The Other Side || N.H

002

Jaslyn laat haar kamer voor wat het is en vertrekt, nadat ze zich een beetje opgefrist heeft, weer naar beneden. Er waait een zacht windje door de Londense straten heen en Jaslyn is er dankbaar voor. Het verzacht de zinderende zonnestralen die ongeremd op de stad neerschijnen. Het is warm, maar gelukkig niet zo warm dat ze de stad niet kan ontdekken. Ze haalt even diep adem en glimlacht dan. Jaslyn kijkt de straat even rond, kijkt de groep meiden aan die nog steeds voor het hotel staan. De bodyguards hebben ze wel naar de andere kant van de straat weten te dirigeren, wat Jaslyn toch al een overwinning vindt.
'Hey Jaslyn,' glimlacht Thomas.
Jaslyn knikt hem toe, besluit dan dat ze net zo goed even een praatje met hem kan maken. Die man gaat zich anders ook alleen maar vervelen.
'Hey. Nog wat spannends gebeurd terwijl ik er niet was?' grapt ze.
Thomas lacht.
'Je wilt gewoon weten of de jongens er zijn.'
Jaslyn schudt haar hoofd. Om eerlijk te zijn is dat nog niet bij haar opgekomen. Zo intens is ze nou ook weer niet. Ik hoef niet te weten wat hun precieze tijdschema is, zolang ik weet dat ze blij en veilig zijn is het genoeg.
'Om eerlijk te zijn was dat niet mijn intentie. Ik wilde gewoon een praatje met je maken.'
Thomas lacht zachtjes en Jaslyn glimlacht. Het valt haar nu pas op dat hij nog niet eens zo heel oud is. Misschien net de leeftijd van haar broer, schat ze zo.
'Dat zou dan ook voor het eerst zijn,' geeft Thomas dan toe.
'Oh? Worden jullie echt zo vaak gebruikt dan?'
Thomas haalt zijn schouders op en laat zijn ogen even door de straat glijden. Als hij niets lijkt te vinden keren ze weer terug naar Jaslyn.
'Het zou je verbazen hoe vaak.'
De jongen haalt een hand door zijn zwarte stekeltjes en Jaslyn bijt op haar lip. Hij is knap, dat kan ze zeker niet ontkennen.
'Hmm, nou ja als je maar weet dat ik je daarvoor niet ga gebruiken. Je bent vast een hele leuke jongen van jezelf.'
Thomas lacht en Jaslyn lacht met hem mee.
'Succes in ieder geval, straks. Ik ga de stad nog even in.'
Jaslyn zwaait even kort naar Thomas en loopt dan de straat uit, in de richting van de Theems.

Met een koffie van de Pret a Manger neemt Jaslyn plaats op een bankje aan de Theems. De koffie stoomt nog en ze houdt hem voorzichtig tussen haar handen geklemd. Overweldigd kijkt ze rond. Het is druk op het voetpad, vooral met toeristen gokt Jaslyn. Het is niet een hele moeilijke gok, meer dan de helft van de mensen loopt rond met een fototoestel om hun nek. Jaslyn neemt een slok van haar koffie, besluit dan op te staan en de Westminster Bridge over te steken. Als ze net op de brug loopt kan ze nog net op tijd een aantal rennende meiden ontwijken. Ze vangt vaag een paar woorden op.
'One Direction...'
'Hotel...'
'Zayn...'
Jaslyn glimlacht en neemt nog een slok koffie. Prima als jullie voor hun hotel willen staan, maar ik blijf hier lekker met m'n koffie lopen, denkt Jaslyn. Je kan waarschijnlijk toch niets zien. Ze snapt niet goed waarom mensen zo graag voor de hotels willen staan. Niet alleen is het ongelofelijk onbeschoft, maar het kan ook nog eens gevaarlijk zijn als je zo nodig een hele nacht buiten wilt zijn. En dan doel ik niet alleen op de temperatuur. Jaslyn houdt het liever bij het stille aanbidden, er af en toe een tweet uit sturen en het altijd vriendelijk proberen te houden, ook al werken mensen je soms ongelofelijk op de zenuwen. In stilte kijkt ze de rand van de brug over. Het water is rustig, maar wordt druk bevaart door onder andere rondvaartboten. Als ze de Big Ben op de foto heeft gezet, besluit ze dat er best nog een bezoekje aan de Westminster Abbey af kan. Daarna is het wel weer genoeg geweest voor vandaag.

Het is rond zessen als Jaslyn weer terug komt bij het hotel. De groep meiden is niet geslonken, zoals ze gehoopt had, maar is in plaats daarvan flink gegroeid. Ze staan nog wel steeds braaf aan de andere kant van de weg, waardoor Jaslyn gelukkig makkelijk bij haar hotel kan komen.
'Hey Thomas!' groet ze vrolijk.
De jongen steekt een hand naar haar op en groet haar terug zodra ze dichtbij genoeg is.
'Hey, al een beetje genoten van de stad?'
Jaslyn knikt, speelt een beetje met de punten van haar krullen.
'Zeker. Ik ben de Westminster Abbey in geweest. Hele toffe foto's kunnen maken,' zegt ze enthousiast.
Thomas luistert aandachtig.
'En ik ben toch ook maar naar de Londen Eye geweest. Niet erin hoor, daar moest ik echt veel te lang voor in de rij staan,' lacht ze zachtjes.
Thomas grinnikt met haar mee en Jaslyn heist haar rugzak iets verder op haar rug.
'Heb jij nog veel spannends gedaan? Denk niet dat er veel spannender is dan mijn avonturen in de stad.'
Ze lachen beiden weer en Thomas slaat zijn armen over elkaar.
'Als je bijna platgedrukt worden door tienermeiden niet spannend vindt, dan heb ik niets spannends meegemaakt nee.'
'Oh? Ze zijn er al dan?'
'Nee,' lacht Thomas, 'de meiden wilde me gewoon heel graag platdrukken.'
'Grappig.'
'Ik ben heel grappig. Daar kom je vanzelf wel achter.'
Jaslyn kijkt hem met een guitige blik aan, knippert even met haar ogen.
'Oh?'
'Ja, ik ben hier zeker nog wel een dag of drie. Genoeg tijd om te leren kennen.'
'Daar houd ik je aan!' zegt Jaslyn.
Ze stapt het hotel binnen en zwaait nog even naar Thomas, waarna ze met lege maag naar haar kamer vertrekt.

Gelukkig is het niet nodig om haar maag leeg te laten. Jaslyn besluit het Italiaanse restaurant in de lobby van het hotel te proberen. Het is er vol, maar niet druk en daar is Jaslyn wel blij mee. Ze weet een tafeltje voor zichzelf te vinden en kijkt de ruimte nog eens rond. Het is mooi en modern. Al snel komt er een serveerster bij haar. Ze krijgt een kaart overhandigt en wordt gevraagd of ze eventueel al wat te drinken wilt.
'Een cola light, alsjeblieft,' meldt Jaslyn haar serveerster beleefd.
Die knikt, noteert het en verdwijnt dan. Hongerig slaat ze de menukaart open, laat haar ogen over de vele gerechten glijden. Het ene gerecht klinkt nog lekkerder dan het andere gerecht en Jaslyn kan bijna geen keuze maken. Ze krijgt het dan ook een klein beetje benauwd als ze de serveerster weer haar kant op ziet komen. Snel neemt ze de beslissing voor een pasta, wanneer je bij de Italiaan bent...en geeft haar keuze door aan haar serveerster. Het eten ziet er heerlijk uit en Jaslyn kan niet wachten om haar eigen eten te proeven. Terwijl ze op haar eten wacht kijkt ze het restaurant weer rond. Het overgrote deel lijkt te behoren tot de wat rijkere bevolking van de wereld en plotseling voelt Jaslyn zich een beetje een buitenbeentje. Ongemakkelijk friemelt ze aan het bandje van haar topje. Misschien had ze toch wat meer aandacht moeten besteden aan haar outfit vandaag. Haar ongemakkelijkheid wordt al snel onderbroken als haar eten met een glimlach voor haar neus wordt gezet.
'Geniet ervan.'
'Dank je wel, zal vast wel goed komen,' antwoordt Jaslyn beleefd.

Wanneer Jaslyn's maag weer gevuld is, verlaat ze met een tevreden zucht het restaurant. Door de glazen pui van het hotel kan ze nog steeds de groep meiden zien staan. Jaslyn rolt haar open.
'Hebben jullie geen leven of zo,' mompelt ze zacht.
'Je zou denken van niet,' schrikt te stem van Thomas haar op.
Jaslyn kijkt hem aan en Thomas glimlacht.
'Hoi.'
'Hoi,' giechelt Jaslyn zachtjes.
'Ik weet echter uit betrouwbare bron dat veel van de meiden wel een leven hebben.'
Jaslyn trekt een wenkbrauw op, maar Thomas geeft geen verdere verklaring. Thanks man, heb ik echt heel veel aan.
'Zijn de jongens er nog niet, dat ze daar nog steeds zo staan?' vraagt ze dan nieuwsgierig.
Thomas zucht lang en diep.
'De jongens zijn er al hoor, maar ze willen gewoon heel graag buiten slapen vanavond.'
Jaslyn lacht en kijkt dan weer richting de groep.
'Ik snap echt niet dat ze blijven staan. De jongens zijn binnen en ik weet vrijwel zeker dat die vandaag ook niet meer naar buiten komen. Ze kunnen wat mij betreft gewoon naar huis.'
Thomas lacht even en slaat een arm om Jaslyn's schouder.
'Ga jij ze dat even vertellen? Kan ik vanavond ook even lekker slapen.'
Jaslyn snuift.
'En jouw je werk afpakken? Denk het niet hoor. Ik ga denk ik gewoon lekker slapen.'
Ze steekt haar tong uit en glipt dan onder Thomas' arm uit. Ze blaast hem een kushandje toe en verdwijnt dan snel de lift in.

Als ze eenmaal op haar kamer is, laat ze het bad vollopen terwijl ze zich ontdoet van haar kleding. Jaslyn legt een van de zachte handdoeken klaar op de rand van de wastafel en bindt zorgvuldig haar lange krullen op om te voorkomen dat ze nat worden. Dan laat ze zich met een opgeluchte zucht het warme water inzakken.
'Ohh, dit is helemaal top,' verzucht ze.
Ze sluit haar ogen, laat zich zakken totdat alleen haar hoofd nog boven het water uitsteekt.
'Hier kan ik wel aan wennen,' fluistert Jaslyn vrolijk.
Ze maakt het zich nog wat gemakkelijker in het warme water en glimlacht dan.
'Ik kom hier voorlopig niet meer uit.'