Mind Games 3 : Lies

Τι έχω κάνει...

Μπανγκόγκ, ένας χρόνος μετά την έλευση της Ιζαμπελ στην Αμερική.
(Σας πάω λίγο μπροστά, μετά θα επιστρέψουμε στο παρόν)

Κάσιεν

Βλέπω τη ζωή μου σαν ενα φυτό. Ένα αναρριχωμενο φυτό... Ξεκίνησα να παλεύω από τη ρίζα, μεγάλωσα και επέκτεινα τις δυνατότητες μου. Άφησα όμως  τα κλαδιά μου να ξεφύγουν... Να απλωθουν πιο μακριά από όσο έπρεπε. Έφυγαν από το κέντρο , ξεράθηκαν και στο τέλος μαραθηκαν και έπεσαν. Δεν φταίει κανένας. Εγώ φταίω...

Κάπου στα μισά της ταραγμένης μου  ζωής,  βρέθηκα πάλι μόνος. Μόνος να παλεύω να κρατηθώ για να ζήσω. Πώς να ζήσεις όμως όταν έχεις χάσει όλα όσα αγαπάς; Έφτασα σε μια ηλικία, που δεν ήθελα τίποτα άλλο από αγάπη. Πονταρα σε αυτήν μα έχασα και τις δύο φορές. Θεούλη μου... Όσο σκέφτομαι τι έγινε αυτό το χρόνο θέλω να βγάλω το περίστροφο και να τιναξω τα μυαλά μου στον αέρα. Έδωσα επιλογές. Πολλές από αυτές αλλά εν τέλει κατάλαβα πως εγώ, δεν υπήρχα στις δικές τους.

Γιατί πρέπει να πονάω;
Γιατί πρέπει να καταστρέφω γύρω μου όσα αγαπώ;
Τι έχω κάνει για να αξίζω τέτοιες τιμωρίες;

Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να αγαπήσω... Σώμα και ψυχή.

Ίσως τελικά η αγάπη να είναι κατάρα για μένα. Ίσως δεν γεννήθηκα για να τη νιώσω όπως όλοι οι άνθρωποι και ίσως δεν την αξίζω μετά από όλα αυτά. Τα έκανα θάλασσα...

Θάλασσα... Ειρωνεία έτσι;  Ολα αυτά τα  χρόνια  λάτρευα να τη κοιτάζω γιατί μου θύμιζε εκείνη. Και τώρα με έπνιξε...

Έχασα την εμπιστοσύνη που μου είχε το ίδιο μου το παιδί κι αυτό είναι από μόνο του ένα βαρύ βασανιστήριο για να αντέξω.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι...
Άξιζε τελικά; Άξιζε εκείνη η στιγμή για να διαλύσει 20 ολόκληρα χρόνια; Κι αν άξιζε, τότε γιατί κατέληξα εδώ; Μόνος... Σαν ένα φύλλο στον άνεμο. Σαν ανύπαρκτος. Σαν .... Σαν κανένας...

Παρόν

"Ακόμα δεν το πιστεύω πως ήρθαμε στην Αμερική! Είναι πανέμορφα!" Σχολίασε κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά η Ιζαμπέλ.