Τα χέρια του κατέβηκαν στη μέση της. Την σήκωσε , την ακούμπησε πάνω στο καπό και φιλώντας την ασταμάτητα της αφαίρεσε τη μπλούζα.
"Λογκαν .. Δε το εχω ξανακάνει ..." του είπε χωρίς περιστροφές κρύβοντας τα στηθη της κι εκείνος πιάνοντας την από τα οπίσθιά τη τράβηξε και τη κόλλησε στο κορμί του.
"Αν και δε το περίμενα αυτό..." της ψιθύρισε, σκύβοντας στο λαιμό της "Δεν έχω σκοπό να σταματήσω από μόνος . Σταμάτησε με εσύ, ειδάλλως δεν θα υπάρχει επιλογή μετά...Σε κανένα τομέα Ιζαμπέλ... Όχι απλά στο σεξ..."
"Πώς μπορείς και το λες αυτο;" ρώτησε κατακόκκινη
"Ξέρω τι θέλω. Αυτό για μένα αρκεί..."
"Και τι θέλεις;" του είπε παίζοντας ελαφρώς με τη φωνή της.
"Νομίζω είναι ξεκάθαρο. Θέλω εσένα. Από τη κορυφή ως τα νύχια, είτε είσαι παρθένα είτε όχι. Είτε σε κυνηγούν είτε όχι... Δεν ειμαι από τους άντρες που παίζουν Ιζαμπέλ. Όχι πια..."
Σαν απάντηση σε όσα τις είπε, κατέβασε τα χέρια της αφήνοντας τα στήθη της να φανούν ξανά, έπιασε την άκρη από την μπλούζα του και τη σήκωσε προς τα πάνω. Ο Λογκαν μπορεί ουσιαστικά να ήταν ένας ξένος που εισέβαλλε στη ζωή της από το πουθενά μα ούτε η ίδια είχε το σθένος να αρνηθεί τη παρουσία του. Ποσο μάλλον την αύρα του που της έβγαζε μια αίσθηση προστασίας μα και εμπιστοσύνης.
"Χωρίς επιστροφή λοιπόν ..."ειπε αγγίζοντας το γυμνό του δέρμα
"Χωρίς μάτια μου.... Χωρίς..."
Ο Λογκαν τη πήρε αγκαλιά, γονάτισε λίγα μέτρα πιο μακριά και τη ξάπλωσε στην αμμουδιά. Με κινήσεις απαλές, κατευναζοντας τις άγριες ορμές του, της αφαίρεσε όσα ρούχα είχαν απομείνει πάνω της.
Άρχισε να αφήνει υγρά ρουφηχτα φιλιά στη κοιλιά της ενώ με τα χέρια του χάιδευε τις ελκυστικές της καμπύλες. Φτάνοντας πιο χαμηλά, ενιωσε τα μπούτια της να σφίγγουν.
"Χαλάρωσε και έχε μου εμπιστοσύνη..."αποκρίθηκε γλυφοντας τη γωνία που σχηματίζοταν ανάμεσα στο μπούτι και τη ευαίσθητη περιοχή της. Μόλις η γλώσσα του άγγιξε τα χείλη του αιδοίου της, η Ιζαμπέλ βογγηξε.
Έχωσε τα δάχτυλά της στην άμμο, το κορμί της κυρτωσε προς τα πίσω και κλείνοντας τα βλέφαρα ψέλλισε το όνομα του.
Εισχωρησε μέσα της τη γλώσσα του, κάνοντας μικρούς κύκλους ενώ σε κάθε αναστεναγμό της , η λίμπιντο του εκτοξευοταν ακόμα περισσότερο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Mind Games 3 : Lies
AdventureΗ μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο...
