Mind Games 3 : Lies

Μια μικρή, μικρή στιγμουλα

"Έχουμε τελειώσει. Θεωρώ πως είναι πρέπον να φύγουμε Ίαν. Η Βαλερια ίσως χρειάζεται και ψυχίατρο. Έχει ξεφύγει η κατάσταση. Σήμερα στο δείπνο την είδες που γελούσε μόνη της ;"

"Που να έβλεπες σε τι κατάσταση τη βρήκα το απόγευμα..."

Οι δύο άντρες αποσύρθηκαν στο γραφείο μετά το δείπνο που η Καταλινα δεν τίμησε όπως ήταν φυσικό  με τη παρουσία της.

"Τι έγινε το απόγευμα; Όταν γύρισα δε μου ανέφερε τίποτα..."

Ο Ίαν αναστέναξε

"Είχε μια μάχη με τα κορίτσια...Δεν ξέρω ακόμα τι της είπε η Καταλινα μα η Ολιβια ήθελε να τη σκοτώσει. Πώς διάολο την ανέχεσαι ρε φίλε;"

Ο Κάσιεν έτριψε απαλά τους κροταφους του. Έβαλε ένα ακόμα ποτήρι ουίσκι και άναψε ένα τσιγάρο.

"Για το παιδι..." ψέλλισε λυπημένος "Πίστεψε με της έδωσα αρκετές ευκαιρίες για αγάπη Ίαν. Τις πέταξε στα σκουπίδια... Δεν ήταν έτσι στην αρχή μα μετά την γέννα της μικρής άρχισε να αλλάζει. Έψαχνε αυτοπεποίθηση από δω και από εκεί..."

"Ώστε ξέρεις..." Ο Ίαν κατέβασε με τη μια το ποτό και γέμισε ξανά το ποτήρι

"Φυσικά και ξέρω. Δεν ειμαι κανένας τυχαίος... Της έδωσα αρκετά μα δεν εκτίμησε τίποτα. Το μόνο που ήθελα ξέρεις τι ήταν ρε γαμωτο ;"

"Λίγη αγάπη..."

"Ακριβώς...Τελος πάντων. Αυτά πέρασαν. Προσπάθησα να μείνω πλάι της σαν καλός σύζυγος για χάρη της Ιζαμπέλ αλλά πλέον μεγάλωσε. Σκέφτομαι άμεσα μόλις τελειώσουν όλα να φύγω μακριά. Δε μπορώ να ζήσω μαζί της μα ούτε και εδώ..."

"Μη λες βλακείες. Η θέση σου είναι εδώ..." Ο Κάσιεν του έριξε ένα άγριο βλέμμα, πήρε το μπουκάλι και ήπιε από αυτό.

"Είσαι έξυπνος... Ξέρεις πολύ καλά πως δε μπορώ να μείνω...Καληνύχτα Ίαν" αφησε το μπουκάλι κατω σηκώθηκε και έφυγε βιαστικά.

"Πρέπει να μείνεις... από ανάγκη όχι από επιλογή αδερφέ..." μονολόγησε ο Ίαν μένοντας μόνος...

Ο Κάσιεν τράβηξε τη κουρτίνα που οδηγούσε στο υπόγειο μα πριν κατέβει σταμάτησε. Ήταν η δεύτερη νύχτα που θα περνούσε εκεί κάτω. Ένιωθε όμως πως έπρεπε να ανέβει. Να βρει τη Βαλερια, να της ζητήσει να τελειώνουν και να τελείωνε με εκείνη.

Έσφιξε τις γροθιές του και έκανε μεταβολή. Ανέβηκε δυο δυο τα σκαλιά μα πάνω στη φόρα του δεν αντιλήφθηκε τη Καταλινα που έστριβε για να κατέβει με αποτέλεσμα να πέσει ολόκληρος πάνω της και έπειτα  στο πάτωμα πιάνοντας φυσικά στα χέρια του το κεφάλι της για να μη χτυπήσει . Ίντσες χώριζαν τα πρόσωπα τους . Τα μάτια τους έτρεχαν δεξιά και αριστερά ακολουθώντας το βλέμμα ενώ και οι δυο έχασαν τη λαλια τους.