[Completed] His woman

.27.

Би "Би өөрөө зохьцуулчихаж чадах л байсан"

Жонгүүг "Ингэхэд Хан Исү, чи яагаад найз залуудаа үнсүүлэх дургүй байгаа юмбэдээ" тэр гэнэт л намайг ширтсээр бас чөтгөр шиг царай гаргасаар асуув.

Би юу гэж хэлэхээ мэдэхгүй нүд минь ийш тийшээ гүйж байгаад "Үгүй ээ з-зүгээ-эр үерхээд удаагүй болохоор эвгүй санагдаад арай хурдан юм шиг санаг--"

Жонгүүг жуумалзан "Аан тийм гэж үү би санахдаа бид үерхээд ч биш бүүр 2дахь уулзалтан дээрээ үнсэлцэж байсан шиг санагдах юм"

Би "Чамд ямар хамаатай юм"

Жонгүүг "Тэгээд ч би ярьж байгаа юмыг чинь сонсчихсон болохоор одоо гүрийх гээд хэрэггүй ээ би угаасаа анхнаасаа итгээгүй"

Жонгүүг "Яааая, бурхан минь өвдөж байна шдээ"

Би түүний шархан дээр хүчтэй дарсан гараа суллаад "Болчихсон болохоор одоо яв"

Жонгүүг "Над дээр ирж болохгүй юм уу"

Би "Бид хэн хэнийхээ занг мэднэ. Би чам дээр эргэж очих байсан бол анхнаасаа чамаас явахгүй байсан. Одоо ингээд муур хулгана тоглоод байх шаардлага надад байхгүй. Нэгтээ үнэнийг мэдсэн бол аль болох надаас хол байж намайг тайван эрүүл ухаантай минь байлга. Чамайг өөрийнхөө амьдралаас зайлуулахын тулд чамаас болж дахиж хэн нэгэнтэй өөрийгөө хүчлэн уулзаж, тавгүй баймааргүй байна. Надад чи хэрэггүй бас намайг өөрт чинь сайн хэвээрээ гээд андуураад байх шиг байна. Би зүгээр л хайр гээд андуурчихсан тэрэндээ өөрийгөө итгүүлчихсэн байсан байналээ."

Миний хэлсэн зүйлсийн дараа тэр миний нүдрүү харсан чигтээ надруу дөхсөөр, би хойш буйдангийн түшлэг налж түүний бие миний биеийг налж, нүүр нь миний нүүрнээс ганцхан сантиметрийн зайд ирэв.

Жонгүүг "Ойлголоо. Чи надад сайн байхаа больчихсон юм байж. Тэгвэл дахиад дурлуулахад л болох юм байна тийм үү"

Би түүний цээжийг гараараа түлхсэн ч тэр байрнаасаа огтхон ч хөдөлсөнгүй. Тэгээд дараа нь дахиад л өнөөх инээдээ нүүрэндээ тодруулсаар "Хүн болгон өөрт чинь ингэж ойртоход нүүр чинь улайж" гэж хэлээд харцаа доошлуулан цээжрүү минь хараад "Зүрх чинь ингэж цохилдог хэрэг үү сонирхолтой л юм Хан Исү сайхан амраарай" гээд уруул дээр минь хурдхан үнсчихээд гадуур хувцсаа буйдангийн түшлэгээс авчихаад гараад явлаа.

Хаалга хаасан даруйдаа Жонгүүг хаалга налан зүрхээ дарсаар гүнзгий амьсгаа гарган зогсоно.

"Бурхан минь, үхэх нь"

Харин дотор Исү яг л анх удаа хэн нэгэнд үнсүүлсэн бяцхан охин шиг л уруулан дээрээ хуруугаа барьсаар ягааран сууна.