Mind Games 3 : Lies

Θεία δίκη

"Οχι εδω... Παμε στη θαλασσα" την οδήγησε ακόμα πιο μακριά και κάθισαν κάτω. Οι φωνές είχαν εξασθενήσει μα δεν ήταν τοσο δυνατές.

"Αυτά που μάθαμε, ήταν απλά απίστευτα και φοβάμαι πως δεν θα έχουμε αίσιο τέλος" της είπε

"Τόσο άσχημα; Έχουμε αντέξει πολλά και θα αντέξουμε..."

"Θα αντέξουμε αλήθεια;" ρώτησε λυπημένος κι εκείνη έγειρε πάνω του.

"Φυσικά και θα αντέξουμε. Όσο είμαστε μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα..." θέλοντας να διώξει το λυγμό που απειλούσε να βγει ,προτίμησε να αλλάξει κουβέντα. Άρχισε να της εξηγεί όσα ανακάλυψαν κι εκείνη δε πίστευε στα αφτιά της. Της είπε πως θα σκότωναν τη Σκάρλετ το ξημέρωμα και φυσικά πως έστειλε πριν ξαπλώσει το Ράιαν, τον Μαικλ και τον Γκρέγκορ στον Βλαντιμίρ. Ο κύκλος έπρεπε να κλείσει...

Λίγη ώρα αργότερα οι φωνές σταμάτησαν.

"Λες να ζει;" χαριτολογησε με σκοτεινό τόνο η Καταλινα η οποία ξάπλωνε στα πόδια του και απολάμβαναν μαζί τη βραδυνή δροσιά.

"Έχω εμπιστοσύνη στο Κάσιεν. Θα το χειρίστηκε με το τρόπο του. Βέβαια δεν ξέρει τίποτα ακόμα για εκείνη και το Βλαντιμίρ"

"Πώς θα το πούμε στα παιδιά Ίαν;Η κόρη της θα καταρρεύσει. Με μισεί, θα χάσει και τη μάνα της..."

"Δε σε μισεί. Είναι έξυπνο παιδί και ο Λογκαν ξέρει να τη διαχειρίζεται και να της υπενθυμίζει τι εστί άνθρωπος. Δεν ξέρω πως θα το πούμε όμως ούτε τι θα κάνουμε...Το μόνο σίγουρο είναι πως σήμερα το βράδυ η πόλη θα γεμίσει με αίμα. Αρκετά περιμέναμε. Δεν χωράει άλλο. Δε με νοιάζει το πως και το γιατί αλλά βαρέθηκα. Ξέροντας πως η Βαλερια συνεργαζόταν μαζί του δε με κρατάει τίποτα. Ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του...."

"Ξέρεις πόσο σε θαυμάζω;" είπε γλυκά

"Απορώ τι βρίσκεις και θαυμάζεις..."

"Τα πάντα πάνω σου...Σήμερα πριν έρθεις στο γραφείο, ξεκαθαρίσαμε μια και καλή με τον Κάσιεν. Ήταν δύσκολο μα ηρέμησα... Έπρεπε να βγει . Έπρεπε να μιλήσουμε και να αποδεχτούμε την αλήθεια οι δυο μας. Κάτω από ήρεμες συνθήκες..."

"Εγώ πάλι, σας θαυμάζω και τους δύο..."

"Ανοησίες. Είμαστε αδύναμοι Ίαν. Παραφερθηκαμε . Ίσως ήταν η ανάγκη του παρελθόντος μα ξέρουμε καλά τόσο εγώ όσο και εκείνος πως πλέον τελειώσαμε. Πώς μπορείς και είσαι τόσο ψύχραιμος; Με φίλησε για δεύτερη φορά και ειμαι σίγουρη πως σου το είπε. Εγώ θα είχα φρικάρει..."