The Other Side || N.H

028

Pas als hij niet meer in haar blikveld is, wordt Jaslyn wakker uit haar trance. Verschrikt kijkt ze de hal rond, maar Niall is nergens meer te bekennen.
'Niall?' vraagt ze. Jaslyn zet een stap naar voren en dan nog een. En nog een. En nog een. Niall is echter nergens meer te zien. Wat is er net gebeurd? Wat is- Ze kan niet meer nadenken, voelt hoe haar handen beginnen te trillen. Het was zo snel weer voorbij, maar zo fijn, zo vertrouwd. Waar is Niall?! Jaslyn's blik schiet door de hal heen, maar Niall is echt niet meer te zien. Zakenmannen, families en jongeren genoeg, maar Niall? Nee, hij is nergens meer te bekennen. Jaslyn haalt diep en trillerig adem. Ze weet zichzelf de hal door te slepen, naar de auto die Niall nog net niet aan haar opgedrongen heeft.
'Ik heb hem toch niet nodig als ik op tour ben. Jij moet bij je werk en lessen komen.' Niall duwt zijn sleutels hardhandig in haar hand en vouwt haar vingers eroverheen.
'Meenemen die handel. Zullen we gaan?' De jongen tilt zijn koffer uit de auto en kijkt haar afwachtend aan. Jaslyn weet zich de auto in te hijsen. Met trillende vingers drukt ze de startknop in, waarmee de motor met een grom tot leven komt. Ze vouwt haar vingers om het stuur, kan alleen maar denken aan Niall's vingers die er nog geen uur eerder omheen waren gevouwen. Niet huilen, niet huilen, niet huilen. Kan je thuis nog doen, niet hier spreekt Jaslyn zichzelf streng toe. Ze knijpt stevig in het stuur en haalt diep adem. Dan laat ze langzaam de rem opkomen en verlaat ze het terrein van het vliegveld.

Zodra Jaslyn de deur naar het huis opent, wordt ze in het gezicht geslagen met Niall's geur en kan ze zich niet meer groot houden. Ze stort in, weet de deur toch nog achter zich te sluiten en sleurt zich naar de bank. Daar krult ze zich op in de foetushouding en huilt zo hard dat ze even denkt dat haar ogen eruit komen drijven. Hell, ik kan zijn blik nooit uit mijn hoofd zetten. Gebroken, zo gebroken. Verdomme! Jaslyn schreeuwt hard en is blij dat de eerst volgende buren een kilometer verderop zitten. Waarom kon ik niet terug zoenen?! Waarom bevroor ik?! Het was zo fijn! Jaslyn schreeuwt nog een keer, probeert dan haar ademhaling te reguleren voordat ze in een hyperventilatie belandt. Ze weet dat ze dit niet alleen moet doen en er zijn er maar twee die haar met harde woorden eruit kunnen trekken. Jaslyn weet door haar tranen heen toch de groepsapp te openen en hoeft maar twee woorden te typen. Een code, zo te zeggen, die ze al sinds kleins af aan hebben afgesproken. Twee woorden en ze zouden alles laten vallen en elkaar komen helpen.
Break-up ice-cream. Jaslyn haalt haar neus op, weet dat ze er niet bepaald charmant ziet. Ze forceert zichzelf overeind en trekt het haarbandje van haar pols. Ze staart de tuin in, tranen bungelen nog over haar wangen, en bindt haar krullen op in misschien wel de aller lelijkste knot die ze ooit gemaakt heeft. Uiterlijk boeit haar nu niet. Alles wat boeit is Niall, maar Niall is er niet meer.

Het duurt slechts drie kwartier en dan is de woonkamer gevuld met de enorme warmte van Maude en Stefani. Jaslyn mist de blikken die worden gedeeld niet, maar is eigenlijk alleen maar gefocust op de enorme zak met eten die de twee hebben meegenomen.
'Zit er ook drank in?'
'Schatje. Hoe lang ken je ons?' vraagt Maude verontwaardigd. Ze zet de tas op tafel neer en onthult een grote fles whisky. Jaslyn glimlacht tevreden. Stefani ploft vast naast haar neer, terwijl Maude wat glazen zoekt in een van de kasten. Het is niet de eerste keer dat de meiden hier zijn en Jaslyn is er blij mee. Ze heeft eigenlijk geen zin om op te staan.
'Meissie, de laatste keer dat de codewoorden gebruikt zijn, was toen Maude op haar zestiende euh, wat vervelende ervaringen met Jonny had. Wat is er aan de hand?'
Jaslyn kijkt haar vriendin even aan en zucht dan diep. 'Niall en ik hebben gekust.'
Het gerommel van Maude in de kasten valt stil en als Jaslyn opkijkt kan ze zien hoe de meiden haar geschokt aankijken. Even is het heel stil.
'Geef maar op die twintig!' roept Stefani dan. Maude vloekt en komt terug met drie glazen. Als die veilig op de salontafel staan, diept ze een briefje uit haar broekzak en overhandigt die met een zucht aan Stefani.
'Hadden jullie gewed?' vraagt Jaslyn verontwaardigd. Stefani haalt haar schouders op.
'Alleen over wanneer jullie zouden zoenen.'
Jaslyn gaapt de meiden aan en Maude lacht. Terwijl ze de glazen vult met een laagje whisky, zegt ze; 'Iedereen met ogen kon zien dat jullie verkikkerd op elkaar waren. Het was echt een kwestie van tijd. Stef wist zeker dat het zou gebeuren voordat hij op tour ging, ik was ervan overtuigd dat het zou gebeuren als hij terug was. Dan waren jullie een tijd uit elkaar geweest, kon je realiseren hoeveel jullie elkaar miste yada yada en dan smooch!' Ze overhandigt een glas aan Jaslyn en een aan Stefani. Jaslyn slaat de hare meteen achterover. De whisky brandt in haar keel en is eigenlijk ook niet bedoeld om als shot te nemen, maar Jaslyn is verdrietig en de branderigheid biedt afleiding.
'Goed om te weten,' weet ze dan uit te brengen. Maude neemt plaats aan de andere kant en wrijft even over Jaslyn's rug.
'Maar dat jullie gezoend hebben is toch goed?' vraagt ze.
'Ja, god weet dat je er heel lang op gewacht heb,' voegt Stefani toe. Jaslyn knikt, schenkt zichzelf nog een laagje whisky in en laat zich dan achterover de bank inzakken.
'Ja, er is dus alleen een probleem...'

De vlucht duurt kort, wordt misschien in ervaring nog wel korter doordat hij muziek luistert. Met een niet al te zachte landing bevindt Niall zich opeens in Londen, een flinke afstand verwijderd van zijn thuisstad. En Jaslyn. Niall zucht en draait het volume van zijn muziek nog iets verder op. De capuchon gaat weer op en met brandende ogen verlaat hij het vliegtuig. Hij doorgaat alle standaardhandelingen op de automatische piloot. Als hij Paul spot in de ontvangsthal durft hij hem niet eens in de ogen aan te kijken.
'Ben ik de laatste?' vraagt Niall. Zijn stem is schor. Paul knikt en begeleidt Niall naar buiten, waar Zayn al in het busje is gepropt.
'Nialler!' roept hij enthousiast. Dat enthousiasme verdwijnt al snel als zijn blik daadwerkelijk op Niall valt.
'Shit man, alles goed?'
Niall schudt alleen maar zijn hoofd en houdt een hand op.
'Laten we gewoon gaan, oké?'
Zayn kijkt hem bezorgd aan, maar Niall ontwijkt zijn blik. Hij hoeft het medelijden niet te zien. Het busje trekt op en laat Heathrow voor wat het is. Niall houdt zijn blik op zijn schoot gericht. Misschien wordt dit nog wat moeilijker dan hij gedacht had.

Ze verzamelen zich in de suite van Harry, in hetzelfde hotel als waar hij Jaslyn voor het eerst zag. Het doet zijn hart pijn. Niall is de laatste die de kamer binnenkomt en kan het precieze moment voelen dat de jongens hem opmerken. Het medelijden walmt van ze af.
'Nialler,' begint Liam bezorgd. Hij staat op en trekt de jongen in een knuffel. Dan kijkt hij hem met zachte ogen aan. 'Alles oké?'
Niall hoeft hem maar een seconde aan te kijken voordat de tranen alweer over zijn wangen racen. Hij schudt zijn hoofd, vervloekt Liams vaderlijke bezorgdheid.
'Nee. Niks is oké,' huilt hij. Liam plant hem op de bank in de kamer en de jongens verzamelen zich rond hem heen. Niall voelt hoe Louis over zijn rug wrijft en hoe Liam geruststellend een hand op zijn knie heeft liggen.
'Wat is er gebeurd?' vraagt Harry voorzichtig. Niall haalt luidruchtig zijn neus op en wrijft met de mouw van zijn vest over zijn ogen. De jongens kijken hem afwachtend aan, maar gunnen hem de tijd om zijn emoties bij elkaar te rapen. Niall haalt even diep adem.
'Jaslyn en ik hebben gekust.'
Liam kijkt me met een brede glimlach aan en ook de andere jongens lijken blij te zijn. Die zijn blij dat ik eindelijk actie heb ondernomen in plaats van alleen maar tegen ze aan te zeuren over hoe knap ze wel niet is. Was het maar zo' feest...
'Dat is toch mooi?' vraagt Liam verbaasd als hij ziet dat Niall er minder blij mee lijkt te zijn. Niall glimlacht wat triest.
'Ze zoende niet terug.'
'Oh, eh. Ja dat is wat minder inderdaad,' zegt Liam ongemakkelijk. Hij krabt op zijn achterhoofd en kijkt de andere jongens even aan. Niall zucht diep en laat zich onderuit zakken, totdat zijn hoofd op de leuning van de bank rust.
'Ik wist gewoon dat ze me niet leuk vond, maar nee jullie waren er zo van overtuigd dat ze me wel leuk vindt en dat is natuurlijk bij mij erin gaan zitten, dus ik dacht kom! Nu of nooit, Ni!' Niall zucht. 'Nou, dat heeft me zoveel gebracht,' eindigt hij zuur. De jongens kijken elkaar even aan.
'Ze heeft vast een oogje voor jou, Li. Ze heeft je altijd al gemogen,' mompelt Niall. Hij kijkt Liam met treurige ogen aan. Liam schudt zijn hoofd.
'Nee, Ni. Dit meisje is stapel op jou en dat kunnen we allemaal zien. Er moet een reden voor zijn dat ze je niet terug heeft gekust.'
'Of ze heeft zich bedacht en wil misschien toch die date,' voegt Harry toe.
'Bek dicht!' roepen de jongens in koor. Niall glimlacht, een piepklein glimlachje dat wel.
'Niet naar Harry luisteren,' zegt Liam dan. 'We komen er wel achter. Alles komt goed.'