The Other Side || N.H

024

Jaslyn ontkomt er nu niet meer aan om dan toch het echte verhaal van haar trip naar Londen te delen. Gelukkig, of niet als je het aan Jaslyn vraagt, duurt de rit naar huis ruim een uur en heeft ze dus alle tijd om het verhaal uit te leggen. Ze krijgt pas door hoe absurd het hele gebeuren eigenlijk geweest is als ze de reactie van haar familie verwerkt.
'Dat is wel een heel sterk verhaal,' zegt haar vader. Ze kan hem nog net zien fronsen via de achteruitkijkspiegel.
'Je zag me Niall Horan knuffelen,' zegt Jaslyn.
'We zagen je iemand knuffelen die erop leek,' spreekt haar moeder tegen. Jaslyn rolt haar ogen en begint haar vest uit te trekken.
'Ik heb helaas nog een ander aandenken.' Ze houdt haar arm uit en Connor pakt geschrokken haar pols vast. Hij trekt haar iets dichter naar zich toe en de riem trekt stevig over haar borst heen.
'Dat wordt een mooi litteken, jasje,' zegt haar broer. Als ze hem aankijkt ziet ze toch een tik van bezorgdheid in zijn ogen. Haar moeder draait zich om vanaf de bijrijdersstoel. Ze kijkt geschrokken naar het rafelige litteken op Jaslyn's rechterarm.
'Meissie toch!'
'Ja, dat was niet het favoriete gedeelte van de week zeg maar,' zucht Jaslyn. Het is even stil en het enige wat ze horen is het geluid van de auto op de snelweg.
'Dus, Jasje,' zegt Connor dan. 'Hoe is je mannetje in het echt?'

Jaslyn laat zich opgelucht op haar bed vallen. Haar wekker laat in rode letters zien dat het half elf is. Eigen bed is toch altijd het beste hoor. Ze zucht even diep en begraaft zich lekker in haar kussen. De lakens voelen koel aan haar benen en Jaslyn voelt zich volledig ontspannen. Ze haalt even diep adem en hoewel de geur van thuis alles is wat ze gemist heeft, mist er toch eigenlijk iets. Ze opent haar ogen en staart het donker in. Hoewel haar bed warm is, is het niet warm zoals ze gewend is. Wat is dit nou weer voor bullshit. Ze draait zich boos naar haar zij en duwt zich nog wat verder het matras in, nog iets verder onder de lakens. Een week in hetzelfde bed slapen moet me niet zo gehecht maken. Als ze haar ogen sluit ziet ze een klein stripfiguurtje voor haar ogen dansen die boos Niall over een klif duwt. Het helpt niet, Jaslyn blijft iets in haar bed missen. Ze opent haar ogen weer en gaat op de tast op zoek naar haar telefoon waarvan ze weet dat hij naast haar bed moet liggen. Het scherm licht op.
Mis je :c
Ze glimlacht bij het berichtje. Alsof hij haar gedachten kan lezen.
Mijn bed is niet de juiste warmte >:c  stuurt Jaslyn terug. Vrijwel meteen popt er aan het typen onder zijn naam op. Jaslyn kan een glimlach niet onderdrukken.
Ik mis haar in m'n mond  typt hij.
Oh nee, toch niet  komt er direct erachteraan. Jaslyn lacht zachtjes, zich enorm bewust van haar ouders die een muur verderop liggen te slapen. Haar duimen maken een dansje boven de digitale toetsen. Ok. Laat maar weer :c  tikt ze uiteindelijk. Ze wacht geen antwoord af, voelt alles van de afgelopen week eindelijk dalen en is overvallen door vermoeidheid. Het kost Jaslyn enorm veel kracht om haar telefoon nog terug op het nachtkastje te leggen. Ze zucht diep, lang en trekt de lakens nog iets verder over zich heen. Jaslyn sluit haar ogen en is nog geen minuut later al diep in slaap verzonken.

Twee dagen later bevindt ze zich in een winkelcentrum in Mullingar, samen met Stefani en Maude. Haar beste vriendinnen staren haar afwachtend aan, ieder een Starbucks koffie in de hand. Jaslyn neemt de tijd en neemt nog een hap van haar muffin. Maude gooit haar handen in de lucht.
'Vertel!' eist ze. Stefani knikt instemmend en haalt snel een hand door haar zwarte lokken.
'Ja, ik ben wel heel benieuwd hoor,' zegt Stefani. Jaslyn kijkt haar vriendinnen even aan, beseft zich dan dat ze het verhaal ook eigenlijk niet meer voor zich kan houden.
'Goed, ik was dus naar Londen,' begint ze. Stefani draait haar hand.
'Ja ja, dat kennen we. Naar het sappige gedeelte alstublieft,' zegt ze vlug. Jaslyn grinnikt en Maude lacht.
'Nou, ik kwam dus net terug van de stad en ik wilde met de lift naar mijn kamer. Ik zag dus wel een jongen in de lobby lopen, of nou ja een figuur, want het had een capuchon over zijn gezicht getrokken en zo. Maar die zag ik dus lopen, en die stond in de lift en toen stonden we daar dus heel ongemakkelijk en toen boem. Lift stil.' Jaslyn gebaart wat met haar handen. 'Dus daar stond ik of lag ik, want door de schok was ik gevallen en heb ik deze beauty dus over gehouden.' Ze draait haar arm en schouder zodat de meiden iets beter zicht op het litteken hebben. Maude laat een vinger eroverheen glijden.
'Deed het pijn?'
'Enorm. Maar je kent me, ik kan wel tegen een beetje pijn,' lacht Jaslyn. 'Maar goed, daar lag ik dus op de grond. Komt er een stem, kleurrijk taalgebruik je kent het wel en ik denk. Nee, dit kan niet. Want dat was dus een stem die ik echt honderd keer in een liedje hoor zingen. Ik wist dus niet wat ik moest doen, dus ik kon letterlijk geen adem halen, zo geschokt was ik.'
Maude en Stefani knikken, hangen aan Jaslyn's lippen.
'Dus ik zit daar, brandende longen en kloppende bovenarm en Niall komt zo dichtbij me.' Ze houdt een hand vlak voor haar gezicht. 'Kijkt of ik nog adem. Ik kan ondertussen bijna niet meer, dus ik neem een hap lucht. Hij kalmeert wat, ik ben zo in de war dat ik mijn arm bijna niet meer voel, ik weet dat het Niall is. Eerste instinct is vragen of alles goed is met hem, terwijl ik daar dus half loop dood te bloeden. Het is ook nog eens stikdonker, dus slimme ik pak mijn telefoon erbij.' Jaslyn kijkt de meiden even aan, ziet al een klein sprankje van begrip.
'Dus ik doe mijn telefoon aan. Richt hem op Niall...'
'Je achtergrond is Niall,' zegt Maude zacht. Jaslyn knikt.
'Dat was dus lekker ongemakkelijk. Ik wist niet hoe snel ik mijn telefoon weer moest vergrendelen.' Jaslyn haalt even adem en neemt een slok van haar koffie.
'Mijn arm was dus nog steeds aan het bloeden, dus ik zeg dat. Niall was meteen heel lief, keek ernaar. We hebben een nieuw shirt dat ik gekocht had verscheurd. Hij heeft het heel lief verbonden en een aantal keer vervangen in de dagen dat we vastzaten.'
Maude en Stefani laten een kleine ''awh'' horen en Jaslyn glimlacht.
'Vastzitten in de lift was echt heel klote, maar Niall maakte zoveel goed. Hij is echt een lieverd.'

Het drietal vervalt in stilte, terwijl ze hun koffies en muffins opmaken. Het is niet heel druk in het winkelcentrum en Jaslyn neemt even de tijd om rond te kijken.
'Jas, hoe was het nadat je uit de lift kwam?' vraagt Maude dan.
'Raar. Voor mij. Ik dacht echt dat we elkaar niet meer zouden zien, maar ze waren allemaal heel lief. Ik heb de rest van de week met de hele band opgetrokken.'
'De hele band?' vraagt Stefani luid. 'Hoe was Harry?'
Stefani heeft al sinds het begin een hevige crush op Harry en dat heeft ze nooit onder stoelen of banken gestoken. Jaslyn grinnikt.
'Eigenlijk een klootzak,' zegt ze dan. 'Hij wilt blijkbaar heel graag dat ik met hem uitga.'
Stefani kijkt haar jaloers aan en Jaslyn haalt haar schouders op.
'Hij is niet mijn type en dat heb ik hem ook laten weten, maar hij wilt het niet aannemen. We zien wel hoe het afloopt.'
'En hoe is Niall?' vraagt Maude dan. Jaslyn is even stil en neemt bedenkelijk de laatste slok van haar koffie.
'Het is raar. Rondhangen met mijn idool. Niall is echt een enorme lieverd, maar het is zo...' Jaslyn wuift wat met haar hand. 'Gespannen? Ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven, maar hij is zo lief, zorgzaam. En hij is niet bang om contact te maken. We hebben de hele week in hetzelfde bed geslapen, ik in zijn armen. En hij geeft me altijd een kus op mijn wang of op mijn slaap. En hij zegt wel honderd keer op een dag dat hij mijn haar tof vindt.' Jaslyn glimlacht en draait een krul rond haar vinger.
'Oehhh, klinkt alsof er iemand een crush heeft,' joelt Stefani zacht. Maude joelt mee en Jaslyn schudt haar hoofd.
'Echt niet! Ja, hij is knap en lief en soms wil ik hem zoenen maar we zijn gewoon vrienden.'
Maude en Stefani kijken elkaar even aan en beginnen dan zachtjes te neuriën. Jaslyn zucht, kent de melodie maar al te goed.
'Niall en Jaslyn zitten in een boom. K-u-s-s-e-n.'
'Meiden, alsjeblieft!' zucht Jaslyn. Ze verbergt haar hoofd in haar handen. Haar vriendinnen giechelen even, neuriën nog wat maar houden dan op. Jaslyn is even stil.
'Ik vind het lastig,' geeft ze dan toe. 'Mijn hoofd zegt dat het elk moment op kan houden, maar Niall appt me constant dus dat lijkt me sterk. Mijn hart zegt pak hem nu, maar mijn hoofd zegt wees tevreden met wat je hebt want het kan zo weg zijn.'

Maude vouwt haar handen rond haar lege koffiebeker.
'Ik snap je wel, maar ik denk dat Niall wel duidelijk maakt dat hij nergens heen gaat.' Ze gebaart naar Jaslyn's telefoon, die om de zoveel minuten oplicht met appjes. Jaslyn zucht nogmaals.
'Ik weet het niet meer hoor, dames.'
'Misschien wordt alles duidelijker als je niet meer in de ''oh mijn god dit is mijn idool'' fase zit,' zegt Stefani lachend. Jaslyn en Maude lachen ook.
'Misschien,' zegt Jaslyn dan. 'We zullen wel zien.'