The Other Side || N.H

023

De eerste vlucht wordt omgeroepen. Het drietal schrikt op uit hun trance en kijken elkaar even aan.
'Dat ben ik,' zegt Zayn dan. Hij schuift zijn stoel naar achteren en staat op. Jaslyn volgt zijn voorbeeld en omhelst hem. 'Dank je wel voor de afgelopen week. Ik ga je missen,' zegt ze tegen hem. Ze kijkt hem even aan en Zayn knikt. Een kleine glimlach ligt rond zijn lippen. 'Ik ga jou ook missen. Eerlijk is eerlijk, ik had niet verwacht dat dit eruit zou komen,' zegt hij oprecht.
Jaslyn glimlacht. 'Dat is goed om te horen. Kan ik de wereldberoemde hartenbreker toch nog verrassen.'
Zayn lacht en geeft haar nog een knuffel. 'We houden contact, goed?'
Jaslyn knikt en zakt terug in haar stoel. Ze ziet hoe Niall en Zayn elkaar kort een knuffel geven en dan nog wat woorden wisselen die voor haar verloren gaan in het gekrijs van een baby naast haar. Verstoord kijkt ze om, maar de baby wordt al snel weer gesust. Als ze weer opkijkt, staat Zayn al met zijn rugzak om zijn schouder.
'Dan ga ik maar.'
Niall en Jaslyn knikken en Zayn zwaait nog een laatste keer voordat hij zijn weg naar zijn gate maakt. En toen waren er nog twee.

Nog geen half uur later wordt ook hun vlucht opgeroepen. Jaslyn zucht opgelucht. Nu de vlucht zo dichtbij is kan ze niet meer wachten om thuis te komen. Ze barst bijna uit elkaar en moet haar verhaal echt kwijt aan Stefani. Jaslyn kijkt opzij, naar Niall die opgewekt naast haar loopt en zijn blik op hun gate aan het eind van de hal heeft gericht.
'Hey, Ni?' vraagt Jaslyn zacht. Niall kijkt op.
'Denk je werkelijk waar dat de anderen contact houden?' vraagt Jaslyn onzeker. Niall verspilt geen seconde voordat hij antwoordt.
'Absoluut. Ze hebben je echt geaccepteerd, Jas. We laten je niet meer gaan.'
Jaslyn knikt, maar het stemmetje in haar hoofd blijft hardnekkig doorzeuren. Ditmaal klinkt er een zachte tegenstem, die verdacht veel lijkt op die van Niall. Jaslyn besluit dat dat maar een probleem voor een andere keer is. Ze zakt met een zucht op de stoelen bij de gate en opent haar telefoon. Sinds haar aankondiging op twitter staat er continue een rood bolletje bij haar twitterapp, met de ene keer een hoger getal erin dan de andere keer. Jaslyn negeert het. Ze komt niet meer zo vaak op twitter de laatste uren. De eerste nieuwsgierige tweets zijn opgedroogd en hebben plaatsgemaakt voor haattweets. Ook de eerste foto's van hun dagje uit zijn verschenen, wat haar zaak niet helpt. Twitter is dus niet meer haar favoriete sociale media. In plaats van door twitter te scrollen, beantwoordt ze wat appjes. Stefani lijkt ook niet te kunnen wachten en appt haar vriendin bijna constant. Inhoud hebben de berichtjes vaak niet eens, het gaat over onbelangrijke dingen, zoals het nieuwe haar van Stefani of de nieuwe kat van het plaatselijke kattenvrouwtje. Jaslyn moet haar uiteindelijk afkappen als het boarden officieel begint.

Het opstijgen gaat vlotjes. Voordat Jaslyn het weet zijn de twee al een kwartier onderweg en vliegen ze ergens boven Engelse grond. Jaslyn glimlacht bij het uitzicht. Er is geen wolkje in de lucht, dus ze kan tot de grond kijken. Vliegen is niet per se nieuw voor haar, maar het uitzicht weet haar elke keer weer van de adem te benemen. Jaslyn glimlacht en sluit haar ogen even tevreden. Ze moet in slaap zijn gevallen, want zodra ze haar ogen weer opent staan ze stil op de grond. Niall zit op zijn hurken naast haar en glimlacht licht.
'Hey.'
'Wat?' vraagt Jaslyn zacht. Niall glimlacht weer.
'We zijn er. We zijn thuis.'
Jaslyn schiet omhoog, vrijwel meteen klaarwakker. Niall helpt haar overeind en overhandigt Jaslyn haar rugzak. Dankbaar neemt ze hem aan, waarna de twee als laatste het vliegtuig verlaten. Het voordeel van als laatste het vliegtuig verlaten is dat ze niet bij de bagageband hoeven te wachten. Als ze aankomen kunnen ze hun koffers al rond zien draaien. Jaslyn snelt naar de band, Niall op haar hielen, en grist haar dieprode koffer van de band. Ze trekt daarna een van Niall's drie koffers van de band en helpt hem dan alle drie op een karretje te leggen. Ze kijken elkaar even aan.
'Dus...' begint Jaslyn voorzichtig.
'Dus...' zegt Niall ook. De twee zijn even stil. Jaslyn kijkt naar links, waar ze de deuren naar de ontvangsthal open en dicht ziet gaan als andere mensen erdoorheen wandelen. Ze kan haar ouders al zien staan, net zoals haar broer. Eigenlijk hoopt ze dat zij haar niet kunnen zien, want misschien heeft ze hen nog niet echt verteld over Niall... Jaslyn bijt op de nagel van haar duim en kijkt Niall aan. Hij ziet er erg zachtaardig uit, beter kan ze het niet omschrijven. Zijn blonde haar hangt losjes over zijn voorhoofd, niet verhard door gel of andere middelen die er normaal inzitten. Zijn blauwe ogen zijn een beetje dof, waarschijnlijk is hij net zo vermoeid als Jaslyn.
'Dit zou niet zo moeilijk moeten zijn,' lacht Jaslyn zacht, 'we kennen elkaar net een week.'
Niall lacht ook en laat zijn hand even over de bagagetrolley glijden.

'Kom hier,' zegt hij dan. Hij opent zijn armen en Jaslyn stapt er met een glimlach in. Ze slaat haar armen rond zijn middel en laat haar hoofd tegen zijn schouder rusten. Het voelt fijn, warm. Niall is altijd warm.
'Ik ga je de hele tijd irriteren met appjes,' mompelt Niall in haar oor. Jaslyn kan een lach niet onderdrukken en kijkt even naar hem op.
'Beter doe je dat.'
'App me als je een keer in Mullingar bent, goed?' vraagt Niall.
Jaslyn knikt en verbreekt de omhelzing. Ze haalt even diep adem en pakt de hendel van haar koffer vast. 'Dit is niet het einde, toch?'
Niall schudt zijn hoofd en Jaslyn glimlacht. Ditmaal is er geen stemmetje dat haar tegenspreekt en de grond in boort.
'Doei, Ni.'
Ze begint richting de schuifdeuren te lopen, kan haar moeders gezicht steeds scherper zien worden. Jaslyn draait zich nog even om, ziet hoe Niall heel schattig naar haar zwaait en slaat een hand over haar hart. Deze jongen wordt mijn dood, echt waar.

Zodra Jaslyn de schuifdeuren doorkomt splijt een brede glimlach haar gezicht bijna in tweeën. Haar moeder heeft een bijna even grote glimlach op haar eigen gezicht.
'Hey schatje,' zegt ze zacht. Jaslyn geeft haar moeder een knuffel, dan haar vader. Haar broer krijgt een paar vingers in zijn zij en dan toch ook maar een knuffel.
'Hey.'
Haar vader neemt Jaslyn's koffer van haar over en dankbaar glimlacht ze.
'Hoe was Londen?' vraagt haar moeder. 'Was het zoals je gehoopt had?'
Jaslyn haalt haar schouders even op. 'Het was... eh... een avontuur, om het zo maar te zeggen.'
Connor trekt een wenkbrauw op en knijpt dan zijn ogen samen. Jaslyn probeert hem te negeren.
'Ik heb wel enorm veel foto's kunnen maken en zoveel dingen mogen zien. Doodop ben ik, maar het was wel heel tof. Dus dank je wel, nogmaals.'
Ze glimlacht breed naar haar ouders en haar moeder trekt haar met een arm tegen zich aan. Jaslyn lacht en volgt haar vader naar buiten. De wieltjes van haar koffers ratelen op de stoep.
'Ik heb jullie wel gemist hoor,' geeft Jaslyn dan toe. Connor haalt een hand door haar krullen.
'Ik jou niet hoor, Jasje.'
Jaslyn rolt haar ogen en glimlacht naar haar broer.
'Oké, misschien toch wel,' zegt hij dan. Jaslyn's glimlach verbreed en Connor rolt zijn ogen. Haar moeder vraagt haar de oren van het hoofd terwijl ze met zijn vieren richting de auto lopen. Connor is opvallend stil terwijl Jaslyn maar al te graag antwoordt geeft aan haar moeder. Als ze dan na een minuut of tien bij de auto aankomen helpt ze haar vader om de koffer in de achterbak te krijgen. Ze opent de deur, stapt in en maakt het zich gemakkelijk in haar vaders auto.
'Zeg, Jasje,' vraagt Connor dan. Jaslyn kijkt hem vragend aan. Haar vader start de motor, trekt langzaam op en begint aan de terugreis naar huis.
'Waarom knuffelde je Niall Horan?'