Mind Games 3 : Lies

κάπου εκεί ψηλά... (Τέλος)

Πεντε μέρες αργότερα...

Άνοιξε τα βλέφαρα της . Κοίταξε από το παράθυρο και κατάλαβε πως είχε ξημερώσει. Ακόμα μια νύχτα πέρασε με εκείνη στο απόλυτο τίποτα... Ο Λαντον δεν βρήκε το θάρρος να της πει για το μωρό μα το έκανε η Ολιβια. Θέλησε να της ανοίξει τα μάτια μα δυστυχώς το μόνο που κατάφερε ήταν να της προκαλέσει σοκ. Να τη βυθίσει ακόμα πιο πολύ και να χαθεί... Κατέβασε τα πόδια από το κρεβάτι και βγάζοντας το νυχτικο της χώθηκε νωχελικά μέχρι το μπάνιο.

Τα μαλλιά μουσκεψαν, έφτασαν μακριά ως τα οπίσθιά της ,τα χέρια της απλώθηκαν στα κρύα πλακάκια και το κεφάλι έγειρε προς τα μπροστά...

Έψαχνε τη δύναμη... τη σωτηρία... Μέρες τώρα την κρατούσαν στα σκοτάδια και ο φόβος πως ο Κάσιεν ίσως είχε πεθάνει την έτρωγε από μέσα. Θέλησε να κρατηθεί για εκείνο το πλάσμα στα σπλάχνα της μα δεν έβλεπε φως...

Ούτε που κατάλαβε τη πόρτα πίσω της να ανοίγει... οι υδρατμοί είχαν γεμίσει το χώρο και εκείνη κλαψουριζε λυπημένη.

Έβγαλε τα ρούχα του και τα πέταξε στο πάτωμα. Περίμεναν να γίνει εντελώς καλά και αυτό έγινε με δική του παράκληση. Μαθαίνοντας όσα έγιναν στην έπαυλη ήθελε και ο ίδιος χρόνο να τα επεξεργαστεί. Εκτός αυτού το σώμα του ήθελε εξάσκηση στις κινήσεις. Σαν τελευταίο νέο, λίγο πριν βγει του ανακοίνωσαν πως θα έπρεπε να είναι προσεκτικός... του το έφεραν με το μαλακό για την εγκυμοσύνη.

Μικροί ήχοι έβγαιναν από τα χείλη της ... Ο Κάσιεν περπάτησε και μπαίνοντας ολόκληρος στο ντουζ άπλωσε τα χέρια πάνω στα δάχτυλα της και τα κλείδωσε. Εκείνη πετάχτηκε προς τα πίσω μα δε την άφησε να γυρίσει. Κόλλησε το κορμί του στο δικό της και απελευθερώνοντας το ένα του χέρι, την αγκάλιασε από τη κοιλιά.

"Άργησα;" της ψιθύρισε κι ακούγοντας τον, τραβήχτηκε απότομα, γύρισε και χώθηκε στην αγκαλιά του βγάζοντας από μέσα της όλο της το παράπονο...

Λίγα χρόνια αργότερα

"Ας τον πιάσει κάποιος για το Θεό!!!" Η Καταλινα ανασηκωσε το φόρεμα της τρέχοντας προς τη παραλία και φτάνοντας σταμάτησε λαχανιασμενη.

"Ίαν; Που κρύφτηκες πάλι;" ακούστηκε και ο Κάσιεν από πίσω.

"Νομίζω θα με αποτελειώσει..." Η Καταλινα του χαμογέλασε πλατιά...

"Ποτέ δεν θα το έκανα αυτό μαμά..." ακούστηκε το πιτσιρικι λυπημένο και βγήκε από τους βραχους που είχε για κρυψωνα. Ψηλό παιδί για τα έξι του χρόνια... μελαχρινό με ύφος που σκότωνε. Άγρια έντονα χαρακτηριστικά και δυνατές γωνίες...