလဲ... အသန္႔ေလးမွာလည္း ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသား ပါပါတယ္..."

သန္႔ - " မမနဲ႔ အသန္႔ေလး စမခင္ ခင္ကတည္းက အသန္႔ေလးက မမကို သေဘာက်ေနခဲ့တာ... မမက လံုးဝ အသန္႔ေလးရဲ႕ ideal type ပဲ... "

သန္႔ - " အသန္႔ေလး ျပန္ေရာက္ေတာ့ မမကားေပၚက ဆင္းသြားတာကို မခံစားႏိုင္လို႔ မ်က္လံုးမွိတ္ထားခဲ့ရတယ္... အဲ့ေန႔ကလည္းေလ ခြဲရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ တစ္ေနကုန္ အဆင္မေျပခဲ႔ဘူး..."

သန္႔ - " မမကို ေမ့ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ မရခဲ့ဘူး... အဲ့ဒါေၾကာင့္ အသန္႔ေလး မမကို ျပန္ဆက္သြယ္ခဲ့တာ..."

ကြၽန္မ - " တကယ္ေျပာတာလားဟင္... ညီမေလး..."

သန္႔ - " အသန္႔ေလးက စတတ္ ေနာက္တတ္ေပမယ့္ ဒီလို ကိစၥ က ေနာက္စရာလား... အင္း... မမက ေနာက္တယ္ ထင္ေနလည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ... ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ... "

ကြၽန္မ - " မဟုတ္ဘူးေလ... မႀကီးက ဒီအတိုင္း... စကားအျဖစ္ ေျပာလိုက္တာ... "

သန္႔ - " မမကို ဝန္ခံစရာတစ္ခု ရိွတယ္ .... "

ကြၽန္မ - " အင္း... ေျပာေလ... "

သန္႔ - " က်ိဳက္ထီးရိုးမွာ တုန္းကေလ... မမအိပ္ေနတုန္း အသန္႔ေလး မမကိုု ခိုးနမ္းခဲ့ဖူးတယ္..."

ကြၽန္မ - " ဟင္... ဒါဆို အဲ့ေန႔က အိပ္မက္မက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ေပါ့ေနာ္..."

သန္႔ - " အိပ္မက္... ???"

ကြၽန္မ - " အဲ့ေန႔ညက မႀကီးရဲ႕ နွဖူးကို ညီမေလးက နမ္းသြားတယ္လို႔ အိပ္မက္ မက္ခဲ့တာ..."

The Rope (Own Creation)Where stories live. Discover now