Γύρισε και τη κοίταξε που κοιμόταν ήρεμη στο διπλανό κάθισμα. Ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει και ωθουμενος από την ανάγκη για να δει τη φύση να ξυπνά, βγήκε και κάθισε στο καπό. Είχαν περάσει 19 ώρες...Ώρες τυλιγμένες στιγμή αφού εκείνη δεν του είπε λέξη από την ώρα που έφυγαν. Κάθισε στο καθισμα του συνοδηγού , του γύρισε τη πλάτη και εκείνος απλά οδηγούσε προς άγνωστη κατεύθυνση. Οι ρόδες τους οδήγησαν σε μια επόμενη παραλία του Λονγκ Μπιτς.
Έβγαλε ένα τσιγάρο, έλεγξε το κινητό του και βλέποντας για ακόμα μια φορά τις κλήσεις του πατέρα του, κατσουφιασε. Έβαλε το κινητό στη τσέπη, ξάπλωσε πάνω στο καπό και κοίταξε τα σύννεφα.
"Μη γαμιεστε κι εσείς..." ψέλλισε καταλαβαίνοντας πως αν και ξημέρωνε ο καιρός θα αγριευε. Ήξερε πως δεν μπορούν να περάσουν ακόμα μια μέρα στο αμάξι ενώ η σιωπή της δεν έπαυε να τον προβληματίζει.
Αναρωτήθηκε για το αύριο, για τη μάνα του, τη δική της αλλά και για όλους. Ξάφνου το κινητό του άρχισε να χτυπάει. Βλέποντας πως εκείνη ακόμα κοιμόταν, το έβγαλε από τη τσέπη και το σήκωσε.
"Που στα κομμάτια είσαι ;;" ακούστηκε ο Ίαν από την άλλη πλευρά
"Δεν έχω ιδέα. Δε σκοπεύω να γυρίσω άμεσα..."
"Είπα στη μάνα σου πως έφυγες για κάτι έκτακτο! Ο πατέρας της έχει τρελαθεί κι εσύ μου ανακοινωνεις ότι δεν έχεις ιδέα;"
"Είσαι με το μέρος του... Λογικό το βρίσκω..." είπε σοβαρός
"Λογκαν μη με ειρωνεύεσαι. Δεν μπορείς να καταλάβεις το παρελθόν ούτε να..."
"Δεν ειρωνευτηκα πατέρα. Ξέρω πολύ καλά όσα έγιναν στο παρελθόν από πρώτο χέρι. Καταλαβαίνω το δέσιμο που έχετε όλοι με εκείνον τον άντρα αλλά για μένα είναι άγνωστος. Ένα φάντασμα που ήρθε από το πουθενά και μας έκανε μπάχαλο. Θα νιώσω τη χαρά σου που είναι ζωντανός, μη μου ζητάς όμως να τη συμμεριστώ. Δεν είναι εύκολο να βλέπεις με σάρκα και οστά τον άνθρωπο που για χάρη του έβλεπα τη μάνα μου να λιώνει σε εκείνο το μνήμα στο κήπο! Και μη μου πεις ότι δεν πήγαινε τα βράδια!"
"Λογκαν ; Η μητέρα σου δεν πρέπει να..."
"Δεν πρέπει να μάθει. Αυτό το έχω καταλάβει..."
"Δεν είναι αστείο. Δεν θέλω να ταραχθεί..."
"Εννοείς πως δε θέλεις να τους θερίσει όλους. Μη λες ψέματα στον εαυτό σου πατέρα. Μην ανησυχείς, δεν ζω σκοπό να της πω τίποτα"
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Mind Games 3 : Lies
AdventureΗ μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο...
